Na alle controverse over de Airbnb-verhuurder die een medewerkster van de Zuid-Afrikaanse fotografe Zanele Muholi van de trap duwde in Amsterdam was haar naam blijven hangen. Als ik bij het Stedelijk ben voor Dubuffet, bezoek ik dus ook deze expositie. Muholi fotografeert en stelt aan de kaak. In haar foto’s plaatst ze de LGBTQI-gemeenschap in Zuid-Afrika centraal en dat levert bijzonder indringende foto’s op, die vooral in zwart/wit een krachtig statement maken. De serie Somnyama Ngonyama, waarin Muholi zelf op de foto’s staat getooid in materialen die een andere functie hebben dan waarvoor zij ze gebruikt, vind ik zelf het meest indrukwekkend.
Category Archives: 21e eeuw
Galleria nazionale d’arte moderna e contemporanea – Rome, Italië
Het is een aardige trek naar de Galleria nazionale d’arte moderna e contemporanea, dat helemaal achter het Park Villa Borghese ligt. Het schitterende oude gebouw bereik je door een hoge statige trap, waarop de kunst al begint. Het is een zalig museum en de collectie is de ‘who is who’ van de kunstwereld: Warhol, Man Ray, Van Gogh, Degas, Giacometti, Monet, Modigliani, Klimt, Moore, Kandinsky, Miro, Dubuffet, Arp, Twombly, Klein. En dan noem ik alleen nog maar de kunstenaars die mij het meest aanspreken. Verder is er zelfs een Kees van Dongen. En een schilderij van de hand van Rodin. Iets wat ik eigenlijk buiten zijn eigen museum nooit zie omdat zijn sculpturen de hoofdrol hebben. Maar ook hangt er een mooie Pollock (Watery Paths), is er een abstract van Capogrossi (zie afbeelding) en vind je er Manzoni. Of de hangende karkassen van Berlinde de Bruyckere. Van Mimmo Paladino zie ik een sculptuur, anders dan het paard dat ik van hem kende. Een absolute aanrader dus, dit grote museum!
RI-SCATTI, la ricerca della felicità. Padiglione d’Arte Contemporanea – Milaan, Italië
Omdat ik een verkeerde deur nam voor het GAM in Milaan, kwam ik terecht in de (gratis) expositie van kankerpatiënten en hun kijk op ‘het nastreven van geluk’ in het naastgelegen pand. Kanker in beeld gebracht, althans de zichtbare gevolgen ervan. Maar ook landschapsfotografie, of architectuurfotografie door de ogen van de patiënten. Een bijzondere expositie met een alleszins hip en maatschappelijk verantwoord publiek. En dan zomaar zonder het te weten terecht komen op een hippe-mensen-plek, wat kan ik er van zeggen: ugh! Wat niet wegneemt dat het een indringende expo is. Wat ook verrassend was, was de wall art van street artist Blu op de buitenmuren van het pand.
Van Arp bis Picasso. Die Sammlung der Fondation des Treilles – Picasso Museum, Münster, Duitsland
Omdat de expositie Von Arp bis Picasso. Die Sammlung der Fondation des Treilles de laatste week in gaat, rij ik gauw nog naar Duitsland. De expositie omvat een aantal mooie werken van onder andere Picasso zelf (lijntekeningen vooral), twee werken van Arp (dat aantal viel een beetje tegen). Maar ook Brauner (zie afbeelding), Léger, Dubuffet, Ernst en meer kunstenaars zijn in de tentoonstelling terug te vinden. Er hing zelfs een heel eenvoudige Klee. De expositie Giganten, die tegelijkertijd te zien is, is ook interessant. Niet zo zeer vanwege de klassieke werken of de Afrikaanse maskers, maar vanwege de lijntekeningen met Picasso’s interpretaties en settings. Weer de moeite waard!
