Mom: een serie over een moeder en oma die hun gezin verzaakt hebben door hun alcohol- en drugsverslaving en nu krampachtig proberen nuchter te blijven en voor hun gezin te verzorgen. De oma komt door omstandigheden bij haar dochter en diens kinderen in te wonen en dat vergemakkelijkt de verhoudingen niet. De moeder rolt van de ene domme beslissing (een verhouding met de baas, een verhouding met een mooi maar drugsverslaafde brandweerman) in de andere domme beslissing (slapen met haar ex). De oma zorgt voor nog extremere situaties omdat ze geen enkel schuldgevoel heeft. Ook met deze serie vraag ik mezelf soms af of de serie leuk genoeg is om verder te kijken, maar als je even hersenloos vermaak wilt, dan komt de serie goed van pas. Geen hoge verwachtingen dus!
Category Archives: komedie
2 Broke Girls, seizoen 3 (24 afl.)
2 Broke Girls is zo’n serie waarvan je soms denkt: hmm, laat maar. Maar waarvan je toch elke keer de volgende aflevering binnenhaalt. Soms nogal grof en op Amerikaanse wijze bedoeld om te choqueren en andere keren (net op het randje) grappig, zoals Whitney Cummings ook in andere series doet/deed. En voor je het weet, ben je door het derde seizoen heen over de twee serveersters die hun eigen cupcakebedrijfje willen opzetten. Simpel vermaak, best aardig!
Two and a half men, seizoen 11 (22 afl.)
Soms zijn series ‘op’. Normaliter heb ik dat eerder bij crime series maar ook bij de komedie Two and a half men is, met seizoen 11, de humor wel uitgemolken. Sowieso vond ik de serie met Charlie Sheen bijzonder veel sterker en toch ben ik nog niet gestopt met kijken. Of ik een volgend seizoen oppak, is wel de vraag. Alan parasiteert nog steeds op Walden en scoort, heel ongeloofwaardig, weer een mooie vrouw, Charlie’s dochter Jenny parasiteert ook en zorgt tegelijkertijd voor een (onnodig lompe) lesbische inbreng. Allemaal net te overtrokken en lomp om nog echt grappig te zijn. Jammer!
W1A
Serie over de nieuwe ‘Head of Values’ bij de BBC. Niet alleen kon het verhaal in het geheel niet boeien, de voice-over die waarschijnlijk bedoeld als een intellectueel of ‘alternatief’ foefje om de serie wat meer sjeu te geven werkt alleen maar irriterend. Dus ook bij deze serie ben ik afgehaakt voor ik goed en wel halverwege de eerste aflevering was.
Working the Engels
Less than kind, season 3 (13 afl.)
Het heeft even geduurd voor ik aan het derde seizoen van Less than kind begon. De serie, over de erg dikke Sheldon in het deprimerende Canadese Winnipeg, is namelijk enerzijds heel leuk maar aan de andere kant ook triest en een beetje naargeestig, vooral aan het einde van seizoen 2. Maar in het derde seizoen is de humor weer terug en is de serie weer helemaal de moeite waard.
Cougar Town, seizoen 5 (13 afl.)
Af en toe heb ik wat moeite met het gladgetrokken gezicht met het eendenbekkie van Courteney Cox in het vijfde seizoen van Cougar Town maar over het algemeen is de serie grappig genoeg om je daar niet over te verbazen. Hoewel de eerdere seizoenen leuker waren en de humor origineler, zitten er goeie afleveringen tussen: Jules werkt nooit meer, de wijnglazen zijn formaat vaas, Trav en Lori zijn helemaal lovey dovey, genoeg stof voor nog een seizoen, zou ik zeggen!
The Exes, seizoen 3 (20 afl.)
De serie The Exes is eigenlijk niet bijzonder goed maar toch hebben ze een derde seizoen gehaald. En sterker nog, ik heb het derde seizoen ook gekeken. Kristin Johnston vind ik altijd bijzonder irritant, net als de acteur die Haskell speelt, en toch heeft de serie genoeg ‘charme’ om te kijken. In dit seizoen wonen de drie gescheiden mannen al zo lang samen in advocate Holly’s tweede appartement dat ze een (bijzonder, samengesteld) gezin vormen. En dus ook teveel van elkaars onhebbelijkheden weten. Simpel vermaak, best te kijken.
The soul man, seizoen 2 (10 afl.)
Als je even niet oplet, zijn er zo legio series afgelopen en alweer begonnen aan een nieuw seizoen. Zo ook The Soul Man, over een soulzanger die dominee geworden is maar zijn vorige leven soms maar moeilijk kan loslaten. En zijn bijzondere familie maakt het hem dan ook nog eens moeilijk. Een leuke, eenvoudige komedieserie.
Alpha House, seizoen 1 (11 afl.)
De serie Alpha House gaat over een viertal senatoren die samen in één huis wonen en moeten zien te overleven in het politieke Washington. Een ultrareligieuze sukkel, een charmante Latino die geen Spaans spreekt, een dikke, lompe redneck en een strakgeklede, weedrokende zwarte senator worstelen zich door alle valkuilen en zetten situaties naar hun hand. Drama/komedie, met de nadruk op komedie. Ik vind ‘m leuk, misschien niet zo goed als Veep, maar zeker ‘t kijken waard.
Baby Daddy, seizoen 2 (16 afl.)
