Eigenlijk wilde ik een serie kijken maar het werd de film Otherhood. Een feelgood movie over 3 moeders die zich op moederdag verwaarloosd voelen door hun volwassen zoons en besluiten die zoons onverwacht en onuitgenodigd te bezoeken. En dat kan natuurlijk niet goed gaan. Over en weer worden de nodige frustraties uitgewisseld. Maar een feelgood film zou geen feelgood heten als het aan het einde niet toch op z’n pootjes terechtkomt.
Category Archives: drama
The Green Book (2018)
Omdat een vriendin de film graag wilde zien, liet ik me overhalen om te gaan. Mijn voorkeur gaat namelijk uit naar harde actiefilms en niet naar Oscar-bekroonde kwaliteitsfilms. Maar wonder boven wonder vond ik The Green Book echt goed. Een briljante zwarte muzikant speelt in de jaren zestig piano in het zuiden van Amerika. Om dat veilig te kunnen doen heeft hij een potige chauffeur nodig. Die vindt hij in de persoon van een rasechte Italiaanse uitsmijter die net zijn baan kwijt is. De racistische vooroordelen tussen hen verdwijnen langzaamaan. Maar dat is zeker niet het geval voor de wereld om hen heen. Mooi, gevoelig, heel licht aangezet en toch vreselijk indringend.
Creed II (2019)
Met mijn neefje naar de bios. Gelukkig hebben we grotendeels dezelfde smaak in films. Hij is dan ook enorm verbaasd als ik Dolf Lundgren in beeld zie komen en zag: Drago. Dat ik vroeger de Rocky Balboa-films verslond vindt hij maar raar, geloof ik. Creed II levert wat het beloofd: boksen, een krappe verhaallijn en gewoon simpel vermaak. De lispelende Sylvester Stallone, dat moest alleen niet meer mogen!
Tienminutengesprek (2018)
Als het van Renske de Greef komt, vind ik ‘t meestal leuk. Of het nu columns, getekende strips zijn of boeken. Dus keek ik zojuist ook het NPO3 Kort-filmpje Tienminutengesprek. Over een leerkracht die na 40 jaar in het onderwijs, net dat ene verwijtende gesprek met een moeder niet meer trekt.
Tomb Raider (2018)
Het is lang, lang geleden dat ik Tomb Raider dagelijks voorbij zag komen. Een goeie 23 jaar zelfs schat ik in, toen mijn ex-vriendje elke dag uren aan het spel zat. Maar dit keer is het de film en vind ik het ook leuk. En dat komt natuurlijk ook door het gezelschap. De film is een leuk combi van verhaal en actie, met flink wat (nogal ongeloofwaardige) actiescènes. En al zijn ze ongeloofwaardig, de scenes waarin ze onder water raakt zijn realistisch genoeg om mij al benauwd te maken bij de aanblik alleen. Mocht je een actiefilm willen pakken, dan is deze echt wel leuk!
Barbershop. The next cut (2016)
Waar ik me vorige Barbershops vooral herinner als komedies, is dit vooral een sterk staaltje van ‘moraal van het verhaal’ door zo’n beetje de hele who’s who van de African American film- en muziekwereld. Goed, dat is wat overdreven maar de meeste comedians komen voorbij, net als bijvoorbeeld zangeressen Eve, Niki Minaj en zanger Common. De strijd tegen het steeds crimineler worden van Chicago wordt door Ice Cube en collega’s niet onaardig neergezet, maar een komedie is het niet meer, zelfs de titel drama wordt weggedrukt door het belerende toontje. Jammer.
47 meters down (2017)
Net voor ik ga duiken, hoef ik films over haaien niet te zien maar net na een duikvakantie is ‘t wel grappig. Dus als je neefje 47 meters down op Netflix kijkt, dan kijk je automatisch mee. In dezelfde lijn als The Shallows is ook deze film niet heel realistisch. Als je ziet dat ze drie kwartier hysterisch rondhopsen, op 47 meter diep met maar 17 bar aan lucht dan is dat niet heel geloofwaardig. Maar je kent mij, alles met water en diepte en niet weten wat er ‘out there’ is, vind ik eng genoeg!
