Het grappige is dat ik pas aan het eind van mijn omzwervingen tot de ontdekking kwam dat er een expositie in de hal was. De hotdogs waren erg grappig, en dit beeld van Bas Kosters was ook de moeite waard. En leuk met het pay-as-you-can principe, alleen jammer dat ik daar pas achter kwam toen ik thuis de info erbij zocht, haha.
Category Archives: sculpturen
(Un)monumenting. The future should always be better. NDSM. Amsterdam
Yayoi Kusama. De Nederlandse jaren 1965-1970. Stedelijk Museum, Schiedam
De expositie over de Nederlandse jaren van Yayoi Kusama, waar ik tot deze expo niets van wist, stond al weken op mijn verlanglijstje maar Schiedam is wel een enorme trek vanaf Enschede. Vanuit Amersfoort maar een keer doorgereisd. En de expositie stelt niet teleur. Het is een soort verslaglegging van Yayoi Kusama’s ontstaansgeschiedenis met ook werken die je niet meteen aan haar zou koppelen. Erg interessant en de moeite van de reis ernaartoe zeker waard.
Nudes. LWL-Museum für Kunst und Kultur. Münster, Duitsland
Nudes in het LWL in Münster is een expositie in samenwerking met Tate London. De expositie toont naakten door de jaren heen. Van het historisch perspectief, privé, kwetsbare en moderne naakten. De expositie raakt onderwerpen als gender, identiteit, de mannelijke blik op vrouwelijk naakt maar ook de politieke boodschap van naakten.
Een expo met 90 werken van indrukwekkende namen, Auguste Rodin, Francis Bacon, Zanele Muholi, Marlene Dumas, Pablo Picasso, Alice Neel, Tracey Emin and the Guerilla Girls uit het Tate, aangevuld met de eigen collectie van het LWL. Op de afbeelding een werk van Barkley L. Hendricks. Een aanrader om te gaan zien, deze expo.
Bad Zeit. Beth Collar. Westfälischer Kunstverein, Münster, Duitsland
De Westfälischer Kunstverein heeft vaak bijzondere exposities, eigenlijk een verkapte manier van zeggen dat ik er vaak niet zo veel van snap of er niets aanvind, zoals videoinstallaties en grote ruimtelijke installaties. En toch ga ik er altijd even naartoe, om mijn horizon te verbreden, eigenlijk. Dit keer zijn er werken te zien van beeldhouwster Beth Collar uit Cambridge. Uit lindenhout beeldgehouwen sculpturen die enigszins doen denken aan slappe penissen, maar dan toch weer anders dan de fallussen van Yayoi Kusaman, zitten op meters afstand van elkaar aan de muur gemonteerd. De toelichting over het ontstaan, gebaseerd op religieuze artefacten, haal ik er in ieder geval niet uit. Haar zaal met helderfrisse, citroengele schilderijen daarentegen spreken me wel aan.
Heydar Aliyev Center – Baku, Azerbeidzjan
Van buiten is het Heyder Aliyev Center al enorm indrukwekkend. Van ver af zie je het gebouw al glimmen en glanzen. De architectuur van Zaha Hadid is oogverblindend. Naarmate dat je dichterbij komt, zie je de kleine barstjes in de façade. Letterlijk. Maar wat een spetterend gebouw. Van binnen biedt het meerdere verdiepingen met exposities. Van Azerbeidzjaanse muziekinstrumenten tot kleding. En natuurlijk een aantal kunstwerken zoals de glimmende zilverkleurige sculptuur van Tony Cragg voor de deur, of de Yayoi Kusama sculptuur meteen na de entree. De binnenkant moet je, alleen al voor de ervaring, niet overslaan. Maar combineer het met de exposities, dat maakt de ervaring ‘af’.
Richard Long Rijksmuseumtuinen – Rijksmuseum, Amsterdam
Grassculpturen van Richard Long in de Rijksmuseumtuinen, die op plekken meer en minder goed zichtbaar waren. Deze jaarlijks terugkerende expositie in de buitenlucht met elk jaar werken van één kunstenaar zijn altijd weer mooie verrassingen. Erg leuk.
Tot hier en verder. Ai WeiWei Tiger Tiger Tiger Voorlinden
Tot hier en verder “daagt uit te kijken naar een hoopgevend beeld voor de toekomst, in deze bizarre tijden”. Met werken van onder andere Yoan Capote, Man Ray, Shilpa Gupta, Alicja Kwade, Kader Attia, Guido Geelen. Song Dong en meer. En natuurlijk met Ai Wei Wei. Volgens mij was één van de eerste werken van Ai Wei Wei die ik zag, een sculptuur van aan elkaar verbonden fietsen. Soms is het even zoeken naar waar je naar kijkt en wat het symboliseert, in de werken van Ai Wei Wei. Maar deze collectie van 3020 schaaltjes en scherven uit de Ming-dynastie met daarop tijgers (hence the name) is enorm aansprekend en indrukwekkend. Prachtig.
Henry Moore. Vorm en Materiaal. Museum Beelden aan Zee, Scheveningen
De andere Picasso. Terug naar de bron. 50e sterfdag Picasso. Cobra Museum voor moderne kunst- Amstelveen
In 2023 wordt de 50e sterfdag van Picasso herdacht door tentoonstellingen door de hele wereld, of tenminste heel Europa. In het Cobra Museum doen ze dat met de expositie De andere Picasso. Terug naar de bron. De tentoonstelling toont een minder bekend deel van het oeuvre, waarvan ik toch een groot deel al heb gezien of vergelijkbaars heb gezien, in bijv. Antibes en in Parijs. Maar dat maakt het niet minder de moeite waard.