Delhi Belly (2011)
De film Delhi Belly speelt in een soort B-filmachtige setting. De eenvoudige humor over drie kamergenoten die per ongeluk het doelwit worden van een crimineel wordt afgewisseld met mooie beelden van ‘het echte India’ in de rommelige stad Delhi. De half Engelse, half Hindi gesproken film heeft een eenvoudig verhaal en simpele humor, zonder door te slaan. Naar mijn maatstaven, dat dan weer wel. En gedurende het hele verhaal loopt de buikloop van Tashi’s huisgenoot, de beruchte Delhi Belly. Ik vond ‘m leuk!
Red 2 (2013)
Het is fijn dat je op sommige films kunt vertrouwen voor mooie harde actie, humor, sarcasme en overtrokken actiescènes. Red 2 is daarvan een mooi voorbeeld. Mary-Louise Parker speelt de naïve vriendin van Bruce Willis, de gepensioneerde CIA-agent. Hij haalt zijn oude vrienden en vijanden terug om een nucleair wapen uit de Koude Oorlog onschadelijk te maken. En dat is een thema dat zich leent voor volop onderkoelde elegantie en humor van Helen Mirren, de Engelse agente die een spoor van lijken achterlaat, de coole vechttechnieken van de Koreaans/Amerikaanse huurmoordenaar Han en de stoere ‘mannelijkheid’ van Bruce Willis. Genieten dus! Een actiefilm zoals een actiefilm hoort te zijn.
2 Guns (2013)
Een actiefilm met Mark Wahlberg staat garant voor genieten! En in 2 Guns is dat ook weer het geval. Wahlberg en Denzel Washington zijn beiden, zonder dat ze het van elkaar weten, geïnfiltreerd in het criminele circuit en in een actie om een drugslord te pakken, blijken ze geld te hebben gestolen van corrupte CIA-agenten. En dat betekent natuurlijk veel harde actie, overdreven geweld en komische interactie tussen de twee hoofdrolspelers. Precies een film naar mijn hart dus. Genieten!
The Big Bang Theory, seizoen 6 (24 afl.)
Ontzettend veel te doen maar volkomen futloos besloot ik de laatste twee afleveringen van The Big Bang Theory, seizoen 6 te kijken. Een zelfde futloosheid droop ook van deze twee afleveringen af. Normaliter toch altijd een grappige serie, waren deze twee afleveringen nogal oudbakken: humor op herhaling zonder veel karakter. Saai dus. Hopelijk brengt het nieuwe seizoen, dat volgens mij deze week start, weer nieuwe inspiratie voor de schrijvers.
The Heat (2013)
We’re the Millers (2013)
Met weinig alternatieven in de bioscoop heb ik zowaar zelf gekozen voor de romcom We’re the Millers. En hij viel niet eens tegen! Een kleinschalige weeddealer wordt overvallen en om de schuld aan zijn baas in te lossen moet hij drugs uit Mexico halen. Om een gezellig gezinnetje te lijken, chartert hij de stripper buurvrouw (Jennifer Aniston), het sullige buurjongetje en een dakloos meisje. Samen toeren ze in een grote camper terug naar huis, met Mexicaanse drugdealers op hun hielen. Op een volkomen onzinnige scene hier en daar (bijv. een stripscene van Aniston of de scene waarin het sullige jongetje moet leren tongzoenen) is de film best grappig. De film is wel echt Amerikaans, met schokkend bedoeld taalgebruik en veel seksuele innuendo maar desondanks heb ik wel gelachen.
Melissa & Joey, seizoen 3 (15 afl.)
Joey, de ‘manny’ bestiert in seizoen 3 het volledige huishouden van raadsvrouwe Melissa en haar tienerneefje en -nichtje. De spanning tussen Joey en Melissa wordt sterker, maar ze zijn het ook steeds vaker oneens. Al Mel’s relaties mislukken, Joey heeft de ene na de andere vrouw op bezoek en het nichtje en neefje verknoeien ook nog eens van alles en nog wat. De serie lijkt te eindigen op een mooie cliffhanger, maar zoals altijd vallen Joey’s plannen in duigen. Lekker eenvoudig vermaak!
Duck Dynasty, seizoen 1 (15 afl.)
Met een beetje het schaamrood op de kaken, moet ik bekennen dat Duck Dynasty incidenteel best lekker vermaak is. Simpel, ja. Vooropgezet, ja. Grappig, ja ook! Ik ontdekte de serie toen ik een keertje niet in slaap kon komen, en af en toe kijk ik even een aflevering. En voor je het weet heb je 15 afleveringen lang gekeken naar een familie van miljonairs die van gekkighheid niet weten wat ze moeten doen, of het nu het in de boom takelen van een oude caravan als jachthut betreft of het met militair geweld opblazen van beverdammen. Hilarisch, ondanks de enscenering.
Little mosque on the prairie, seizoen 6 (11 afleveringen)
Little mosque on the prairie begon een aantal jaren geleden supersterk: ontzettend niet-politiek correcte situaties en voorvallen schetsten het dagelijks leven in het kleine Canadese stadje Mercy, waar de kerk van de christelijke bevolking ineens ruimte moest inruimen voor een moskee voor een heel erg diverse groep moslims. Alle vooroordelen over en weer werden uitvergroot neergezet, waardoor de humor (en niet het moraal van het verhaal) de overhand had. Ik vond het erg grappig. Maar inmiddels, in seizoen 6, zijn alle situaties uitgemolken, is de focus verschoven naar het liefdesleven van imam Amar, zijn scheidende schoonmoeder en de beslommeringen van de losbandige burgemeester van Mercy. En dat is jammer, alle kracht is eruit en de serie is een slap aftreksel van die eerste seizoenen. Als ik het van tevoren had geweten, had ik de moeite niet genomen dit laatste seizoen te kijken.