Bladerunner 2049 (2017)
Ik merkte eerder al op dat ik niet een fervent fan ben van scifi en toch belandde ik op eigen initiatief bij Bladerunner 2049. De eerste helft van de film snapte ik niet en na de pauze vond ik de film zo saai, dat ik bijna voortijdig de zaal verlaten heb. De tweede helft is geen actiefilm meer maar een psychologisch geneuzel waar ik bijna bij in slaap viel. Al met al vond ik de film een flinke tegenvaller, zeker gezien de goede kritieken die de film kreeg.
Pirates of the Caribbean. Salazar’s Revenge (2017)
Ik stelde mijn neefje voor om Pirates of the Caribbean. Salazar’s Revenge met een vriendje te gaan kijken, omdat ik de film eigenlijk niet wilde zien. Maar mijn plan mislukte en dus eindigde ik met niet één maar twee tieners bij een film over dode piraten, dronken piraten en piratenvloeken. De verhaallijn was nogal ingewikkeld zonder referentiekader (want de andere films heb ik niet gezien). Maar desondanks vond ik de film verrassend vermakelijk. Voor de liefhebber is de film misschien zelfs goed te noemen. In ieder geval was ‘t een gezellig avond met jongens die zich nog niet schamen om met een oude tante op stap te zijn.
Fantastic Beasts and Where to Find Them (2016)
Uitgenodigd door een vriendin kom ik bij een film die ik zelf nooit gekozen zou hebben: de film Fantastic Beasts and Where to Find Them van de hand van J.K. Rowling, bedenker van Harry Potter. En de film doet me ook veel denken aan de eerste (twee) Potters die ik gezien heb. Fantasierijk, met een mooie verhaallijn maar uiteindelijk té veel fantasy voor mij. Vooral het eerste half uur uit de film vind ik leuk, op het moment dat een halve stad verwoest wordt en enorme ‘krachten’ een stad verwoesten, haak ik een beetje af. Vermakelijk dus, en voor liefhebbers van fantasy vast bijzonder de moeite waard. Ik vind het gewoon een leuke, vermakelijke film.
Whiskey Tango Foxtrot (2016)
Getipt door een collega ging ik Whiskey Tango Foxtrot in zonder precies te weten waar de film over ging, anders dan dat Tina Fey een tweederangsreporter speelt die in de ‘tweederangsoorlog’ in Afghanistan gestationeerd wordt en daar verslaafd raakt aan de kick van nieuwe verhalen. Nu ben ik niet echt fan van oorlogsfilms maar deze stelt absoluut niet teleur. Het verhaal begint als komedie, en met Fey is dat ook een logische verwachting, maar het verhaal ontwikkelt zich tot een mooi drama. Een aanrader!
The Hateful Eight (2016)
Net als je denkt dat je het Tarantino-trucje wel kent, komt hij weer met een verrassende film: The Hateful Eight. Een bijzonder traag opgebouwd verhaal, waarbij je blijft wachten op de blood & gore. Traag, maar mooi. En uiteindelijk ontbreekt zeker het bloedvergieten niet, recht voor zijn raap en full focus! Met een schitterende rol van Samuel L. Jackson maar ook een fantastische rol van Jennifer Jason Lee, die heel overtuigend een zuidelijke redneck neerzet. Het racisme druipt er sowieso vanaf, daar moet je wel tegen bestand zijn…
Tammy (2014)
Note to self: géén films meer kijken met Melissa McCarthy. De film Tammy is zo mogelijk nog vreselijker dan de laatste film van haar die ik keek: The Heat. In Tammy speelt ze een grofgebekte en onaangepaste serveerster die haar ontslag krijgt, haar man met de buurvrouw betrapt waarna ze aan alles wil ontsnappen en met haar grootmoeder een road trip gaat doen. Het is bijzonder hoeveel best grote namen in deze film meespelen en helemaal bizar is dat de 25 jaar oudere Susan Sarandon haar grootmoeder speelt. De film is voor mij te platvloers, te grof en de humor is niet de mijne. Weer eentje die ik dus had kunnen overslaan.
