Het museum van de Kaapverdische verzetsheld, vrijheidsstrijder Amilcar Cabral is weer een zelfde soort van knulligheid als eigenlijk de meeste ‘musea’ in Kaapverdië. Pas ergens in de laatste ruimte kwam het chronologische verhaal van Amilcar Cabral aan bod, er zijn een aantal kledingstukken en eigendommen van Cabral maar het opvallendst is de muts die Cabral kreeg van een boer die later zijn kenmerkende verschijning zou bepalen. Een muts.
Category Archives: historisch
Sala-Museu Amilcar Cabral. Praia, Santiago, Kaapverdië
Julius Cesar. H’ART museum. Amsterdam
Een expositie die ik toevallig meepakte, maar die aan mij niet besteed is omdat het onderwerp me niet aanspreekt.
Naturkunde Museum Berlin
National Museum of Qatar
Het National Museum of Qatar is magistraal. Er is geen ander woord voor het door Jean Nouvel ontwerpen gebouw. De stralend witte lagen van het geschulpte gebouw zijn van verre te zien. Het museum is een enorm gebouw dat in een cirkelvorm verschillende exposities herbergt: zo is er het natuurhistorisch gedeelte, is er een oud paleis, een expositie van juwelen (die ik niet wilde zien en de suppoost daarmee op stang joeg). Maar ook een volkenkundig gedeelte waar de culturele erfenis van Qatar te zien is, waar dit grote, traditionele gezichtsbedekkende masker van nomadenvrouwen het uithangbord van is. Een schitterend gebouw, van buiten én van binnen maar de collectie was voor mij een beetje teveel van het goede.
Vaste collectie – Museum of Islamic Art (MIA), Doha, Qatar
Het Museum of Islamic Art in Doha, Qatar is wereldberoemd. Het gebouw, ontworpen door eveneens wereldberoemd architect Pei valt mij in realiteit tegen, van buiten dan, omdat het een vrij simpel ogende blokkendoos is. Maar van binnen is het gebouw overweldigend: een bijzonder mooie inrichting van de ruimte met een schitterende manier om de werken tot hun recht te laten komen. En de werken zijn ook mooi: uit allerlei windstreken zijn werken van islamitische kunst bij elkaar gebracht, de beschrijvingen zijn in het Engels en bieden achtergrond. Al met al is het MIA een museum dat je niet wilt missen, als je Doha bezoekt.
Etruskische necropolis Tarquinia – Tarquinia, Italië
Net buiten het stadje Tarquinia liggen de Etruskische opgravingen met dezelfde naam. In een groot verhoogd veld liggen de vele grafkelders van ca. 600 v. Chr., met schitterende fresco’s. De fresco’s schijnen belangrijk te zijn voor onze kennis van het dagelijks leven van de rijke klasse in de Etruskische maatschappij. Onder de zinderende zon van eind juni is het al een hele opgaaf om trapje af, trapje op elk van de tumulusgraven waarvan de kamers in de rots zijn uitgehouwen. Maar het is de moeite waard, zeker omdat het voor mij voor het eerst is dat ik dit soort opgravingen zie. Ook het vergezicht vanaf het uitkijkpunt aan het andere eind van het veld is indrukwekkend. Een mooie tussenstop!
Museum DKM – Duisburg, Duitsland
Het Museum DKM is een wat schizofreen museum: enerzijds zijn er de soms al eeuwenoude werken van de Oriënt tot het verre oosten. Anderzijds de moderne werken van Duitse kunstenaars. Althans, dat denk ik. In het museum zijn geen bordjes opgehangen en je kunt alleen aan de hand van een (ook nog verkeerd gevouwen) boekje door de zalen navigeren. Waardeloos, vond ik.
De expositie Ernst Hermanns und sechs Preisträger aus siebzig Jahren sprak me niet erg aan. Andere werken van bijvoorbeeld Song Dong, Hayato Goto, Richard Long en Erwin Wortelkamp waren best aardig. De zaal met drie werken van Ai Wei Wei was trouwens wel weer interessant: Drie foto’s waarop hij een vaas vasthoudt en vervolgens laat vallen. Een plank met allerlei pastelkleurige vazen en één enorme witte sculptuur in de vorm van een ei. Het werk van Blinky Palermo vond ik niet, and not for a lack of trying. Maar goed. Er waren daarnaast ook nog interessante beelden, foto’s en figuurtjes uit Gandhara (Afghanistan/Pakisten), Ayutthaya en Cambodja. Als je weinig tijd hebt, zou ik eerder de andere twee museum bezoeken maar mocht je een drie kwartier over hebben, dan is ‘t wel de moeite waard.
De ondergang van Abraham Reiss. 9 schilderijen van Jeroen Krabbé – Nationaal Holocaust Museum, Amsterdam
Ooit verkocht ik, tijdens een bijbaantje, een dure pen of agenda aan een uiterst charmante Jeroen Krabbé en sindsdien valt mijn oog op zijn naam, bijvoorbeeld toen hij exposeerde in De Fundatie in Zwolle. Zo ook nu ik op de site van het Joods Historisch Museum zag dat er een expositie met negen van zijn werken is. Alleen had ik niet opgemerkt dat de expositie in het Nationaal Holocaust Museum plaats had en dat de expositie over de deportaties van zijn familie naar Westerbork en van zijn grootvader naar Sobibor gaat. En dat had misschien alarmbelletjes moeten doen rinkelen dat de expositie een zware en nare basis zou hebben. Maar dat deed het niet meteen, tot ik de begeleidende film een stukje had bekeken. De technieken die hij heeft toegepast, die Krabbé beschrijft, om de emotie in de schilderen over te brengen zijn indrukwekkend. De familieverhalen die hij onderzocht heeft en de moeite die hij had met het schilderen maken de werken des te indrukwekkender. Indrukwekkend en emotioneel.
