Sowieso is de kade van de Seine een leuke plek om te wandelen, zoals bijv. de pontons waarop de Niki de St Phalle tuinen zich bevinden, die water met land verbinden. Maar ook de een stuk verderop gelegen Musée de la Sculpture en Plein Air is leuk. Een groen beplant stukje kade met sculpturen verspreid door de tuin. De werken zijn allemaal van voor mij onbekende artiesten, maar dat mag de pret niet drukken. Zeker met warm weer is dit volgens mij een leuk stukje Seinekade om wat tijd door te brengen.
Category Archives: openlucht
Musée de la Sculpture en Plein Air – Quai Saint Bernard, Parijs, Frankrijk
Tuileries, Parijs, Frankrijk
Een wandeling door de Tuileries tuinen leverde een aantal bijzondere kunstwerken op, die ik er niet eerder zag. De Henri Moore was verdwenen, maar er waren wel werken van Jean Dubuffet, Germaine Richier en Louise Bourgeois. Een verrassend leuke wandeling dus.
Bouqet de Tulipes – Jeff Koons. Petit Palais, Parijs, Frankrijk
In de tuin achter het Petit Palais in Parijs staat een enorme hand met een bos tulpen. Een kadootje van kunstenaar Jeff Koons aan de bewoners van Parijs na de aanslagen in 2015 en 2016. Prachtig gezicht, omdat het volledig geïntegreerd is in de functionaliteit van de openbare ruimte, maar er toch ook enorm uitspringt.
Museum Insel Hombroich – Neuss, Duitsland
Om zeven uur vanochtend liep ik al street art te spotten in Düsseldorf. Het leek me een mooie afwisseling om na de stadse omgeving, ook het Museum Instel Hombroich in Neuss (naast Düsseldorf) te bezoeken. Hoe ‘natuurlijk’ die omgeving was, had ik onderschat. Het Museum Instel Hombroich is meer een park waarin natuur afwisselt met sculpturen, bijzondere bouwwerken van met name Erwin Heerich en kunst. Vanwege de vakantieperiode waren een aantal kunstruimten gesloten, maar de ruimte waar ik voor kwam, de Schnecke, was wel open. Het museum geeft zelf aan werken te hebben van Hans Arp, Constantin Brancusi, Marcel Breuer, Alexander Calder, Paul Cézanne, Eduardo Chillida, Lovis Corinth, Jean Fautrier, Alberto Giacometti, Gotthard Graubner, Raymond Hains, Erwin Heerich, Anatol Herzfeld, Alfred Jensen, Yves Klein, Gustav Klimt, Norbert Kricke, Oliver Kruse, Henri Matisse, Francis Picabia, Rembrandt, Gerrit Rietveld, Medardo Rosso, Fritz Schwegler, Kurt Schwitters, Norbert Tadeusz, Bart van der Leck maar let me tell you, dat was wel een speurtocht. Niet alleen is het terrein erg slecht bewegwijzerd, ook de werken hebben geen bordjes dus is het raden welk werk van welke kunstenaar is. Desalniettemin een uitstapje dat de moeite meer dan waard is, alleen adviseer ik dat niet bij >32 graden te doen.
ArtZuid 2021 – Amsterdam
Een expo waar ik altijd blij van word: ArtZuid. Dit jaar zijn er een aantal bijzonder mooie werken en een flink aantal kunstenaars waar ik nog niet van gehoord had. Zoals deze van Joseph Klibansky bijvoorbeeld, de hazen van Iris Le Rütte de mooie kamelen van Jean-Marie Appriou, de vrouwensculpturen van Marieke Bolhuis, de gezichten van vluchtelingen van Moura Vieira, de 3 gezichten van Jaume Plensa en natuurlijk de moeder met kind van KAWS voor het Rijksmuseum. Een bezoek waard!