The Grand Budapest Hotel (2014)
Het is een bizarre film, The Grand Budapest Hotel. Niet alleen verwachtte ik op basis van de titel een wat romantische, komische film waardoor de gortdroge, langzaamlopende scenes nogal een verrassing waren. De onverwacht gewelddadige onderdelen brengen iets leven in de brouwerij maar over het algemeen is het verhaal, door een verteller toegelicht, over meneer Gustave en zijn lobby boy Zero traag en redelijk saai. Als je ‘m overslaat, mis je niet veel.
The hundred-foot journey (2014)
The hundred-foot journey is een feelgood movie zonder echte highlights: een Indiase familie, verjaagd uit India, komt terecht in Frankrijk en begint daar een restaurant tegenover een restaurant met een Michelin-ster. En dat kan natuurlijk niet goed gaan. De zoon met het meeste gevoel voor eten in de familie zwaait de scepter in de keuken, maar is niet meer tevreden met alleen Indiaas koken. Hij krijgt hulp van een sous-chef uit het restaurant aan de overkant van de straat. Het is jammer dat er niet meer op het eten en het koken ingezoomd wordt. De film blijft nu steken op het niveau van een luie, romantische film en volgens mij had de film meer potentie. Aardig tijdverdrijf, maar ook niet meer dan dat.
Hercules (2014)
Al vanaf midden jaren negentig heb ik een zwak voor series als Hercules (met Kevin Sorbo) en Xena, Warrior Princess. En als ze dan ook nog Dwayne Johnson (The Rock) de hoofdrol geven, dan mag het een wonder heten dat het zo lang geduurd heeft voor ik de film Hercules keek. En de film voldoet bijna aan alle verwachtingen. Er is genoeg ‘verhaallijn’ en genoeg actie en vechten om de film aantrekkelijk te maken. Alleen had Dwayne Johnson af en toe zijn harnas af en toe wel eens af mogen doen. Maar ik klaag niet, de film kijkt lekker weg!
London (2005)
Nu heb ik een voorliefde voor slechte films, maar dan wel met lekker veel actie. En normaliter staat een film met Jason Statham daarvoor ook garant. Maar in de film London gebeurt, naast een hele boek coke snuiven en dramatische conversaties, heel erg weinig. Ik vond ‘m dan ook nogal saai. Maar inmiddels hoef ik weer een film minder te kijken om alle Statham films gezien te hebben.
Enough Said (2013)
Julia Louise Dreyfus zet een mooie rol neer als masseuse die verliefd wordt op een man die ze helemaal niet bij zichzelf vindt passen: de grote, wat dikke James Gandolfini. Omdat ik nog midden in de serie Veep zit, dacht ik haar continu in die rol terug te zien, maar ze zet zo’n ander personage neer dat die gedachte niet een keer bij me opgekomen is tijdens het kijken. De spagaat tussen wat ze wil en voelt, is bijna tastbaar. De kwetsbaarheid van Gandolfini vertederend en bijna pijnlijk. Een heel mooie film!
In Bruges (2008)
Het is een beetje een oudje, maar hij viel niet tegen: In Bruges met Colin Farrell uit 2008. Een jonge huurmoordenaar verknoeit zijn eerste opdracht en schiet naast zijn slachtoffer per ongeluk nog iemand dood. De baas stuurt hem en een oudere moordenaar naar Brugge om onder te duiken. De oudere huurmoordenaar geniet van de stad maar de jongere kan alleen maar klagen en zeuren en zichzelf nog verder in de problemen werken. Lekker cynische Engelse actiefilm zonder echte actie, zoals alleen de Engelsen dat kunnen. Leuk!
That Awkward Moment (2014)
Een redelijk typische mannen-die-vrijgezel-zijn film maar toch wel vermakelijk: twee vrijgezelle vrienden proberen hun net door zijn vrouw verlaten vriend ervan te overtuigen dat dat helemaal niet erg is. Hij is er natuurlijk kapot van. Maar terwijl hij denkt terug te komen bij zijn vrouw worden de twee andere vrienden verliefd, terwijl ze dat helemaal niet willen. En dat geeft natuurlijk allerlei grappige en een paar zielige situaties. Een lekkere feelgood movie.