In seizoen twee zijn Fran en Peter gescheiden maar wonen nog steeds in hetzelfde huis, samen. Fran ontmoet een leuke man, maar dat werkt niet. En nog een leuke man, maar ook dat werkt niet. Ook Peter blijft op zoek naar een partner, maar heeft weinig succes. En daarom bemoeien ze zich bij voorkeur ook met de levens van de vrienden om hen heen. En dat kan natuurlijk niet goed gaan. De serie is, in bescheiden doses, best aardig, hoewel de stem van Fran Drescher flink op je zenuwen kan werken, zeker als ze een paar actrices invliegen die net zo irritant nasaal dreinen. Aan het einde van dit tweede seizoen lijkt alles goed te komen voor zowel Fran als Peter, maar blijft dat zo?
Category Archives: film
The Spa, aflevering 1
De Engelse komedie The Spa slaat bij mij niet aan. De serie gaat over een schoonheidscentrum waar de medewerkers meer gevaar dan ontspanning voor de gasten opleveren. De personages zijn te zwaar aangezette karikaturen en de humor is lomp en nogal simplistisch. Nou is dat niet per se een slechte combinatie maar in deze serie komt het (de humor) er gewoon niet uit. Ik haalde het einde van de eerste aflevering niet eens. Niet kijken dus, wat mij betreft.
Emily Owens M.D., seizoen 1 (13 afl.)
Een romantische doktersserie is natuurlijk geen nieuw gegeven na Grey’s Anatomy en al die andere series. En toch is de serie stiekem best leuk, ook al had ie slechte kijkcijfers en komt er geen vervolg op het eerste seizoen. Op de een of andere manier is de stuntelige arts in opleiding Emily (Mamie Gummer, dochter van Meryl Streep) best ‘t volgen waard, met haar liefde voor haar beste vriend, haar hang ups en kleine neuroses. Ze wordt in het ziekenhuis omringd door andere streberige artsen, waaronder haar aartsvijandin van school, de lesbische dochter-van-de-baas, charmante leidinggevende en bitchy hoofd chirurgie. Jammer dus, dat het bij 13 afleveringen blijft, ik had er graag nog een seizoen (of twee) aan toegevoegd.
Zambezia. De verborgen vogelstad (2013)
Een film vol vrolijke kleuren en een leuk maar zwaar moralistisch verhaal zijn de basis voor Zambezia, de verborgen vogelstad. Een goed uitje als je je huis uit moet voor een bezichtiging. En misschien krijgen de kinderen zo stiekem mee dat xenofobie niet kán, dat je niet in boosheid weg moet gaan, dat je je vrienden moet steunen en dat je soms meer bereikt als je de regeltjes naar je hand zet. Maar voor de kinderen gaat ‘t natuurlijk vooral om de kleurrijke beelden en de heldendaden van slechtvalk Kai. Leuke film, al met al.
Death in Paradise, seizoen 1 (8 afl.)
De Engels-Caribische politieserie Death in Paradise speelt op het fictieve eiland Saint Marie maar is gefilmd op Guadeloupe. Een horkerige Engelsman Richard (Ben Miller) wordt de baas van een klein politiebureautje, onderwijl niets anders doend dan klagen over de warmte, het zand en zijn huishagedis die hij erft van zijn vermoorde voorganger. Hij wordt bijgestaan door de relaxte Dwayne (Danny John-Jules) en conscientieuze Fidel (Gary Carr). Tot zijn grote schrik wordt Richard ook nog eens opgezadeld met Camille (Sara Martins) een Frans-Caribische collega. Maar ondanks zijn houding, weet hij wel op bijzondere wijze de zaken op te lossen. Drie delen Engelse politieserie, één deel komedie en richting ‘t einde één deel romantiek in een jasje van zand, zon, palmbomen en mooie accenten. Een fijne mix voor een ‘gezellige’, relaxte politieserie. Leuk!
Bad Ass (2012)
Frank Vega (Danny Trejo) is in Bad Ass de coole held die, ondanks het feit dat hij zelf een oude en uitgebluste Vietnam-veteraan is, een oude man beschermt tegen twee Neo-nazi’s en daardoor beroemd wordt. Na de dood van zijn moeder trekt Frank’s beste vriend bij hem in en wordt vrjiwel meteen vermoord. En dan wil Frank natuurlijk wraak. Zijn strijd tegen een criminele bende en de burgemeester resulteert in een paar lekkere harde actiescènes en al met al een goeie film. Right up my alley!
Fresh meat, seizoen 1 (8 afl.)