Biënnale 2019 – Artzuid, Amsterdam
Artzuid levert altijd bijzondere sculpturen op in de open ruimte. De expositie is gratis te bezoeken, of met gidsje voor 3 euro. Tijdens vorige uitstapjes naar Amsterdam kwam ik al herhaaldelijk langs de vrolijke hond ‘Your dog’ van Yoshitomo Nara waar ik onlangs een versie ‘om de hoek’ van aantrof in Museum Voorlinden in Wassenaar. Maar de expositie biedt sowieso veel moois: een zwart witte sculptuur van kunststof van Jean Dubuffet, een Denker van Rodin voor het Hilton Hotel, een kinetische installatie van Jesus Rafael Soto met duizenden blauwe bewegende draden, een groot, plat hoofd van Jaume Plensa (die nog op het verlanglijstje staat in het museum Beelden aan Zee deze zomer). Een Karel Appel, een erg flexibele dame ‘Myth Sphinx’ van Marc Quinn, een enge haas van Henk Visch, de erg coole Nijinski-haas van Barry Flanagan en de mooie duim van César voor de ontvangstruimte van ArtZuid. En dan heb ik nog niet eens alles gezien! Maar niet getreurd, de expo loopt tot ergens in september. Tijd genoeg om de rest ook nog eens te gaan zien.
Louise Bourgeois in de Rijksmuseumtuinen – Rijksmuseum, Amsterdam
Na het indrukwekkende spinnenpaar in het Gemeentemuseum in Den Haag en de nog veel indrukwekkender Maman bij het Guggenheim Museum in Bilboa, kon ik niet wachten op de sculpturen van Louise Bourgeois in de Rijksmuseumtuinen. Naast een innig vervlochtend spinnenpaar zijn er ook abstractere werken, een wat amorf stuk en, aan de voorkant van het Rijksmuseum een supergrote spin die solitair zijn plek inneemt. De kleinere kunstwerken, zoals de vervlochten handen zeggen me niet zoveel. Maar de schitterende ‘coconnen’ die samen in een boom hangen zijn weer prachtig. Al met al een mooie balans. En net als elk jaar is deze gratis expositie geweldig!
YAAM. Young African Art Market – Berlijn, Duitsland
YAAM is een leuke omgeving met kunst, muziek, en toen ik er was de Iftar in de ramadan, met eetkraampjes van allerlei islamitische landen. Geweldige sfeer, bijna emotioneel om zo met z’n allen de iftar te vieren.
Willkommen im YAAM Berlin – Das Zentrum für Subkultur Musik und urbanen Lifestyle. Das YAAM bietet seit fast 30 Jahren eine Plattform für Underground-Musik, Street Art, soziales und alternative Kunstformen. Das YAAM ist ein unabhängiges soziokulturelles Projekt und existiert in Berlin seit 1994 – seit 2014 mit Standort an der Schillingbrücke. Auf unserem rund 8000m² großen Gelände findet Ihr einen Essensmarkt mit kulinarischen Angeboten aus Afrika und der Karibik einen Sportzplatz ein Kinderspielplatz und diverse Bars und Dancefloors. Das YAAM ist damit ein einzigartiger bunter Mikrokosmos inmitten der verglasten Berliner Innenstadt das sich ganz dem sozialen Zusammenhalt, der multikulturellen Begegnung, der Kunst und der Musik widmet.
Skulptur Projekte – Münster, Duitsland
Vanaf 1977 vindt zo ongeveer één keer per tien jaar een groot kunstproject plaats in Münster. Onder de naam Skulptur Projekte vindt, verspreid over de stad, kunst in de openbare stedelijke ruimte plaats. Dit loopt uiteen van sculpturen en uithangborden tot video-installaties en performance art. Het plattegrondje wat je voor 3 euro kunt kopen is niet heel helder en mengt oudere, bestaande werken met de nieuwe van 2017. Wat gekkigheden op een rijtje: een grote truck voor de ingang van het LWL Museum met daarop een zwart geschilderd vrachtkrat (Cosima van Bonin en Burr, zie vorige post voor Burr), een volledig beklede hal van het LWL voor een videoinstallatie van Nora Schulz, een performance waarvoor je in de rij moet van Alexandra Pirinci maar je weet niet wat te verwachten. Of in de kelder van een oud gebouw naast ‘t LWL video-installaties van Koki Tanaka (Provisional Studies). Waar ik bijna langs liep, een rood/wit gestreept hekwerk van Daniel Buren dat lijkt op een verkeersding of hoog tegen een gevel, bij het binnenrijden van de stad een op de rug liggend poppetje van Sany (Samuel Nyholm). Of een video-installatie in de kelder van de bieb, met muziek en verwarrende flitsen van beelden (Gerard Byrne). Het makkelijkst vindbaar, naast de truck, was eigenlijk nog de Waterpas van John Knight, die op een hoek het gebouw van het LWL siert. Enerzijds irritant dat alles lastig vindbaar is, tegelijkertijd een leuke manier om door de stad te dolen en mooie kerken tegen te komen en binnen te kijken in gebouwen waar je normaliter niet binnenkomt.