Museo de los Concilios y de Cultura Visigoda – Toledo, Spanje
Voor een magere 1 euro heb je toegang tot het Museo de los Concilios y de cultura Visigoda, gelegen op een hoog punt in het historische centrum van Toledo, gevestigd in een voormalige kerk. Ik moest even opzoeken wat Visigoda betekende maar het komt neer op een Oost-Germaanse cultuur, ongeveer gelijktijdig met het Romeinse rijk. In het museum vind je reliëfs en gebeeldhouwde delen van bouwwerken, details uit het kerkelijk verleden en fraaie fresco’s uit de Spaans-Arabische geschiedenis van het gebouw. En die laatste vond ik natuurlijk het meest interessant. Een leuk uitstapje uit de mooie buitenlucht van Toledo.
Tokyo National Museum – Tokyo, Japan
a mijn mislukte poging om in Osaka het museum te bezoeken en niet het om de hoek liggende keramiekmuseum aan te doen was het tijd om wél Japanse kunst te gaan bewonderen. Het Tokyo National Museum ligt verspreid over een aantal bijzonder grote, klassieke Westerse gebouwen om een groot plein net naast het Ueno-koen (Ueno-park) en op loopafstand van mijn hotel. Het museum is dusdanig groot, dat wordt aangeraden om de expositie in de Honkan-ruimte te gaan bekijken omdat deze een overzicht van de Japanse geschiedenis biedt. Nu ben ik daar, na het bekijken van die expo, niet helemaal van overtuigd omdat ik niet echt een rode draad kon ontdekken, maar dat kan natuurlijk aan mij liggen. De expo biedt eeuwenoude beeldjes, harnassen, kimono’s, schilderijen (waaronder enkele (mooie) van Hiroshige), zwaarden, keramiek en kabuki-kostuums. Interessant, maar voor mij niet direct een schets van de Japanse geschiedenis. Daarvoor ontbrak achtergrond, inkadering.
Kadınlar. Godinnen, harem, macht – Museum Twentsewelle, Enschede
De expositie Kadınlar gaat over 10 vrouwen die een belangrijke rol hebben gespeeld in de Turkse geschiedenis, van ca. 1000 voor Christus tot nu. Er worden stukken getoond die uit zo’n 11 internationale musea bij elkaar gebracht zijn, van sieraden tot gebruiksartikelen, van tapijten tot beelden. Af en toe was de overgang wat abrupt maar het is een interessante expositie dicht bij huis. Leuk om gezien te hebben.
National Institute and Museum Bitola – Bitola, Macedonië
Het National Institute and Museum Bitola is, op zijn vriendelijkst gezegd, een eclectisch geheel. De collectie loopt van een paar schilderijen van lokale kunstenaars tot filigrijngouden hangers en van oorlogsparafernalia uit eerste en tweede wereldoorlog tot opgravingen uit de regio. Omdat dit gedeelte van het museum mijn aandacht niet lang kon vasthouden, ging ik naar de ruimte die een expositie over Mustafa Kemal Atatürk huist. De eerste aanblik was veelbelovend maar de expositie stelde erg teleur. En uiteindelijk heeft Atatürk ook niet langer dan een jaar of drie in Bitola gestudeerd, dus echt veel is er ook niet, anders dan wat oude foto’s. Teleurstellend.
History museum of the people of Uzbekistan – Tashkent, Oezbekistan
Het History museum of the people of Uzbekistan is, net als de Art gallery of Uzbekistan, gevestigd naast een halte van de metro op Mustiqillik Maydoni en dus goed bereikbaar. De entree voor dit museum ligt iets hoger (10.000 sum ofwel zo’n 2,50 euro). De werken op de eerste verdieping zijn indrukwekkend. Ze doen niet onder voor de stukken die momenteel nog in de Hermitage in Amsterdam getoond worden: grote muurschilderingen die, waar enige interpretatie nodig is, met lijntekeningen aangevuld zijn om de grootschaligheid en de mate van detail in de resterende delen te versterken. Maar ook honderden gebruiksartikelen, sieraden en kleding worden getoond. De tweede verdieping vind ik minder interessant, ook omdat daar de Engelse bijschriften ontbreken en het tijdperk (geschiedenis van de laatste ca. 100 jaar) mij minder aanspreekt. Als de tentoongestelde items iets professioneler en eigentijdser getoond werden, dan zou bij menigeen de mond openvallen. Mooie collectie, beetje ouderwets gepresenteerd. Maar een absolute aanrader!
Expeditie Zijderoute. Schatten uit de Hermitage – Hermitage, Amsterdam
Een goed getimede en fraaie expositie over de verschillende archeologische vondsten langs de Zijderoute(s) uit de Russische Hermitage: wijduiteenlopende vondsten zelfs. Van beeldjes van kamelen uit klei tot muurschilderingen, van verkoolde houten panelen tot zijden kleden en amuletten. En dat net voor ik naar Oezbekistan ga, een gebied dat goed vertegenwoordigd is. Of het nu gaat om fabeldieren, demonen, Boeddha of zijderupsen, bij alle onderdelen wordt uitgebreid toelichting gegeven met namen die mij volledig onbekend in de oren klinken. Een bijzonder mooie expositie. Ik ben alleen bang dat ik me nog flink moet inlezen, voor ik daadwerkelijk die contreien ga bezoeken.