Parker, een rol van Jason Statham, is een beroepsdief. Na een grote klus wordt hij bedrogen door zijn eigen team en voor dood achter gelaten langs de kant van de weg. Hij besluit wraak op ze te nemen. Als het team hoort dat hij nog leeft, sturen ze een huurmoordenaar achter hem en zijn familie aan. Als hij een makelaar (Jennifer Lopez) inschakelt om uit te vinden waar zijn oude team zich ophoudt, ontdekt ze dat zijn identiteit nog maar 2 maanden oud is en biedt ze aan hem te helpen. Wat volgt is een mooie actiefilm vol vechtscènes, schiet- en steekpartijen. Niet enorm bijzonder, maar met Jason Statham in de hoofdrol kan er sowieso weinig misgaan met een film.
Category Archives: film
Delhi Belly (2011)
De film Delhi Belly speelt in een soort B-filmachtige setting. De eenvoudige humor over drie kamergenoten die per ongeluk het doelwit worden van een crimineel wordt afgewisseld met mooie beelden van ‘het echte India’ in de rommelige stad Delhi. De half Engelse, half Hindi gesproken film heeft een eenvoudig verhaal en simpele humor, zonder door te slaan. Naar mijn maatstaven, dat dan weer wel. En gedurende het hele verhaal loopt de buikloop van Tashi’s huisgenoot, de beruchte Delhi Belly. Ik vond ‘m leuk!
Machete Kills (2013)
Bruut, gewelddadig en absurdistisch. Maar desondanks (nee, juist dankzij) een hilarische film. Na de eerste 5 minuten zat ik al te schaterlachen. Dat Jessica Alba nog geen minuut later vermoord wordt en niet meer in de film voorkomt is jammer, maar de absurde aaneenschakeling van El Cameleon (o.a. Cuba Gooding Jr en Lady Gaga), Mel Gibson als klonende wapenproducent die de wereld wil overheersen en Charlie Sheen als de president maken veel goed. En Machete is natuurlijk Machete niet als hij niet alle aanslagen op zijn leven overleeft, zelfs als Sofia Vergara als madam al haar prostituees op hem afstuurt. Of als hij meteen al besprongen wordt door een mooie vrouw alsof hij de begeerlijkste man van de wereld is. Erg lekker dom vermaak dus! Zo mogen er meer zijn!
Red 2 (2013)
Het is fijn dat je op sommige films kunt vertrouwen voor mooie harde actie, humor, sarcasme en overtrokken actiescènes. Red 2 is daarvan een mooi voorbeeld. Mary-Louise Parker speelt de naïve vriendin van Bruce Willis, de gepensioneerde CIA-agent. Hij haalt zijn oude vrienden en vijanden terug om een nucleair wapen uit de Koude Oorlog onschadelijk te maken. En dat is een thema dat zich leent voor volop onderkoelde elegantie en humor van Helen Mirren, de Engelse agente die een spoor van lijken achterlaat, de coole vechttechnieken van de Koreaans/Amerikaanse huurmoordenaar Han en de stoere ‘mannelijkheid’ van Bruce Willis. Genieten dus! Een actiefilm zoals een actiefilm hoort te zijn.
2 Guns (2013)
Een actiefilm met Mark Wahlberg staat garant voor genieten! En in 2 Guns is dat ook weer het geval. Wahlberg en Denzel Washington zijn beiden, zonder dat ze het van elkaar weten, geïnfiltreerd in het criminele circuit en in een actie om een drugslord te pakken, blijken ze geld te hebben gestolen van corrupte CIA-agenten. En dat betekent natuurlijk veel harde actie, overdreven geweld en komische interactie tussen de twee hoofdrolspelers. Precies een film naar mijn hart dus. Genieten!
The Big Bang Theory, seizoen 6 (24 afl.)
Ontzettend veel te doen maar volkomen futloos besloot ik de laatste twee afleveringen van The Big Bang Theory, seizoen 6 te kijken. Een zelfde futloosheid droop ook van deze twee afleveringen af. Normaliter toch altijd een grappige serie, waren deze twee afleveringen nogal oudbakken: humor op herhaling zonder veel karakter. Saai dus. Hopelijk brengt het nieuwe seizoen, dat volgens mij deze week start, weer nieuwe inspiratie voor de schrijvers.
