De prequel van The Bletchley Circle San Francisco, in het naoorlogse Engeland waar vier vrouwelijke codebrekers moeilijk kunnen settelen in hun onbetekende dagelijks leven. Door hun training zien ze in hun dagelijkse leven zaken die niet kloppen, maar als ze rondom een moordzaak bij de politie aankloppen, worden ze niet geloofd.

Het viel een beetje tegen dat het tweede seizoen uit een samenwerking van andere rechercheurs bestond maar dat vergeet je gauw. In een Deense B&B worden alle mensen vermoord. Maar een jonge vrouw weet te ontsnappen. Maar de moordenaar is gewetenloos en jaagt haar en het team tot het uiterste op. Weer erg spannend.

Het is een spannende serie, over de samenwerking tussen Belgische, Deense en Duitse rechercheurs. Het Europol-team moet de moorden op een aantal Oost-Europese prostituees oplossen en komt daarbij in de bovenste echelons van de georganiseerde misdaad terecht. En de spanning tussen de teamleden brengt een extra dimensie met zich mee. Mooie serie. Wat wel jammer is, is dat een collega aanstipte dat Scandinavische series bijna altijd spelen rond Oost-Europese criminelen, en als dat eenmaal in je hoofd zit, dan wordt dat wat irritant.

Een goede rechercheur van politie is de zoon van een seriemoordenaar. Niemand, behalve één oud gediende rechercheur, weet dat. Als er een copy cat moord gebeurd, moet hij uitzoeken wie de moorden van zijn moeder nadoet. En daarvoor moet hij haar hulp inroepen. En voor hij het weet staat zijn relatie op het spel, vertrouwen zijn collega’s hem niet meer en weet hij met de emoties rondom zijn moeder niet echt raad. Spannend.

Carlo & Malik heet oorspronkelijk Nero e metà, wat zich grofweg laat vertalen als Zwart en half. En dat zet de toon voor de serie: een zwarte rechercheur in Italië is een uitzondering blijkbaar. In ieder geval in dit corps in Rome waar Malik heel wat weerstand te overbruggen heeft. En als hij dan ook nog valt voor de dochter van de grote baas… Maar naast het umheimische gevoel bij het racisme is het verder een leuke politieserie.

Onderzoeksjournaliste Dicte lijkt wat meer gesetteld. Haar nieuwe relatie loopt goed en de werkrelatie met de politieagent die telkens de moordzaken en criminaliteit onderzoekt die Dicte op het spoort komt, is een stuk beter. Maar er is ook genoeg chaos in haar privéleven: haar beste vriendin krijgt een relatie met Dicte’s ex-man, er is een nieuwe onplezierige baas… en alsof dat niet genoeg is botst ze ook telkens op meer criminaliteit.

Onderzoeksjournaliste Dicte komt terug in haar geboortestad. Toen ze op haar zestiende beviel van een baby, moest ze deze laten adopteren. De relatie met haar ouders kwam daarna niet meer goed. En meteen als ze terug is, met haar kind en ex-man in haar kielzog, dienen moordzaken en corruptie zich praktisch bij haar aan. En dat terwijl haar privéleven een chaos is met een labiele vriendin die niet zwanger wordt, een politieagent die een hekel aan haar heeft en haar beste vriendin die wanhopig op zoek is naar liefde.

Het tweede seizoen van Arne Dahl is ook weer fijn. Omdat de serie over meerdere jaren speelt, is er ook ruimte voor ontwikkeling van de personages en zijn Paul Hjelm en Kerstin zomaar opeens een stel. En zo ook opeens niet meer. Dat is soms even schakelen, maar het houdt de boel wel levendig. Gewoon mooie Scandinavische crime. Jammer dat het na twee seizoenen stopt.

De Zweedse serie Arne Dahl is een fijne crime serie met weliswaar de gruwelijkste misdrijven maar met een bijzonder team om die misdrijven op te lossen. Het A-team bestaat uit allerlei specialisten die ieder een eigen inbreng in het team hebben. Waar de eerste afleveringen zich vooral rondom Paul Hjelm lijken te vormen, krijgen de andere teamleden in latere afleveringen meer een eigen plaats.

De serie Young Wallander is leuk, wat alleen vreselijk irritant is, is dat de serie nagesynchroniseerd is. Het verhaal is verder prima: de jonge Wallander is op de stoep van zijn huis in een achterstandswijk getuige van een moord op een jonge voetballer. En die moord zet een serie van gebeurtenissen in gang waarbij zowel Wallander als zijn beste maat het bijna met hun leven moeten bekopen als ze het opnemen tegen een heel grote tegenstander.

Al veel te snel komt de serie Bron/Broen, ook wel The Bridge, ten einde. In het vierde seizoen lopen Zweedse politieagente Saga en Deense politieagent Henrik redelijk wat averij op in hun persoonlijke levens. En intussen moeten ze ook nog een vreselijke steniging van een vrouw oplossen. Het hoofd van de immigratiedienst is pas het begin van een reeks moorden. Maar al te snel, namelijk in 8 afleveringen, is de zaak opgelost en moeten we afscheid nemen van deze spannende serie. Jammer.

Als er weer een zaak speelt tussen Zweden en Denemarken krijgt Zweedse politieagente Saga een nieuwe Deense collega. Een die niet bereid is haar autisme te accepteren en vanwege de situatie met Martin al een hekel aan Saga heeft. Een vrouw die voor genderneutrale opvoeding is, wordt vermoord. In de zoektocht naar de dader wordt Saga meteen verlost van de onwelwillende collega. Maar daar komt een nieuwe onwelwillende voor in de plaats. Toch weten ze ook nu de seriemoorden op te lossen.

De Zweedse politieagente Sage en haar Deense partner Martin onderzoeken de dood van vier jonge mensen aan boord van een op drift geraakt schip. Het is het begin van een moeizame zoektocht naar een wrede moordenaar. Martin, die zijn zoon verloren is, probeert in het reine te komen met zijn gevoelens over de moordenaar door hem in de gevangenis te bezoeken. Dat lijkt een wijs besluit te zijn. Lijkt…