Een royale portie meeuwen – Sylvia Witteman

meeuwenBewust lees ik geen columns van Sylvia Witteman, zodat ik altijd blij kan beginnen aan het net uitgekomen, nieuwste boek. Want niets is zo zonde als een fijn nieuw boek ter hand nemen, om tot de ontdekking te komen dat je de helft al kent. Het nadeel bij Witteman’s boeken is alleen dat de verhalen zo leuk zijn, met alle gedetailleerde observaties en overdrijving, dat je het boek in één ruk uitleest. En vervolgens weer bijna een jaar moet wachten voor een volgende uitkomt. Misschien moet ik in de oude Volkskranten toch maar eens op zoek naar oude columns!

Gekke wijven en andere types – Sylvia Witteman

gekke wijvenAls ik incidenteel eens een Linda doorblader, ben ik niet altijd even gecharmeerd van de columns van Sylvia Witteman. Dus toen ik het boekje op de vrijmarkt op de kop tikte in plaats van het volle pond te betalen, was ik al blij. En dat het boek ook nog eens niet tegenviel, dat is dan helemaal meegenomen. En de titel dekt precies de lading: verhalen over gekke wijven en andere types.

Van Moskou tot Medan

moskoumedanHet laatste boek van Jelle Brandt Corstius dat ik nog niet gelezen had, Van Moskou tot Medan, was ook weer veel te snel uit. Vermakelijke, kritische verhalen en een scherp kantje humor over Rusland, Indonesië en Ethiopie, gelardeerd met hier en daar een verhaal over Nederland en buitenlandse bezoekers. Ik blijf genieten van de columns. Wat jammer is, is dat ik nu alle boeken van Jelle Brandt Corstius gelezen heb en moet wachten op nieuwe. Aanrader(s)!

Rusland voor gevorderden – Jelle Brandt Corstius

ruslandDoor het boek Van Bakoe tot Batoemi was de interesse gewekt, en dus heb ik praktisch meteen Rusland voor gevorderden erachteraan gelezen. Genieten van gruwelverhalen over de Russische provincies, met naar en vies eten, teveel drank en ellende onder de lokale bevolking. Jelle Brandt Corstius weet ‘t zo te brengen, dat je er eigenlijk zelf ook wel naartoe zou willen. Tot je er even over nadenkt en beseft dat het zijn humor is die het mooi maakt, niet de belevenis an sich!

Van Bakoe tot Batoemi. Een gids voor de Kaukasus – Jelle Brandt Corstius

bakoeHet tweede boek dat ik van Jelle Brandt Corstius lees, Van Bakoe tot Batoemi, is een verzameling van reisverhalen die hij in de loop der jaren schreef over de landen en volkeren in de Kaukasus, eerder uitgebracht als Kleine landjes. Het is even doorbijten op de bijzondere namen als Karatsjaj-Tsjerkessië, Kalmukkië, Abchazië en Obozijnen, maar eenmaal daaraan gewend leest het boek makkelijk weg. Nuchter, hier en daar sarcastisch, maar vooral beeldend beschreven waardoor je het liefst meteen naar die contreien vertrekt.
Timur Lenk, die ik in Oezbekistan straks vaak zal tegenkomen, maakt nog even zijn opwachting bij de beschrijvingen van overmeesteringen en deportaties. Bij Brandt Corstius’ beeldende beschrijvingen van Armenië schoot ik hardop in de lach: ‘Ik ken geen Armeens, en ga er ook niet aan beginnen, het heeft een schrift met 38 letters’. Exact wat ik dacht bij het zien van het alfabet! Maar grapppiger nog is zijn ervaring in een vliegtuig vol Armeniërs: ‘Voor ik het wist zat ik in een Iljoesjin (vliegtuig), bomvol met Armeense mannen… De lucht in het vliegtuig was niet te harden… Het hielp niet dat mijn buurman een literfles wodka tevoorschijn haalde (het was dus halfacht ‘s ochtends)’. Treffender had hij het niet kunnen verwoorden!

Vraagstukken – Renske de Greef

vraagstukkenHet boek Vraagstukken verschijnt net voor bekend wordt gemaakt dat Renske de Greef stopt met haar columns bij NRC Next. Het boek is wederom een mooie bundeling van vrij recente columns, daardoor is er ook een flink aantal dat ik al gelezen heb. Maar dat doet niets af aan het feit dat de columns grappig zijn, regelmatig maatschappij-kritisch zonder moralistisch te zijn, beschrijvingen zijn van de lotgevallen van bijna-dertigers of commentaren zijn op actualiteiten. Al met al weer een echte Renske de Greef!