Centaur, César. Place Michel Debré, Parijs, Frankrijk
Tuileries, Parijs, Frankrijk
Een wandeling door de Tuileries tuinen leverde een aantal bijzondere kunstwerken op, die ik er niet eerder zag. De Henri Moore was verdwenen, maar er waren wel werken van Jean Dubuffet, Germaine Richier en Louise Bourgeois. Een verrassend leuke wandeling dus.
Bouqet de Tulipes – Jeff Koons. Petit Palais, Parijs, Frankrijk
In de tuin achter het Petit Palais in Parijs staat een enorme hand met een bos tulpen. Een kadootje van kunstenaar Jeff Koons aan de bewoners van Parijs na de aanslagen in 2015 en 2016. Prachtig gezicht, omdat het volledig geïntegreerd is in de functionaliteit van de openbare ruimte, maar er toch ook enorm uitspringt.
Amexica. Cultural Institute of Mexico, Parijs, Frankrijk
Soms zie je ineens vanuit je ooghoek iets dat je aandacht trekt. In dit geval de expo Amexica. Hedendaagse kunst uit Mexico vult een kleine gallery in het Cultural Institute of Mexico in Parijs. Met verschillende kunstenaars een mate van raar tot bizar, zoals deze behoorlijk levensechte hand.
Germaine Richier. Centre Pompidou. Parijs, Frankrijk
Prachtige expositie van kunstenaar Germaine Richier in het Centre Pompidou. Ik zag voor het eerst werken van Richier in Antibes in Zuid-Frankrijk, in het Picasso museum daar en was meteen verkocht. Deze expositie paste dan ook precies in mijn straatje. Wat een schitterende sculpturen.
Art for Air. Alisa Chunchue. Numthong Art Space. Ari. – Bangkok, Thailand
In de up and coming wijk Ari bezoek ik de Numthong Art Space, in een grote, heel koele villa verstopt op een omheind terrein. De expositie Art for Air, bestaat uit sculpturen van Alisa Chunchue en schilderijen van Surajet Thongsuea. De sculpturen zijn met name neuzen, in soorten en maten. De schilderijen van Surajet Thongsuea zijn met name zwart-wit schilderijen
Kleurrijker zijn de werken van Giacomo Failla, die ook te bewonderen zijn: een soort schilderijen in verschillende abstracte lagen van kleur alsof er knip-en plakwerk aan te pas is gekomen. Deze spreken me het meeste aan. Een mooi uitstapje uit de hectiek en warmte.
Niki de Saint Phalle – Schirn, Frankfurt, Duitsland
Altijd fijn om een expositie van Niki de St Phalle te vinden. En deze was dan ook nog eens uitgebreid en divers. Wat een verrassing. Enkele werken had ik elders al gezien (in Hannover bijvoorbeeld, of in Mons, in België of Dortmund) maar ze zijn altijd weer even indrukwekkend en ‘food for thought’ bij het leven van De St Phalle.
Barbara Hepworth. Rijksmuseumtuinen – Amsterdam
Louise Bourgeois. The Woven Child – Hayward Gallery, Londen
In the last two decades of her career, Bourgeois began to incorporate clothes from all stages of her life into her art.
This developed into a varied body of work – from monumental installations, to figurative sculptures and abstract collages – incorporating textiles such as bed linen, handkerchiefs, tapestry, and needlepoint.
Bourgeois’s fabric works mine the themes of identity and sexuality, trauma and memory, guilt and reparation that are central to her long and storied career.
‘I have always had a fascination with the magic power of the needle. The needle is used to repair the damage. It’s a claim to forgiveness.’
Louise Bourgeois: The Woven Child sums up this wonderfully inventive and compelling final chapter in this extraordinary artist’s work.
Ellsworth Kelly. Rijksmuseumtuinen – Amsterdam
El Anatsui. Triumphant Scale & Women in Society – Mathaf Museum of Modern Art, Doha, Qatar
Het Mathaf Museum of Modern Art in Doha ligt zo’n 15 km van Souq Waqif, het hart van Doha. Met het OV kom je er lastig dus nam ik een taxi. Op het moment van bezoek is er een tijdelijke expositie van El Anatsui, een artiest geboren in Ghana, die later veel omzwervingen maakte. De expositie opent met enorme werken, een soort gordijnen, gemaakt van aan elkaar gehechte flessendoppen en andere soortgelijke materialen. Ze zijn enkele meters bij enkele meters groot en enorm indrukwekkend. Verder zijn er bewerkte houten sculpturen uit zijn vroege perioden en mooie schilderijen van de laatste jaren. Een interessante artiest om kennis mee te maken.
De vaste expositie is zo mogelijk nog interessanter. Onder de titel Women in Society hangen er werken van vrouwelijke kunstenaars of van vrouwen in werken van mannelijke kunstenaars uit Qatar en het (arabische) buitenland. Dit werk van Ismail Fattah sprak me, net als het werk dat er naast hing, in het bijzonder aan. Dit museum mag je eigenlijk niet overslaan als je naar Doha gaat!