Etruskische necropolis Tarquinia – Tarquinia, Italië
Net buiten het stadje Tarquinia liggen de Etruskische opgravingen met dezelfde naam. In een groot verhoogd veld liggen de vele grafkelders van ca. 600 v. Chr., met schitterende fresco’s. De fresco’s schijnen belangrijk te zijn voor onze kennis van het dagelijks leven van de rijke klasse in de Etruskische maatschappij. Onder de zinderende zon van eind juni is het al een hele opgaaf om trapje af, trapje op elk van de tumulusgraven waarvan de kamers in de rots zijn uitgehouwen. Maar het is de moeite waard, zeker omdat het voor mij voor het eerst is dat ik dit soort opgravingen zie. Ook het vergezicht vanaf het uitkijkpunt aan het andere eind van het veld is indrukwekkend. Een mooie tussenstop!
Il Giardino dei Tarocchi. Niki de Saint Phalle – Capalbio, Italië
Al bijzonder lang stond de Tarottuin van Niki de St Phalle, in het Italiaans Il Giardino dei Tarocchi, op het verlanglijstje. Maar ik was al in Rome geweest, Capalbio ligt toch bijna 2 uur rijden van Rome of andere luchthavens, en om nu alleen daarvoor naar Italië te vliegen. Maar ik ben zo blij dat ik gegaan ben! Het park met allerlei fantasievolle creaturen is enorm indrukwekkend. Het team dat De Saint Phalle aangestuurd moet hebben, het harde fysieke werk en de giftige dampen die haar gezondheid aantastten… alles wordt hier ineens voelbaar. Sculpturen die als huizen dienden, geen centimeter zonder mozaïek: zo indrukwekkend. Ik was er vroeg en dat is vanwege de warmte eind juni ook wel noodzakelijk. En je hebt dan ook nog de kans om te kleurrijke, levensgrote beelden zonder mensenmassa’s te bekijken. Uren kun je het park ronddolen! En de omgeving, met Porto Ercole op rij-afstand, het middeleeuwse dorp Capalbio en schitterende strandjes in de buurt, dat alles maakt dit een bijzonder mooie trip!
Beeldenpark van het Lehmbruck Museum – Immanuel Kant Park, Duisburg, Duitsland
Het beeldenpark van het Lehmbruck Museum ligt in het schaduwrijke Immanuel Kantpark naast het museum. Onder de bomen staat een groep mensen te tai-chi’en. Het park is, zo op de vroege ochtend, overspoeld door daklozen, alcohol- en drugsverslaafden. Het park verliest daardoor veel van zijn cachet. De kunstwerken zijn meer en minder indrukwekkend. Ik zie voor het eerst werken van André Volten en Kenneth Armitage, bijvoorbeeld, die ik enkele dagen later ook in het Sculpturenpark van het Kröller Muller Museum tegenkom. Maar ook werken van Henry Moore, Toni Stadler (zie foto) en César staan in het park. Leuk om een half uurtje voorafgaand aan het museumbezoek te doen!
Paris Street Art – Parijs, Frankrijk
Na me wat in te hebben gelezen besloot ik in de beperkte tijd die ik had in Parijs (28 uur) zelf een street art tour in elkaar te zetten. En wat was het de moeite waard! In de wijken Belleville en Menilmontant maar ook overal er omheen vind je de meest bijzondere street art. En als je er eenmaal een oog voor ontwikkeld hebt, zie je door de hele stad de mooiste werken of werkjes. Of het nu oogloze portretten zijn, ontzettend indrukwekkende spraypaint-stukken, kleine stukken pixelart of eenvoudige tekeningen: street art is overal in Parijs. Het was genieten! Vooral ook omdat het weer zalig was en het zonnetje lekker scheen, en ik door een paar van mijn favoriete wijken kwam zoals de Noord-Afrikaanse wijk rondom de Belleville markt. Maar ook doordat ik schitterende buurten aandeed die ik niet eerder gezien had. Neem een kijkje in mijn album: ….
