Na 8 afleveringen heeft de tv-maatschappij de serie Friends with better lives een stille dood laten sterven. Jammer, want de komedie over een groep vrienden met nogal uiteenlopende liefdeslevens vond ik erg leuk. Zo leuk, dat ik regelmatige hardop zat te lachen. Zelfs James Vanderbeek was grappig, en Zoe Lister Jones uit de serie Whitney, zette ook een geweldige rol neer.

Het was even wennen om Christopher Meloni in een andere rol te zien dan detective Stabler uit Law & Order SVU maar uiteindelijk vond ik ‘m erg grappig als hartchirurg die in eens meer bij de levens van zijn kinderen betrokken wordt als de moeder weer gaat studeren. Hij houdt er, zeg maar, alternatieve opvoedmethoden op na. Jammer dat de tv-maatschappij de stekker er al na 8 afleveringen uitgetrokken heeft.

De serie Saint George is vreselijk slecht, en toch heb ik de eerste 10 afleveringen gekeken. George Lopez (die ik in een eerdere komedie niet echt kon verhapstukken speelt de gescheiden Mexicaans-Amerikaanse George die een ultrawit kind heeft met een hooghartige blondine, een inwonende moeder die hem doorlopend kleineert en een parasiterende oom (Danny Trejo, hoe komt die hier terecht) en neef. Soms wel een beetje grappig, maar op een foute manier. Net zo fout als de enorme stereotiepen die door de serie huppelen. En hoe slecht de serie ook is, ik durf niet te garanderen dat ik seizoen 2 niet ga kijken, als die er komt.

Na een nogal abrupt afbreken van de serie bij aflevering 15 dacht ik dat de serie uit de lucht gehaald was, maar een stuk later volgden er nog 7 afleveringen waarin Michael J. Fox een nieuwslezer speelt die probeert te leven met Parkinson. Het schokkerige acteerwerk leidt in het begin nog af maar wordt op fraaie manier in de serie verwerkt. Indrukwekkend en ook nog grappig!

Melissa (de succesvolle politica) en Joey (de gesjeesde zakenman, nu nanny) hebben in seizoen 3 eindelijk de knoop doorgehakt, waar al seizoenen tegenaan gehikt werd: ze zijn een koppel. Maar dat verandert in het chaotische huishouden nog niet veel. Melissa blijft haar egocentrische zelf, Joey blijft even narcistisch en bemoeizuchtig en ook de kinderen maken er een zootje van. Maar alles telkens met een hoog feelgood-gehalte en de nodige humor. Dat dit seizoen 37 afleveringen heeft, is dan ook niet erg. Alleen de laatste 2 afleveringen waren dan weer niet aan mij besteed, maar in een volgend seizoen gaan ze hopelijk op de oude voet verder.

Het verhaal is niet nieuw, maar de humor in deze serie blijft gewoon lekker niet-pretentieus. Drie jonge mannen, hun beste vriendin en hun flamboyante moeder zorgen voor het kindje dat een van hen door een one night stand bij de deur afgeleverd kreeg. Maar uiteindelijk draait de serie ook in seizoen 3 weer veel minder over de baby, dan over alle onzin die ze met zijn allen uit kunnen halen. Riley is verliefd op Ben, Danny is verliefd op Riley, Tuck en de moeder zorgen voor chaos, telkens weer. Altijd grappig, alleen de laatste aflevering heeft een hoog tear-jearker gehalte. Op naar seizoen 4…

Alweer seizoen 5 en nog steeds vind ik Modern Family grappig. Toegegeven, de laatste afleveringen over het op handen zijnde huwelijk van Cam en Mitchell zijn wat minder sterk maar over het algemeen is de komedie over de samengestelde familie van pater familias Jay met nieuwe jonge buitenlandse vrouw, zoon die een relatie heeft met een man en dochter wiens man continu Jay’s goedkeuring zoekt erg leuk. Lekkere feelgood komedie.

De vader en moeder van Debby en Nathan (Will Arnett) scheiden en komen bij hun kinderen inwonen. De net gescheiden Nate wordt gek van zijn familie: zijn moeder de control freak die elk detail van zijn leven in probeert te richten, zijn zus Debby en haar man die alleen staan voor hun macrobiotische vegetarische levensstijl maar verder alles over zich heen laten komen. En dan is er ook nog zijn vader, die helemaal niets zelf kan. Gek genoeg vind ik Will Arnett in deze serie best grappig, terwijl ik destijds gestopt ben met de komedie Up all night omdat ik hem zo irritant vond.

