Morbide en deprimerend, anders kan ik het nieuwe boek van Bart Chabot niet beschrijven. Poëzie over de dood, over zelfdoding, over moord en deprimerende gedachten. Gezellig leesmateriaal voor tweede kerstdag. Maar je bent er in no time doorheen, dat dan weer wel. En dan heb je nog genoeg tijd om een leuk boek er achteraan te lezen.

Ik zag het boek Milk and Honey van Rupi Kaur uit 2014 maar kwam uiteindelijk The sun and her flowers uit 2017 te lezen. Poëzie met een rauw kantje, over onderwerpen als feminisme, ontvechten aan tradities, verkrachting en verlies, eigenwaarde en groei. De illustraties in het boek zijn ook van haar hand en samen levert dat een indrukwekkend boek op.

Postuum is de bundel On Love van Charles Bukowski (1920 – 1994) samengesteld, op basis van werken bij kleine uitgeverijen en in tijdschriften. On love gaat voor Bukowski in de eerste plaats over de liefde voor (veel) vrouwen, daarnaast die voor drank en seks (in die volgorde) natuurlijk voor zijn typemachine en en passent wordt ook zijn dochter een paar keer genoemd. Volgens mij vond hij het imago van bad boy erg interessant en voerde hij het soms erg ver door. Als je er net aan begint, zijn zijn gedichten even worstelen, met bizarre zinsconstructies en vreemde elementen die je niet kunt plaatsen binnen de tekst. Maar zit je eenmaal in de flow van zijn schrijfstijl, dan is het best interessant.

Ik snap niet zoveel van poëzie, merk ik als ik de Trouw Poëziecollectie van Judith Herzberg lees. Op een enkel gedicht na ontgaat me het ‘thema’, wat best frustrerend is. Dus ik leg me er maar bij neer: poëzie is niet echt iets voor mij, of het moeten al gedichten van Jules Deelder zijn, of misschien die van Remco Campert. Jammer, want voor een goed verstaander zijn de 50 verzamelde gedichten uit 12 boeken waarschijnlijk mooi, misschien wel érg mooi.