Aapravasi Ghat – Port Louis, Mauritius
Aan de kust van Port Louis, de hoofdstad van Mauritius, ligt het immigrantendepot waar (dwang)arbeiders het land binnen kwamen, onder de noemer van contractarbeiders, met name om te werken op de suikerrietplantages nadat slavernij afgeschaft was. Vanaf 2006 pas staat het gebouw, waar de immigranten binnenkwamen, op de werelderfgoedlijst. Het is een vreselijk naar stukje geschiedenis maar het is de basis van de huidige bevolking van Mauritius, die grotendeels uit India afkomstig is. En om die reden alleen al genoeg aanleiding voor een bezoek. Van het complex is niet meer over dan een paar muren, de presentatie is wel heel informatief.
Jardin Sacha Sosno – Nice, Frankrijk
Net achter het MAMAC in Nice ligt een openbaar park, het Jardin Sacha Sosno. Bij de ingang van het park valt meteen het dertig meter hoge beeld op dat het park zijn naam geeft: La Tête au Carré van Sacha Sosno. Maar het park biedt meer, onder andere de voor mij onbekende namen als Sandro Chia (een klassiek aandoend beeld), de Totem n° S van Jacky Coville (die lijkt op een Miró of een Picasso), een beeld van Max Cartier en een werk van Chabac, die ook het dak van het MAMAC met meerdere werken siert. Een interessant klein park om even een rondje te doen.
Fondation Maeght – St Paul de Vence, Frankrijk
Na een directe bus vanuit Nice en een steile wandeling de berg op kom ik tien minuten voor openingstijd aan bij Fondation Maeght. Het personeel is het meest ongeïntereseerde, onvriendelijke museumpersoneel dat ik ooit ben tegengekomen. Ik had me erg op dit museum verheugd maar het viel tegen. Niet alleen moet je het absurde bedrag van 5 euro betalen om foto’s te moeten maken (bovenop 15 euro entree), ook is een groot deel van de vaste collectie niet aanwezig vanwege de tijdelijke expositie van Pascal Pinaud. Zijn werken boeien mij niet echt, met uitzondering van de werken van blauw licht en het werk Mars, 3 lichtbakletters P. De werken binnen die er staan, zijn meteen ook interessant: Calder, Miró, Giacometti, Bonnard en Hantaï bijvoorbeeld. En natuurlijk de beeldentuin met werken van Barbara Hepworth, Chillida, Pol Bury, Braque, Leger en Calder. Ook de beeldentuin van Miró is mooi, verweerd maar interessant. En als afsluiter is er het terras met de sculpturen van Alberto Giacometti. Dus niet geheel ontevreden maar toch wat teleurgesteld na mijn hoge verwachtingen verliet ik uiteindelijk het museum.
ArtZuid – Amsterdam
Ca. 70 beelden van 21 kunstenaars staan en liggen langs de ca. 2,5 km van de ArtZuid-route. In ruwweg een t-vorm vanaf Station Zuid tot en met de Apollolaan liggen de werken in een stralende zon. Niet alle werken spreken me aan, uiteraard, maar Frank Stella’s Inflated Star en Wooden Star, de werken die aan het uiterste puntje van de route, nog achter Station Zuid liggen, zijn erg indrukwekkend en de (lange) wandeling er naartoe zeker waard. De werken in deze expo zijn erg uiteenlopend. Naast Stella zijn een paar van mijn favorieten de pop-artsy werken van KAWS, de ‘paarden’ van Mimmo Paladino maar ook wat minder frivool werk als Jaume Plensa, A.R. Penk en Baselitz.
Museo de escultura al aire libre de la Castellana – Madrid, Spanje
Museo de escultura al aire libre de la Castellana is een hele mond vol voor een openbare ruimte onder een viaduct en gaat daarom ook door voor Museo de Arte Publico. De werken zijn er niet minder om: 17 sculpturen staan in de buitenlucht tentoongesteld, ten noorden van het centrum van Madrid. De werken van Spaanse kunstenaars lopen uiteen van de voor mij (uit Bilbao) bekende sculpturen in grote, industrieel aandoende lijnen van Eduardo Chillida tot de zachte vormen van op fictieve dieren lijkende sculpturen van Miró. Ook vind je er werken van voor mij nog onbekende kunstenaars als Pablo Serrano (enorme bronzen bollen) Alberto Sanchez (ronde vormen die lijken op het werk van Miró). Het museum is een mooi uitstapje vanuit het centrum, met de metro makkelijk te bereiken en de werken zijn gratis te bezichtigen.