Deze serie over 3 gescheiden mannen die samen van hun advocate een appartement huren blijft best grappig. Niet enorm sterk, geen hoogstaande humor, maar de dwangmatige Stuart en ‘sexy’ Phil zorgen voor best aardig amusement. Jammer dat advocate Holly (Kristen Johnston) zo irritant is, net als derde huisgenoot Haskell, de luie slons. Maar verder best vermakelijk.
Category Archives: film
Last man standing, seizoen 3 (22 afl.)
Marketingmanager Mike (Tim Allen) bij een buitensportzaak is een echte calvinistische, rechtse Amerikaan. En dat valt ook in het derde seizoen niet altijd even goed bij zijn vrouw, een geologe met een goede baan, en twee van zijn drie dochters. De jongste dochter lijkt in alles op haar vader maar de middelste dochter geeft alleen om kleding en mooi zijn, de oudste dochter kreeg heel jong een kindje en woonde lang bij Mike en zijn vrouw. Tot ze samen ging wonen met haar erg linkse en geweldloze vriend. Voldoende voer voor botsingen. Erg lekkere komedie met vaak scherpe politieke kritiek, maar leuk verpakt! Aanrader!
Mom, seizoen 1 (22 afl.)
Mom: een serie over een moeder en oma die hun gezin verzaakt hebben door hun alcohol- en drugsverslaving en nu krampachtig proberen nuchter te blijven en voor hun gezin te verzorgen. De oma komt door omstandigheden bij haar dochter en diens kinderen in te wonen en dat vergemakkelijkt de verhoudingen niet. De moeder rolt van de ene domme beslissing (een verhouding met de baas, een verhouding met een mooi maar drugsverslaafde brandweerman) in de andere domme beslissing (slapen met haar ex). De oma zorgt voor nog extremere situaties omdat ze geen enkel schuldgevoel heeft. Ook met deze serie vraag ik mezelf soms af of de serie leuk genoeg is om verder te kijken, maar als je even hersenloos vermaak wilt, dan komt de serie goed van pas. Geen hoge verwachtingen dus!
2 Broke Girls, seizoen 3 (24 afl.)
2 Broke Girls is zo’n serie waarvan je soms denkt: hmm, laat maar. Maar waarvan je toch elke keer de volgende aflevering binnenhaalt. Soms nogal grof en op Amerikaanse wijze bedoeld om te choqueren en andere keren (net op het randje) grappig, zoals Whitney Cummings ook in andere series doet/deed. En voor je het weet, ben je door het derde seizoen heen over de twee serveersters die hun eigen cupcakebedrijfje willen opzetten. Simpel vermaak, best aardig!
Two and a half men, seizoen 11 (22 afl.)
Soms zijn series ‘op’. Normaliter heb ik dat eerder bij crime series maar ook bij de komedie Two and a half men is, met seizoen 11, de humor wel uitgemolken. Sowieso vond ik de serie met Charlie Sheen bijzonder veel sterker en toch ben ik nog niet gestopt met kijken. Of ik een volgend seizoen oppak, is wel de vraag. Alan parasiteert nog steeds op Walden en scoort, heel ongeloofwaardig, weer een mooie vrouw, Charlie’s dochter Jenny parasiteert ook en zorgt tegelijkertijd voor een (onnodig lompe) lesbische inbreng. Allemaal net te overtrokken en lomp om nog echt grappig te zijn. Jammer!
The Lunchbox (2013)
Tegen de achtergrond van Mumbai speelt de film The Lunchbox. Een vrouw maakt voor haar man elke dag een lunchbox klaar maar deze wordt verkeerd bezorgd, een andere man ontvangt de smakelijke gerechten die ze klaar heeft gemaakt. Tussen de jonge vrouw en de oudere man ontstaat een briefwisseling, die voor hen beiden het leven verandert, zonder dat ze elkaar ontmoet hebben. De vertaling van het Hindi naar het Engels is vaak even onbegrijpelijk als de interactie in India zelf, maar het is een enorm mooie film dus dat neem ik dan maar voor lief.
