Ik ben nog geen boek tegengekomen van William Sutcliffe, dat ik niet goed vond. En The Gifted, The Talented and Me, een coming of age-book van een vijftienjarige die door zijn ouders verhuisd wordt naar een school voor getalenteerde kinderen terwijl hij zelf ‘doodgewoon’ is, is ook weer erg goed! Officieel valt het boek in de Young Adult-categorie, geloof ik, maar dat doet zeker niks af aan de kracht van het verhaal.

Hij viel me tegen, het boek Klifi van Adriaan van Dis. Normaal ben ik wel gecharmeerd van zijn boeken maar deze dystopische roman vond ik onsamenhangend en niet echt tot een punt komen. Gelukkig bleek ik niet de enige want ik zocht, met in het achterhoofd de vraag of het aan mij lag, op internet naar een recensie en de recensent van het Parool verwoorde precies hoe ik er over dacht.

In Het huis met de kersenbloesem heeft Kang een ongelukkige jeugd achter de rug. De enige plek waar hij met zijn vader gewoond heeft, voor zijn vader na 5 jaar samen overleed, is ook de plek waar hij gepest werd. Uit een soort wraak koopt hij het huis en de grond van die plek. Als hij oud is, gaat hij daar wonen en blijkt de geschiedenis heel anders dan hij ‘m zich herinnert. Een bitterzoet verhaal van Sun-mi Hwang.

Van de hand van de Koreaanse schrijfster Sun-mi Hwang komt dit boek vanuit het gezichtspunt van een jonge hond. Over het leven, de onverwachte wendingen en de wanhoop, maar ook onverwachte vriendschappen. Heel toegankelijk maar in die eenvoud ook een heel mooi boek.

De vijfjarige Puck verhuist samen met haar moeder naar het huis van een oude, rijke man. En met die verhuizing komt er een eind aan de onschuld van Puck. Vanaf dag één wordt ze slachtoffer van seksueel geweld. Het schrijnende aan het boek is dat het misbruik net zo achteloos verteld wordt als de nieuwe Barbiepoppen die ze krijgt of over de hersenloosheid en desinteresse van haar moeder. Het debuut van Kim van Kooten is heel eenvoudig van schrijfstijl waardoor je het boek in no time uit hebt. Wat langer achterblijft is het nare gevoel van machteloosheid en boosheid om de slechtheid en het egocentrisme van de mensen om Puck heen.

Het net verschenen boek Het Monster van Wokeness speelt enorm in op de actualiteit van activisme rondom de Black Lives Matter-beweging en het Zwarte Piet-debat. De hoofdpersoon in het boek, @Kannibelle, wordt meer uitgesproken in haar meningen en verhardt haar standpunten. De schrijver, Tofik Dibi, laat daarmee een delicate grens zien tussen offline en online persona’s. Het boek is snel en luchtig geschreven maar adresseert daarbij wel maatschappelijke problemen. Het enige minpuntje vind ik het nogal abrupte einde met een raar soort cliffhanger. Maar dat mag de pret niet drukken.

Chike is een jongetje dat van zijn moeder in een eenvoudig dorp in Nigeria verhuist naar zijn oom in een middelgrote stad. Daar raakt hij geobsedeerd door het met de ferry oversteken van de rivier omdat aan de overkant de straat naar de hoofdstad Lagos ligt. Maar de ferry kost geld, en geld heeft Chike niet. Chike and the River is een eenvoudig maar krachtig verhaal voor de jonge(re) lezer over ambitie, goedgelovigheid, bijgeloof en het eigen moreel kompas.