Gevaar & Schoonheid. Turner en de traditie van het sublieme – Rijksmuseum Twenthe, Enschede
Het is erg druk in Rijksmuseum Twenthe als ik de expositie van Turner kom bekijken. De werken van landschapsschilder Turner, afgezet tegen de werken van andere kunstenaars met dezelfde onderwerpen, zijn indrukwekkend. Vooral de aquarellen waarin Turner ‘de vorm loslaat’ vind ik fraai, of het nu een onherkenbaar Oxford Street is of een paar streken kleur die een Zwitserse Alpenpas verbeelden. De overige werken van Turner zijn niet uit een stijl en periode die ik mooi vind, maar een schilderij hier en daar ertussen van Toorop, Monet of Redon maken het wel de moeite waard. De expo De Gouden Eeuw van Twente voldoet ook niet helemaal aan mijn wensen, maar Breitner’s Meisje in kimono, een van mijn all-time favorieten is gauw gevonden, net als een mooie Appel (vrouw/totempaal) en een werk dat ik hier nog niet eerder heb gezien: The Sisters van Zhang Xiaogang in bruikleen van de No Hero Foundation. Als afsluiter is er de expo Metamorphosen: Ovidius en de hedendaagse kunt. Dat werd wel een heel kort rondje, voor mij veel teveel naargeestigheid en bizarre zaken.
ArtZuid – Amsterdam
Ca. 70 beelden van 21 kunstenaars staan en liggen langs de ca. 2,5 km van de ArtZuid-route. In ruwweg een t-vorm vanaf Station Zuid tot en met de Apollolaan liggen de werken in een stralende zon. Niet alle werken spreken me aan, uiteraard, maar Frank Stella’s Inflated Star en Wooden Star, de werken die aan het uiterste puntje van de route, nog achter Station Zuid liggen, zijn erg indrukwekkend en de (lange) wandeling er naartoe zeker waard. De werken in deze expo zijn erg uiteenlopend. Naast Stella zijn een paar van mijn favorieten de pop-artsy werken van KAWS, de ‘paarden’ van Mimmo Paladino maar ook wat minder frivool werk als Jaume Plensa, A.R. Penk en Baselitz.
Klee + Cobra. Het begint als kind – Cobra Museum, Amstelveen
Na de expositie van Klee + Cobra net misgelopen te zijn in het Louisiana in Humlebaek (Denemarken) was ik blij de expositie in de eigen achtertuin (lees: Amstelveen) te kunnen gaan zien. Tot en met 22 april wordt er een enorm aantal Klee’s geëxposeerd in het strak vormgegeven museum voor moderne kunst dat normaal kunst van Cobra tentoonstelt. De bovenverdieping is ingericht met kleurrijke werken, sombere werken en lijntekeningen van Klee en van door hem geïnspireerde schilders uit de Cobra-beweging zoals Karel Appel, Corneille en Eugene Brands. Indrukwekkend, indrukwekkend, indrukwekkend!
Tate Modern – London, Engeland
Het Tate modern is gevestigd in het indrukwekkend grote gebouw van een voormalige krachtcentrale. De moderne kunstwerken van de vaste (en gratis) collectie zijn verspreid over 3 verdiepingen. Volop werken van Roy Lichtenstein (Whaam!), Andy Warhol, Picasso en een enkele Matisse. De niet abstracte werken van Mondriaan en van Kandinsky zijn verrassend en had ik niet verwacht. Ik kom zelfs een verdwaalde Klee tegen. De expositie van Yayoi Kusama is nog meer bizar dan ik verwachtte. De expositie, voor 11 pond toegankelijk, loopt van kleurrijke werken op papier naar wanstaltige fallussen die ze op elk mogelijk oppervlak zoals huishoudelijk zaken en boten heeft genaaid. In de latere werken gaat ze terug naar werken op papier en doek, met als thema’s herhalingen, ogen en netten. Een beetje verontrustend, of gek, zo je wilt. De installatie met spiegels, die ik ook in ‘t Louisiana in Denemarken heb gezien wordt hier ook tentoon gesteld.