Deze serie over 3 gescheiden mannen die samen van hun advocate een appartement huren blijft best grappig. Niet enorm sterk, geen hoogstaande humor, maar de dwangmatige Stuart en ‘sexy’ Phil zorgen voor best aardig amusement. Jammer dat advocate Holly (Kristen Johnston) zo irritant is, net als derde huisgenoot Haskell, de luie slons. Maar verder best vermakelijk.

Marketingmanager Mike (Tim Allen) bij een buitensportzaak is een echte calvinistische, rechtse Amerikaan. En dat valt ook in het derde seizoen niet altijd even goed bij zijn vrouw, een geologe met een goede baan, en twee van zijn drie dochters. De jongste dochter lijkt in alles op haar vader maar de middelste dochter geeft alleen om kleding en mooi zijn, de oudste dochter kreeg heel jong een kindje en woonde lang bij Mike en zijn vrouw. Tot ze samen ging wonen met haar erg linkse en geweldloze vriend. Voldoende voer voor botsingen. Erg lekkere komedie met vaak scherpe politieke kritiek, maar leuk verpakt! Aanrader!

Mom: een serie over een moeder en oma die hun gezin verzaakt hebben door hun alcohol- en drugsverslaving en nu krampachtig proberen nuchter te blijven en voor hun gezin te verzorgen. De oma komt door omstandigheden bij haar dochter en diens kinderen in te wonen en dat vergemakkelijkt de verhoudingen niet. De moeder rolt van de ene domme beslissing (een verhouding met de baas, een verhouding met een mooi maar drugsverslaafde brandweerman) in de andere domme beslissing (slapen met haar ex). De oma zorgt voor nog extremere situaties omdat ze geen enkel schuldgevoel heeft. Ook met deze serie vraag ik mezelf soms af of de serie leuk genoeg is om verder te kijken, maar als je even hersenloos vermaak wilt, dan komt de serie goed van pas. Geen hoge verwachtingen dus!

2 Broke Girls is zo’n serie waarvan je soms denkt: hmm, laat maar. Maar waarvan je toch elke keer de volgende aflevering binnenhaalt. Soms nogal grof en op Amerikaanse wijze bedoeld om te choqueren en andere keren (net op het randje) grappig, zoals Whitney Cummings ook in andere series doet/deed. En voor je het weet, ben je door het derde seizoen heen over de twee serveersters die hun eigen cupcakebedrijfje willen opzetten. Simpel vermaak, best aardig!

Soms zijn series ‘op’. Normaliter heb ik dat eerder bij crime series maar ook bij de komedie Two and a half men is, met seizoen 11, de humor wel uitgemolken. Sowieso vond ik de serie met Charlie Sheen bijzonder veel sterker en toch ben ik nog niet gestopt met kijken. Of ik een volgend seizoen oppak, is wel de vraag. Alan parasiteert nog steeds op Walden en scoort, heel ongeloofwaardig, weer een mooie vrouw, Charlie’s dochter Jenny parasiteert ook en zorgt tegelijkertijd voor een (onnodig lompe) lesbische inbreng. Allemaal net te overtrokken en lomp om nog echt grappig te zijn. Jammer!

Serie over de nieuwe ‘Head of Values’ bij de BBC. Niet alleen kon het verhaal in het geheel niet boeien, de voice-over die waarschijnlijk bedoeld als een intellectueel of ‘alternatief’ foefje om de serie wat meer sjeu te geven werkt alleen maar irriterend. Dus ook bij deze serie ben ik afgehaakt voor ik goed en wel halverwege de eerste aflevering was.

Af en toe heb ik wat moeite met het gladgetrokken gezicht met het eendenbekkie van Courteney Cox in het vijfde seizoen van Cougar Town maar over het algemeen is de serie grappig genoeg om je daar niet over te verbazen. Hoewel de eerdere seizoenen leuker waren en de humor origineler, zitten er goeie afleveringen tussen: Jules werkt nooit meer, de wijnglazen zijn formaat vaas, Trav en Lori zijn helemaal lovey dovey, genoeg stof voor nog een seizoen, zou ik zeggen!

De serie The Exes is eigenlijk niet bijzonder goed maar toch hebben ze een derde seizoen gehaald. En sterker nog, ik heb het derde seizoen ook gekeken. Kristin Johnston vind ik altijd bijzonder irritant, net als de acteur die Haskell speelt, en toch heeft de serie genoeg ‘charme’ om te kijken. In dit seizoen wonen de drie gescheiden mannen al zo lang samen in advocate Holly’s tweede appartement dat ze een (bijzonder, samengesteld) gezin vormen. En dus ook teveel van elkaars onhebbelijkheden weten. Simpel vermaak, best te kijken.