The Heat (2013)
Nu staat Sandra Bullock niet echt bekend om haar sterke humoristische films maar The Heat spant wel zo’n beetje de kroon: flauwe grapjes, een voorspelbaar verhaal en veel grove taal. Hoewel dat laatste gedeelte vooral voor rekening komt van Melissa McCarthy. Een verspilling van 2 goede uren.
We’re the Millers (2013)
Met weinig alternatieven in de bioscoop heb ik zowaar zelf gekozen voor de romcom We’re the Millers. En hij viel niet eens tegen! Een kleinschalige weeddealer wordt overvallen en om de schuld aan zijn baas in te lossen moet hij drugs uit Mexico halen. Om een gezellig gezinnetje te lijken, chartert hij de stripper buurvrouw (Jennifer Aniston), het sullige buurjongetje en een dakloos meisje. Samen toeren ze in een grote camper terug naar huis, met Mexicaanse drugdealers op hun hielen. Op een volkomen onzinnige scene hier en daar (bijv. een stripscene van Aniston of de scene waarin het sullige jongetje moet leren tongzoenen) is de film best grappig. De film is wel echt Amerikaans, met schokkend bedoeld taalgebruik en veel seksuele innuendo maar desondanks heb ik wel gelachen.
Necessary Roughness, seizoen 2 (10 afl.)
Psychologe Danni neemt een baan aan bij een grote sportmakelaar en maakt daar nog meer problematische klanten mee dan voorheen in haar eigen praktijk. Nico is altijd aanwezig in de achtergrond om voor haar te zorgen, ook als er spannende ontwikkelingen zijn bij het bedrijf waar Danni nu werkt.
Melissa & Joey, seizoen 3 (15 afl.)
Joey, de ‘manny’ bestiert in seizoen 3 het volledige huishouden van raadsvrouwe Melissa en haar tienerneefje en -nichtje. De spanning tussen Joey en Melissa wordt sterker, maar ze zijn het ook steeds vaker oneens. Al Mel’s relaties mislukken, Joey heeft de ene na de andere vrouw op bezoek en het nichtje en neefje verknoeien ook nog eens van alles en nog wat. De serie lijkt te eindigen op een mooie cliffhanger, maar zoals altijd vallen Joey’s plannen in duigen. Lekker eenvoudig vermaak!
Duck Dynasty, seizoen 1 (15 afl.)
Met een beetje het schaamrood op de kaken, moet ik bekennen dat Duck Dynasty incidenteel best lekker vermaak is. Simpel, ja. Vooropgezet, ja. Grappig, ja ook! Ik ontdekte de serie toen ik een keertje niet in slaap kon komen, en af en toe kijk ik even een aflevering. En voor je het weet heb je 15 afleveringen lang gekeken naar een familie van miljonairs die van gekkighheid niet weten wat ze moeten doen, of het nu het in de boom takelen van een oude caravan als jachthut betreft of het met militair geweld opblazen van beverdammen. Hilarisch, ondanks de enscenering.
Little mosque on the prairie, seizoen 6 (11 afleveringen)
Little mosque on the prairie begon een aantal jaren geleden supersterk: ontzettend niet-politiek correcte situaties en voorvallen schetsten het dagelijks leven in het kleine Canadese stadje Mercy, waar de kerk van de christelijke bevolking ineens ruimte moest inruimen voor een moskee voor een heel erg diverse groep moslims. Alle vooroordelen over en weer werden uitvergroot neergezet, waardoor de humor (en niet het moraal van het verhaal) de overhand had. Ik vond het erg grappig. Maar inmiddels, in seizoen 6, zijn alle situaties uitgemolken, is de focus verschoven naar het liefdesleven van imam Amar, zijn scheidende schoonmoeder en de beslommeringen van de losbandige burgemeester van Mercy. En dat is jammer, alle kracht is eruit en de serie is een slap aftreksel van die eerste seizoenen. Als ik het van tevoren had geweten, had ik de moeite niet genomen dit laatste seizoen te kijken.
Orange is the new black, seizoen 1 (13 afl.)
Als de naam Jenji Kohan (bekend van het steengoede Weeds) aan een serie verbonden is, dan moet het wel goed zijn, was mijn idee. En dat klopt. De serie Orange is the new black gaat over Piper Chapman, een hoogopgeleide WASP die door een lesbische relatie met een drugsdealer in haar jongere jaren, voor 15 maanden in de gevangenis terechtkomt. Haar verloofde en vrienden beloven haar te steunen, maar het harde leven in de gevangenis zorgt ook voor de nodige spanning in haar relaties buiten de bajes. Hard, rauw en recht voor z’n raap! Een serie die je gedoseerd kijkt, omdat je er niet te snel door wilt zijn, maar eigenlijk het liefst in één ruk achter elkaar wilt kijken. Aanrader!