Metro Manila (2013)
De film Metro Manila, van een Engelse regisseur, begint in het schitterende Banaue. De volledig in de Filipijnen geschoten en in Tagalog gesproken film neemt je mee van de fraaie rijstvelden in het noorden van Luzon naar de vieze, propvolle, gevaarlijke metropool Manila. Een jong boeren echtpaar verdient te weinig op hun boerderij en vertrekt met hun twee kleine kindjes naar de stad om geld te verdienen. De film geeft perfect de overweldigende hektiek en de mensenmassa’s weer. De stad zoals ik ‘m zelf ook gezien en ervaren heb. Het echtpaar wordt meteen opgelicht en raakt hun geld kwijt, de vrouw moet in een bar gaan werken (eufemisme voor de prostitutie). De man, Oscar, lijkt geluk te hebben en komt bij een geldtransportbedrijf terecht. Maar in de stad met zoveel verraderlijke lagen, is niets wat het lijkt. Een erg mooi drama, waar ik me graag voor door de schrikbarend slechte ondertiteling worstelde. Absoluut een aanrader!
W1A
Serie over de nieuwe ‘Head of Values’ bij de BBC. Niet alleen kon het verhaal in het geheel niet boeien, de voice-over die waarschijnlijk bedoeld als een intellectueel of ‘alternatief’ foefje om de serie wat meer sjeu te geven werkt alleen maar irriterend. Dus ook bij deze serie ben ik afgehaakt voor ik goed en wel halverwege de eerste aflevering was.
Working the Engels
Less than kind, season 3 (13 afl.)
Het heeft even geduurd voor ik aan het derde seizoen van Less than kind begon. De serie, over de erg dikke Sheldon in het deprimerende Canadese Winnipeg, is namelijk enerzijds heel leuk maar aan de andere kant ook triest en een beetje naargeestig, vooral aan het einde van seizoen 2. Maar in het derde seizoen is de humor weer terug en is de serie weer helemaal de moeite waard.
August: Osage County
Nu ben ik geen fan van Meryl Streep en de film is ook nog eens van een genre waar ik niets mee heb, maar na zo’n 2,5 uur moet ik bekennen dat August: Osage County best een goeie film is. De tweede helft is beduidend sterker dan de eerste. De naargeestigheid en de haatdragendheid spatten van het scherm. Julia Roberts zet een erg mooie rol neer als de dochter die de haatdragende moeder de meeste weerstand geeft. Dus stiekem geef ik deze film een thumbs up.
Cougar Town, seizoen 5 (13 afl.)
Af en toe heb ik wat moeite met het gladgetrokken gezicht met het eendenbekkie van Courteney Cox in het vijfde seizoen van Cougar Town maar over het algemeen is de serie grappig genoeg om je daar niet over te verbazen. Hoewel de eerdere seizoenen leuker waren en de humor origineler, zitten er goeie afleveringen tussen: Jules werkt nooit meer, de wijnglazen zijn formaat vaas, Trav en Lori zijn helemaal lovey dovey, genoeg stof voor nog een seizoen, zou ik zeggen!
The Exes, seizoen 3 (20 afl.)
De serie The Exes is eigenlijk niet bijzonder goed maar toch hebben ze een derde seizoen gehaald. En sterker nog, ik heb het derde seizoen ook gekeken. Kristin Johnston vind ik altijd bijzonder irritant, net als de acteur die Haskell speelt, en toch heeft de serie genoeg ‘charme’ om te kijken. In dit seizoen wonen de drie gescheiden mannen al zo lang samen in advocate Holly’s tweede appartement dat ze een (bijzonder, samengesteld) gezin vormen. En dus ook teveel van elkaars onhebbelijkheden weten. Simpel vermaak, best te kijken.
The soul man, seizoen 2 (10 afl.)
