Zoo Art Show Paris La Defense. Dive into 40 years of urban art from the streets to museums, witness the rise of a global movement. 4 floors, 4000 m2, 500 artists.

The exhibition traces the prolific itinerary of these two artists through the figure of Pontus Hulten (1924 – 2006), the first director of the Musée national d’art moderne at the Centre Pompidou, who shares their conception of a disruptive, multidisciplinary and participatory art. Throughout his career, he provided unconditional support to Saint Phalle and Tinguely: acquisitions of works, dedicated retrospectives, cartes blanches and support for out-of-the-ordinary projects such as the gigantic Nana in the Hon – en Katedral exhibition (1966) at Stockholm’s Moderna Museet, or the Le Crocrodrome de Zig & Puce exhibition (1977) in the Centre Pompidou’s Forum.

Created from the Centre Pompidou’s rich collections and major loans from French and international institutions,“Niki de Saint Phalle, Jean Tinguely, Pontus Hulten” allows visitors to discover or rediscover iconic works of these two major artists, carried by an exceptional museum man, along a historical and playful visit where art, love, friendship and commitment areclosely intertwined.

Through over 400 works, the exhibition Art Brut. The privacy of a collection. The Decharme donation to the Centre Pompidou traces the history of art brut. All the works come from the major donation made by Bruno Decharme to the Musée National d’Art Moderne – Centre Pompidou.

Artists:

• Aloïse Corbaz (ook wel Aloïse genoemd), bekend om haar tekeningen en schilderijen. Er wordt specifiek een werk van haar genoemd: “Collier en serpent” (ca. 1956).
• Anselme Boix-Vives
• Katsuya Kitano
• Takashi Shuji
• Fernando Rodrigues dos Santos
• J.B. Murray
• Scottie Wilson
• Bridget Cronnin
• Bill Taylor

Deze elektromechanische kunstenaar, die gelijktijdig werkt aan installaties en live performances, weet de eigenheid van art brut te verzoenen met de hedendaagse geest in een kermisachtige sfeer die even visueel als sonisch is. Zijn extravagante en poëtische machines zijn de meest inventieve manifestaties van het creatieve instinct. 

De recente opkomst van Iraanse art brut op het internationale toneel draagt eraan bij dat dit artistieke fenomeen verder reikt dan zijn oorspronkelijke westerse wortels.

In een land als Iran, waar de cultuur wordt gevormd door het religieuze erfgoed van het zoroastrisme en soefisme, door zijn literatuur rijk aan grote epische gedichten en mystieke poëzie, door de verfijning van zijn architectuur en tuinen, door zijn ambachtelijke en decoratieve tradities van weven, miniatuurschilderen en kalligrafie, wordt de regel van art brut niet geschonden. De vierentwintig kunstenaars die in de tentoonstelling worden gepresenteerd, bewijzen dit.

Met artiesten Limoo Ahmadi, Abolfazl Amin Bidokhti, Jamshid Aminfar, Alireza Asbahi sisi (CC), Mohsen Asgariyan, Ali Azizi, Mohammad Banissi, Kiyvash Danesh, Mohammadali Dehghanizadeh, Farnood Esbati, Kazem Ezi, Farideh, Sarvenaz Farsian, Fatemeh Khanoom Khodabandeh, Haaj Mohammad Harati, Hasan Hazermoshar, Salim Karami, Reyhaneh Kazamzadeh, Davood Koochaki, Mahmoodkhan, Alireza Maleki, Zabihollah Mohammadi, Abbas Mohammadi Arvajeh, Nazanin Tayebeh.

Wax is an instantly recognizable textile that comes in a variety of brightly-coloured patterns. This fabric, generally seen as ‘African’, has stood the test of time and transcended borders. Over the past decade, its popularity in Western societies has soared. Whether in clothing, accessories or objects, wax is found increasingly in our homes and wardrobes. Yet few of us are aware of its unique history.

Wax is inspired by batik, a fabric of Indonesian origin that is dyed using a wax resist technique. Industrialised by Europeans, it first became popular in West Africa before spreading across the continent, carving out a place for itself in the world of African textiles. The exhibition traces the history of wax to reveal a textile with a hybrid identity.

It also highlights the key role played by women in the spread and popularity of this fabric, with a look, for example, at the saga of the Nana Benz. The first traders to distribute wax on the markets of Togo, these women made fortunes from the lucrative trade of the fabric in the 1960s.

While wax has become a commercial and industrial commodity on an international scale, it is nonetheless a textile with strong emotional connotations, accompanying individuals through the major moments of their lives for several generations.

Pieces by Thandiwe Muriu, Yinka Shonibare, Aida Muluneh, Kehinde Wiley, Catherine Ochieng, Gombo Wax en Omar Victor Diop.

Dankzij een unieke samenwerking tussen twee belangrijke collecties in de regio Côte d’Azur worden de werken van Niki de Saint Phalle, Arman, Yves Klein, Raymond Hains, Martial Raysse en César gecombineerd met de artistieke vernieuwingen van Fernand Léger, een van de pioniers van de avant-garde van de 20e eeuw.

Naast deze belangrijke vertegenwoordigers van het Nieuwe Realisme illustreren werken van kunstenaars als Roy Lichtenstein en later Keith Haring de artistieke uitwisselingen die al heel vroeg plaatsvonden tussen de Europese kunst en de Amerikaanse scene.

De tentoonstelling, bestaande uit bijna 100 werken, verkent op speelse en creatieve wijze verschillende thema’s : de afleiding van objecten, de representatie van het lichaam en vrije tijd, en de plaats van kunst in de openbare ruimte.

More than 400 of his works (from 1955 to 2025) including paintings from international, institutional, and private collections, as well as works from the artist’s own studio and Foundation. There are works in a variety of media including oil and acrylic painting, ink, pencil and charcoal drawing, digital art (works on iPhone, iPad, photographic drawings…) and immersive video installations.

Ook hier langlopende rode draad. Jammer. Dus gestopt.