Veep, seizoen 2 (10 afl.)
De komedie Veep is grappig, zonder hilarisch te zijn. Scherpe humor, een oneindige stroom scheldwoorden ‘off camera’ en een opgeplakte glimlach als de Veep in de spotlight staat. En dat kost soms wat moeite, want alles wat mis kan gaan, voor de vice president van de Verenigde Staten, dat gaat ook mis: haar dochter bemoeit zich met de internationale politiek, maar ex-man verstuurt mailtjes dat hij zoveel invloed heeft op de Veep dat hij haar koers kan beïnvloeden en de POTUS (president of the US) waait met alle winden mee, maar altijd de verkeerde kant op. Selina staat er dus alleen voor, met haar team van ja-knikkers, manipulators en slechte communicatieadviseurs.
Veep, seizoen 1 (8 afl.)
Normaliter ben ik niet weg van politiek getinte series, Veep is daarop een uitzondering. Julia Louis-Dreyfus speelt de Veep: de behoorlijk grofgebekte, manipulatieve, politiek niet altijd even stabiele (en zeker niet correcte) vice president van de Verenigde Staten. Allereerst moest ik me ook nog over haar rol als Elaine in Seinfeld zetten, maar de serie bleek verrassend grappig. Vooral de paradox tussen de publieke Veep en de Veep achter de schermen. Lekkere serie, met voldoende humor om ook seizoen 2 te kijken.
Jumper (2008)
Standvastig weigeren om tv-shows als ‘jongens tegen de meisjes’ of iets anders vreselijks te kijken wierp geen vruchten af, tot ik toegaf aan het kijken van de film Jumper. Een film die me absoluut niet tegenviel. Als een jongen bijna verdrinkt en ontdekt dat hij kan teleporteren loopt hij weg bij zijn slechte vader en berooft hij een paar banken om het goede leven te kunnen leiden. Uiteindelijk wordt hij opgespoord en dan begint de ellende en vooral het razendsnel teleporteren pas echt. Niet eens een slecht verhaal en ook nog best aardig uitgevoerd, dus ik heb me wel vermaakt met deze film.
Seed, seizoen 1 (13 afl.)
De dertiendelige serie Seed gaat over Harry, een luie en gemakzuchtige bartender, die als spermadonor geconfronteerd wordt met de kinderen die uit zijn zaad (hence the title) verwekt zijn: een tienerdochter bij succesvolle ouders, een negenjarige jongetje bij een twee-moeder-gezin en een baby op komst bij een alleenstaande moeder. Een net zo simpel als voorspelbaar verhaal, waarin Harry’s onverantwoorde houding in eerste instantie alle andere volwassenen tegen hem opzet terwijl de kinderen het geweldig vinden. Maar gaandeweg worden ze één grote familie. Misschien niet heel verantwoord, maar de serie was niet eens vreselijk slecht.
Necessary Roughness, seizoen 2 (16 afl.)
Wow, niet alleen is seizoen twee van Necessary Roughness nog leuker dan het eerste, de laatste twee afleveringen zijn een krachtige afsluiting van een mooi seizoen: psychologe Danny Santino weet allerlei sterspelers met haar sessies te helpen, haar privéleven daarentegen blijft een chaos. Aanrader!!!
Puff, Puff, Pass (2006)
Deze film verdient een plaatsje op de ranglijst ‘slechtste film allertijden’. Dat viel natuurlijk te verwachten, maar goed. De film is flauw, de ‘humor’ afgezaagd en voor de hand liggend. Noch Terry Crews, noch Danny Masterson of Mekhi Phifer weten de film een beetje op te krikken. Niet kijken, dus!
The New Normal, seizoen 1 (22 afl)
The serie The New Normal, over een homostel dat een kind wil en als draagmoeder een alleenstaande vrouw met één dochter uitkiest, begint erg grappig. Alle vooroordelen komen aan bod en worden uitvergroot. Vooral de erg republikeinse, bevooroordeelde oma van de draagmoeder (een rol van Ellen Barkin) is hilarisch. Maar ongeveer halverwege de 22 afleveringen slijt de humor van de overdrijving en slaat het door naar overtrokken en/of moralistisch. En dat doet de serie geen goed. Jammer. Dus misschien is ‘t een idee om gewoon halverwege te stoppen met de serie.