Als je even niet oplet, zijn er zo legio series afgelopen en alweer begonnen aan een nieuw seizoen. Zo ook The Soul Man, over een soulzanger die dominee geworden is maar zijn vorige leven soms maar moeilijk kan loslaten. En zijn bijzondere familie maakt het hem dan ook nog eens moeilijk. Een leuke, eenvoudige komedieserie.
Castle, seizoen 5 (24 afl.)
Iedereen kent Castle natuurlijk wel. En ik moet zeggen dat ik de kracht ook wel een beetje uit de serie vindt zijn. Ik hou niet van langdurige rode draden (de moeder van Beckett, wel/niet een relatie etc.) maar uiteindelijk is de serie altijd vermakelijk genoeg om lekker met het verstand op nul een aflevering of twee te kijken. Daardoor loop ik natuurlijk enorm achter, maar ook dat mag de pret niet drukken.
Hummingbird 2013 (a.k.a. Redemption)
Jason Statham staat niet bepaald bekend om zijn serieuze rollen. Het begin van Hummingbird is dan ook redelijk standaard: Statham knokt zich als dakloze Joey letterlijk en figuurlijk door zijn leven op de straat. Maar ergens halverwege verandert de film ineens in een serieus verhaal, met een Poolse non die in het verleden misbruikt is, een vriendin van Joey die vermoord wordt en Joey die zijn oorlogstrauma’s niet goed kan verwerken. Joey ziet kansen om, als spierbundel voor de Chinese maffia, zijn ex-vrouw en dochter wat toe te schuiven en de daklozen een lekkere maaltijd te geven, onderwijl zorgend voor de non. Om een lang verhaal kort te maken: de film voldeed niet echt aan de verwachtingen. Geef mij maar een simpele knokfilm!
Alpha House, seizoen 1 (11 afl.)
De serie Alpha House gaat over een viertal senatoren die samen in één huis wonen en moeten zien te overleven in het politieke Washington. Een ultrareligieuze sukkel, een charmante Latino die geen Spaans spreekt, een dikke, lompe redneck en een strakgeklede, weedrokende zwarte senator worstelen zich door alle valkuilen en zetten situaties naar hun hand. Drama/komedie, met de nadruk op komedie. Ik vind ‘m leuk, misschien niet zo goed als Veep, maar zeker ‘t kijken waard.
Baby Daddy, seizoen 2 (16 afl.)
Pain & Gain (2013)
Het begin van Pain & Gain is wat langzaam. Daniel (Mark Wahlberg), Paul (Dwayne Johnson) en Adrian (Anthony Mackie)zijn drie niet al te slimme bodybuilders die een rijke man kidnappen voor zijn geld. Maar dat laat het slachtoffer niet zomaar gebeuren en dan zitten ze met hem opgezadeld. En dat kan natuurlijk alleen maar fout gaan. Dwayne Johnson zet een geweldige rol neer van een ultradomme, zwaar christelijke, cokesnuivende bajesklant die over zijn enorm gespierde lijf shirts draagt met teksten als ‘one way Jesus’ en ‘Team Jesus’. Maar gelukkig paradeert hij, vaker dan niet, rond met ontbloot bovenlijf of kleine wifebeaters en ramt hij bijna iedereen in zijn buurt in elkaar. Net voor de helft wordt de film zelfs leuk, met voldoende actie, bruut geweld en half blote gespierde mannen om achteraf te zeggen: dat was leuk!
The Counselor (2013)
Het gebeurt niet vaak, dat ik zo weinig van het verhaal begrijp als bij de film The Counselor. De cast was veelbelovend (Brad Pitt, Penelope Cruz, Cameron Diaz etc.), en toegegeven, het is een mooie film: hier en daar wat gekunsteld diepzinnig, de actie lekker hard en bloederig, over het geheel genomen best goed. Alleen… ik kreeg de rode draad niet te pakken: wie lichtte nu wie op, wie werkte met wie samen? Wat gebeurde er nu waardoor alles misging? De uitkomst, uiteindelijk, is zo klaar als een klontje, het was de samenhang tussen de losse scènes waar ik wat moeite mee had.