Hoe de Engelse komedie Fresh meat bedoeld is, is me na 8 afleveringen nog steeds niet duidelijk. Het begint als een ‘alternatieve’ serie die een beetje een Young ones-gevoel oproept en vooral probeert te choqueren met grove taal, drugs en sex maar naarmate de serie vordert komt er meer verhaal in en ontwikkelen de personages zich. Of ik de serie over 6 studenten in een studentenhuis die hun positie in de groep proberen te bepalen leuk vindt, heb ik nog steeds niet besloten.
Rookie blue, seizoen 3 (13 afl.)
Er zijn volop leuke politieseries, maar Rookie blue is toch één van de leukere. Het jonge team van rookies en hun training officers zien veel actie, de karakters zijn leuk en de verwikkelingen zijn aardig genoeg om na drie seizoenen nog steeds interessant te zijn. Een vierde seizoen staat aangekondigd, maar of Chris, Andy, Dov, Traci en Gail allemaal op hun pootjes terecht komen, is maar de vraag. Gelukkig geen al te grote cliff hanger, de meeste spannende ontwikkelingen vind je eerder in het seizoen.
Me and Mrs. Jones (seizoen 1, 6 afl.)
Met een erg bijzondere cast bestaande uit Gemma (Sarah Alexander uit Coupling), Tom (Nathaniel Parker uit Inspector Lynley) en Jason (Neil Morrissey uit Men behaving badly) weet je niet wat je moet verwachten. Maar het viel alleszins mee. Het is nog net geen Coupling maar de serie is zo grappig dat ik regelmatig hardop heb zitten lachen. Sarah Alexander draagt de show met haar grappige, neurotische, chaotische personage. En dat is niet verwonderlijk want Gemma is een brave huismoeder die verliefd wordt op de beste vriend van haar zoon. ‘Inspector Lynley’ zet een geweldige dwangmatige sukkel neer die het tegenovergestelde is van Gemma en wanhopig z’n best doet om haar voor zich te winnen. En dan is de vraag: voor wie kiest Gemma? Erg jammer dat er maar 6 afleveringen zijn!
Haywire (2011)
Als een special ops agente wordt bedrogen door haar team en haar werkgever, ook ex-geliefde, tijdens een opdracht zint ze op wraak. Op zich een gegeven dat een spannende film kan opleveren, maar de actie komt niet van de grond en de film mist overtuigingskracht en spanning. Ik stop niet gauw halverwege een film, maar in dit geval vond ik 45 minuten (van 1,5 uur) meer dan genoeg. Geen succes, deze film. Daar verandert ook een grijze, harige Antonio Banderas niets aan.
Playing for keeps (2013)
Goed, Dorien en ik hebben de gewoonte de slechtst mogelijke films uit te zoeken, maar dit was weer een toppertje. Een verhaallijn die in 5 minuten film getoond had kunnen worden: een voormalige voetbalspeler reist zijn ex-vrouw en zoontje achterna in de hoop hun harten terug te winnen. Hij is aan lager wal geraakt en gaat zijn zoontjes voetbalteam coachen. De soccer mums, niet de allerslechtste actrices die in dit geval jammer genoeg wel het belabberdste acteerwerk in tijden laten zien, vinden de nieuwe coach (een verlepte Gerard Butler) natuurlijk geweldig. Zelfs een Uma Thurman weet het niveau niet op te krikken, sterker nog, haar personage is zo plompverloren in de film gegooid dat je je afvraagt wat ze er doet. Tegelijkertijd staat ze wel garant voor ‘t enige stukje humor in de film dat wel tot zijn recht komt. Afrader dus! Gelukkig was ‘t gezelschap goed :-).
Partners (2012), seizoen 1 (6 afl.)
De serie Partners (2012), over twee beste vrienden die samen een architectenbureau hebben en hun relaties telkens net niet op de rit hebben, is na zes afleveringen gecancelled. Jammer, want ook al is de eerste aflevering niet echt sterk, de serie werd leuker hoe meer afleveringen er kwamen.
Not going out, seizoen 5 (6 afl.)
Om het nieuwe jaar goed te beginnen het laatste seizoen van Not going out gekeken. De Engelse komedie draait om Lee, die inwoont bij Lucy, de mooie zus van zijn beste vriend Tim. Hij is behoorlijk sociaal-onaangepast, lui en gemakzuchtig. En hij heeft een oogje op Lucy. Seizoen 5 begint erg zwak: het hele concept van een domme opportunist die verliefd is op een succesvolle mooie vrouw is inmiddels redelijk uitgemolken. De humor is nogal platvloers. Maar richting einde van het seizoen is er toch nog een opleving en de humor van de vorige seizoen schemert weer even door. En daarvoor blijf je natuurlijk kijken.
Rizzoli & Isles, seizoen 3 (15 afl.)
