Ik had ‘m een tijdje laten liggen, de serie Kim’s Convenience. Misschien ook wel omdat de vaart er een beetje uit is. De komedie over een Koreaans-Canadese familie die een supermarktje hebben in Toronto en daar bijna 24 uur per dag aan het werk zijn is in het vierde seizoen niet meer op zijn sterkst. De laatste afleveringen stammen uit het begin van de coronatijd, dus de vraag is, gezien het open einde, of de 13e aflevering echt het einde van de serie is.

Het blijft gewoon een gezellige komedieserie waarin Matt LeBlanc als vader van 3 kinderen altijd in de clinch ligt met zijn eigen morele waarden (liegen tegen de kinderen, een afspraak met je broer en zijn vrouw afzeggen om zelf naar een ander restaurant te gaan) en als hij er niet meer uit komt, hulp moet halen bij zijn vrouw. Als ze hem niet allang heeft betrapt. Simpele, rustige humor.

Broke is een niet heel erg sterke komedieserie over een alleenstaande moeder die moeite heeft rond te komen. Dan staan plotseling haar rijke, arrogante zus met man en butler voor de deur omdat ze platzak zijn. Zonder te vragen komen ze bij de zus inwonen. Eigenlijk weet ik niet eens waarom ik ‘m uitgekeken heb…

Ik begon aan de serie Sunnyside omdat cabaretier Samba Schutte erin speelde. Schutte ging een paar jaar terug naar de VS om zich daar te wijden aan het acteren. En nota bene Schutte speelt de meest irritante rol in de komedie. Een reeks die ik niet uitgekeken heb, de laatste afleveringen trok ik niet meer. Een mislukte politicus neemt een aantal immigranten onder zijn hoede die studeren moeten voor hun inburgeringsexamen, uiteraard volkomen opportuun. Maar er ontwikkeld zich een band tussen de groep van uitersten.

De creativiteit is wel een beetje uit de serie Black-ish maar de onderwerpen die ze behandelen zijn misschien wel actueler dan een paar jaar terug, namelijk wat betekent zwart zijn in Amerika, welke vooroordelen bestaan er en hoe gaat een gezin ermee om dat ze het een stuk beter hebben dan gemiddelde zwarte gezinnen en daardoor met meer dan één voet in blank Amerika staan. Ze slaan soms wat door in het ‘moraal van het verhaal’ waardoor de humor soms wat plat slaat, maar verder nog een prima serie.

Een wit gezin woont inmiddels bijna twee jaar in een zwarte wijk, maar de nerdy man blijft the odd one out in de buurt. Al is hij wel beste vrienden met de grumpy buurman Calvin. De moraal van het verhaal is natuurlijk acceptatie van beide kanten. Net als met meer series vraag ik me wel af hoelang het duurt voor dit soort series niet meer politiek correct genoeg is om te maken?! Al is het in deze serie vooral de witte nerdy man die het vaak moet ontgelden.

Na elf seizoenen valt er weinig nieuws te vertellen over Modern Family, de serie over een familie met 3 gezinnen die allemaal nogal bijzonder zijn. Alle onderwerpen komen aan bod: platteland versus stad, de patriarch met de jongere trophy wife, het homostel met geadopteerde kinderen en het gezin met kinderen die het huis maar niet uitgaan. Zelfs na 11 seizoenen wisten ze het leuk te houden maar de laatste afleveringen suggereren dat het toch echt het laatste seizoen is.

Brenda Blethyn is ‘caf’ houdster Kate, een bevooroordeelde Engelse met een vreselijk humeur. Als er een klant in haar café zit, Koji, die een hele dag doet met een kop thee, noemt ze ‘m lui en dat hij niet wil werken. Hij blijkt een asielzoeker die in Nigeria dokter is maar in Engeland niet mag werken. Hij sluit een deal met Kate: als hij haar klanten van medisch advies voorziet, dan ‘betaalt’ zij ‘m in eten en drinken. En intussen blijven ze elkaar in de haren zitten.

Een jong stel met kinderen wordt verrast door hun (schoon)ouders. Ze hebben hun hele fortuin over de balk gegooid en moeten nu bij hun zoon en schoondochter inwonen. De moeder, Fran Drescher, is een vreselijke helicoptermoeder die haar zoon perfect vindt, continu stookt in het huwelijk van haar zoon en ook nog eens de hele dag rondhangt met niks beters te doen. En op een gegeven moment gaat dat natuurlijk schuren. Op zich is de serie niet eens slecht, maar die vreselijke, nasale zeurstem van Drescher maakt het er niet leuker op.

Het laatste seizoen van Fresh off the boat is iets meer drama dan komedie. Eddie begint zich los te maken van zijn ouders, maar ook zijn broertjes zijn een stuk minder kneedbaar dan in eerdere seizoenen. Jessica gaat op zoek naar een nieuwe carriere om dichter bij de jongens te zijn terwijl Louis juist meer tijd aan zijn werk kwijt is. Eddie verrast zichzelf met hoge scores op school en Evan wordt ineens veganist, wat niet optimaal is als je vader een steakhouse heeft.

Sokkenfabrikant Bob vraagt de van oorsprong Nigeriaanse verpleegster Abishola om te zorgen voor zijn moeder die een beroerte heeft gehad. Bob, die met zijn moeder, zus en broer in hetzelfde bedrijf werkt, is de enige normale persoon in zijn familie. Alleen is Bob nogal dik en daar heeft hij wat complexen over. Abishola is erg nuchter, met het hart op de tong maar toch ontwikkelen ze een bijzondere band.

Awkwafina, met haar stem als een bootwerker, is Nora from Queens, een Amerikaanse van Chinese afkomst die met haar vader en oma in één huis woont. Nora is een niksnut die liever hele dagen blowt en masturbeert dan te gaan werken. En haar neef, een internetmiljonair die opeens komt opdraven in de show, maakt haar nog meer een ongeleid projectiel dan ze al was. De eerste afleveringen waren niet onaardig, maar voorbij de helft vond ik er niets meer aan.

Als een vader en zijn dochters een jaar na het overlijden van hun vrouw en moeder uit een soort apathie geschud worden, is het tijd voor de vader om op zoek te gaan naar vrouwelijk gezelschap. Tenminste, dat vinden zijn vrienden. En een weduwnaar die zijn liefhebbende vrouw verloren is, is natuurlijk een magneet voor heel veel vrouwen, niet allemaal even normaal ook nog. Leuke serie, ook weer hoog feelgood-gehalte.

Vier artsen in opleiding komen tegelijk in het ziekenhuis aan. Carol is een ‘herintreedster’ die na een carriere als schooljuf medicijnen is gaan studeren. Ze is minstens 25 jaar ouder dan de anderen en dat levert genoeg grappige situaties op. En ze had vast en zeker niet ingecalculeerd dat ze verliefd op een arts zou worden of haar dochter, de pharma-rep, een relatie zou krijgen met haar collega-arts in opleiding. Leuke serie, beetje feelgood-achtige komedie.

Erg grappige komedieserie over twee gemakzuchtige ouders die 3 hyperintelligente kinderen en één ‘normale’ dochter hebben. Ze doen er alles aan om een stukje rust te krijgen, weg van hun dominante kinderen, maar dan wel in eigen huis en met zo min mogelijk moeite.