De troost van een warm visje – Sylvia Witteman

troostOp de dag dat ie uitkomt, probeer ik altijd de nieuwste Witteman te scoren. Dit keer met een net iets minder vage titel dan de vorige: De troost van een warm visje. Ik moest er weliswaar 3 winkels voor af maar ik heb ‘m. En net als altijd zijn de columns van Witteman weer vermakelijk, ronduit grappig, herkenbaar of juist absurd. Het enige dat ik zonde vind aan de boeken van Witteman, is dat ze niet wat langer, wat dikker zijn. Ze blijven leuk, ondanks (of misschien dankzij) de regelmatig ongenuanceerde, recht-voor-zijn-raap-uitspraken.

En dan nog iets – Paulien Cornelisse

C CORNELISSE (endannogiets) rug19.6mm v04.inddAls bezig zijn met taal een deel van je vak is, dan is ‘t erg leuk om te zien dat er mensen nog ‘nerdier’ mee bezig zijn. De boeken van Paulien Cornelisse zijn dan ook altijd een feest van herkenning: woordspelingen, grappen over slecht taalgebruik, rare trends of hypes in de taal. Gewoon lekker neuzelen over dingen die de gemiddelde Nederlander niet eens opmerkt. Zalig!

Burka & Blahniks – Ebru Umar

Voor een euro bij de Action, dus Burka & Blahniks kon ik niet laten liggen. Het boek is een beetje gedateerd, in de zin dat het vooral ingaat op politieke aspecten van voor 2003 maar verder is ‘t niet onaardig. Umar is overtuigd van zichzelf en dat mag de wereld weten, behalve dan in die columns waarin ze ineens twijfelt aan haar keuzes zoals de brieven aan haar moeder of de columns over zwangere of trouwende vriendinnen. Alsof ze zelf niet helemaal weet wat ze wil…

Staatsieportret van een stofzuiger – Sylvia Witteman

Aaah, de gebundelde columns van Sylvia Witteman lezen zo lekker weg! In Staatsieportret van een stofzuiger is ze weer lekker direct, soms wat lomp of grof, maar toch bijna altijd grappig en spits. Of het nu gaat over Nespresso, ratten, telefoons, Ikea of stucwerk. Zo’n boek maakt het de moeite waard haar columns níet alvast te lezen in de Volkskrant, maar te wachten tot ze gebundeld verschijnen. Het enige nadeel: je bent er altijd zo doorheen. Jammer!

Inflatiekroketten – Sylvia Witteman

Het bij de Bijenkorf voor de boekenweek uitgegeven boekje Inflatiekroketten van Sylvia Witteman gaat over werk en geld. Witteman beschrijft, op de van haar bekende directe en vaak humoristische wijze in columns, hoe ze zelf vooral uitstelgedrag vertoont als ze geacht wordt te werken, hoe ze zich gelukkig kan prijzen met haar inkomen en hoe Nederland over haar heenvalt als twittert dat ze 6 euro betaalt voor het bezorgen van zware boodschappen naar 3 hoog. Humoristisch, scherp en altijd weer vermakelijk!

Geen Paniek – Renske de Greef

De omschrijving op de kaft van Renske de Greef’s boek Geen paniek is: Over ongemakkelijke situaties en andere feestelijkheden. En die subtitel dekt behoorlijk goed de lading. Sociale faux pas en blunders, afgewisseld met bijzondere hersenkronkels staan weer garant voor een lekker leesbaar en humoristisch boek. Wat wel jammer is, is dat veel columns eerder geplaatst zijn op nrcnext.nl en daarvan ben ik een fervent lezer. Een flink aantal columns kende ik dus al, maar dat mag de pret niet drukken.

Tot dusver niets aan de hand – Sylvia Witteman

Weer een zalig boek vol nietszeggend geneuzel over de gebruikelijke thema’s: gezin, vreemde mensen (bij voorkeur Amsterdammers), eten en het dagelijks leven. Het overdadige drankgebruik is in dit boek de grote afwezige maar ondanks een indrukwekkende vocabulaire drukt ze zich ook over alledaagse onderwerpen niet minder lomp uit. Deze bundeling van columns is weer erg lekker leesbaar en grappig. Het is alleen jammer dat je het boek binnen een avond uitleest. Maar niet getreurd, ter ere van de boekenweek die volgende week begint komt Inflatiekroket uit. Eens kijken of werk en geld ook zulke leuke columns opleveren.