In seizoen 3 neemt Rizzoli & Isles in eerste instantie een ietwat ‘komische’ wending, die helemaal niet past bij deze politieserie. En het spreekt mij dan ook helemaal niet aan. Gelukkig draait dat op een gegeven moment wel weer wat bij waardoor de serie weer gewoon een lekkere actieve politieserie is, met hier en daar wat romantische verwikkelingen voor Jane, haar moeder en met gevaar voor eigen leven, voor Maura. De laatste aflevering van het seizoen is spannend, maar ze hebben er gelukkig niet zo’n vervelende cliffhanger van gemaakt, dus het wachten is nu op seizoen 4.
Bad teacher (2011)
Okay, misschien moet ik eens ophouden met zwakke films kijken. Bad teacher is, ondanks of juist dankzij de cast, een niet al te sterke komedie. Cameron Diaz wordt door haar verloofde gedumpt en moet voor de klas haar geld verdienen. Om het geld voor een borstvergroting bij elkaar te schrapen organiseert ze een car wash waarbij ze sexy gekleed flink wat geld binnenhaalt (en zelf houdt). Ze heeft een oogje op een docent van rijke afkomst (Justin Timberlake) en probeert hem weg te lokken van een andere lerares. Als ze hoort dat ze grof geld kan verdienen als de leerlingen goede testresultaten hebben, drogeert ze iemand om de vragen te bemachtigen en laat ze de leerlingen niet langer video’s kijken maar drilt ze tot ze alles weten. En natuurlijk kan dat niet goed gaan. Matig grappig.
The One (2001)
In alle parallelle universums van het multiversum moordt één man (Jet Li) zichzelf in uit om de krachten van elk van de 124 individuen te verzamelen. De agenten van het multiversum (o.a. een jonge Jason Statham) proberen hem tegen te houden want als hij alleen overblijft zijn er 3 mogelijkheden: hij wordt een god (zijn doel) of alle universums imploderen of exploderen. Met een klein beetje scifi (met wormholes enzovoorts) en veel actie, een nogal standaard film in dit genre. Ondanks de vele vechtscenes en schietpartijen (en weinig verhaal) best lekker tijdens het multitasken, maar daar houdt het dan ook wel op.
Castle, seizoen 4 (23 afl.)
Het vierde seizoen van Castle levert, op een van de laatste afleveringen na, weinig spannends aan moorden. Wel wordt er een aanslag op Beckett gepleegd en bekent Castle haar eindelijk zijn liefde. Maar wordt die liefde beantwoord? Wat mij betreft sleept de romance nu een beetje te lang voort en is de lol er wel van af. En dan hou ik ook nog eens niet van een lange ‘rode draad’ door het verhaal waarbij iemand het heeft voorzien op het leven van de hoofdpersoon. Maar onder ‘t strijken moet je toch iets doen…
Niko 2 (2012)
Wat is er beter dan een feelgood familiefilm op een zondagmiddag vóór de kerst. En Niko 2 is precies dat: Niko’s moeder heeft een nieuw rendier ontmoet. Een rendier met een kleintje. Niko wil geen nieuw broertje maar als hij ‘t kleintje kwijtraakt aan de boosaardige adelaars komt hij toch in actie. Samen met een oud rendier moeten ze de vliegende brigade ook nog te hulp komen en uiteindelijk, zoals het een goed verhaal met een moraal betreft, accepteert Niko Jonni als zijn broertje.
Taxi (2004)
De Franse serie Taxi-films (1 t/m 4) vond ik erg leuk. Jammer genoeg is deze Amerikaanse versie met Queen Latifah en de vreselijk slecht acterende Jimmy Fallon een slap aftreksel van de originele films. Washburn (Fallon) is een vreselijk slechte politieagent die na een serie blunders moet scoren. Met de hulp van taxichauffeuse Queen Latifah zet hij de jacht in op de mooie bankrovers (Gisele Bündchen etc.) die op hoge snelheden door de drukke straten van New York scheuren. De humor is flauw en goedkoop, het acteerwerk (ver) benedenmaats en er zit geen enkele verrassing in deze film. Niet kijken dus.
Ted (2012)
Het is bijna niet te geloven dat een film met Mark Wahlberg zo slecht kan zijn als Ted uit 2012. Een dieptepunt in diens carriere. Wahlberg speelt een man van 35 die niet zonder z’n magische beer kan. De beer drinkt, rookt weed, haalt prostituees in huis en vloekt als een bootwerker. De film is grof, plat, en de zogenaamde humor is dom en lomp. Ik heb normaliter niets tegen een simpele komedie, maar deze film is slechter dan slecht. Gelukkig heb ik niet meer dan flarden gezien, maar het is nog steeds een verspilling van mijn tijd.