Tegen de achtergrond van Mumbai speelt de film The Lunchbox. Een vrouw maakt voor haar man elke dag een lunchbox klaar maar deze wordt verkeerd bezorgd, een andere man ontvangt de smakelijke gerechten die ze klaar heeft gemaakt. Tussen de jonge vrouw en de oudere man ontstaat een briefwisseling, die voor hen beiden het leven verandert, zonder dat ze elkaar ontmoet hebben. De vertaling van het Hindi naar het Engels is vaak even onbegrijpelijk als de interactie in India zelf, maar het is een enorm mooie film dus dat neem ik dan maar voor lief.
Category Archives: drama
Metro Manila (2013)
De film Metro Manila, van een Engelse regisseur, begint in het schitterende Banaue. De volledig in de Filipijnen geschoten en in Tagalog gesproken film neemt je mee van de fraaie rijstvelden in het noorden van Luzon naar de vieze, propvolle, gevaarlijke metropool Manila. Een jong boeren echtpaar verdient te weinig op hun boerderij en vertrekt met hun twee kleine kindjes naar de stad om geld te verdienen. De film geeft perfect de overweldigende hektiek en de mensenmassa’s weer. De stad zoals ik ‘m zelf ook gezien en ervaren heb. Het echtpaar wordt meteen opgelicht en raakt hun geld kwijt, de vrouw moet in een bar gaan werken (eufemisme voor de prostitutie). De man, Oscar, lijkt geluk te hebben en komt bij een geldtransportbedrijf terecht. Maar in de stad met zoveel verraderlijke lagen, is niets wat het lijkt. Een erg mooi drama, waar ik me graag voor door de schrikbarend slechte ondertiteling worstelde. Absoluut een aanrader!
August: Osage County
Nu ben ik geen fan van Meryl Streep en de film is ook nog eens van een genre waar ik niets mee heb, maar na zo’n 2,5 uur moet ik bekennen dat August: Osage County best een goeie film is. De tweede helft is beduidend sterker dan de eerste. De naargeestigheid en de haatdragendheid spatten van het scherm. Julia Roberts zet een erg mooie rol neer als de dochter die de haatdragende moeder de meeste weerstand geeft. Dus stiekem geef ik deze film een thumbs up.
Hummingbird 2013 (a.k.a. Redemption)
Jason Statham staat niet bepaald bekend om zijn serieuze rollen. Het begin van Hummingbird is dan ook redelijk standaard: Statham knokt zich als dakloze Joey letterlijk en figuurlijk door zijn leven op de straat. Maar ergens halverwege verandert de film ineens in een serieus verhaal, met een Poolse non die in het verleden misbruikt is, een vriendin van Joey die vermoord wordt en Joey die zijn oorlogstrauma’s niet goed kan verwerken. Joey ziet kansen om, als spierbundel voor de Chinese maffia, zijn ex-vrouw en dochter wat toe te schuiven en de daklozen een lekkere maaltijd te geven, onderwijl zorgend voor de non. Om een lang verhaal kort te maken: de film voldeed niet echt aan de verwachtingen. Geef mij maar een simpele knokfilm!
Snitch (2013)
Een vader (Dwayne Johnson) werkt samen met de DEA om zijn zoon, die door de politie in de val is gelokt voor drugsbezit, uit de gevangenis te krijgen. En dat gaat natuurlijk niet zonder problemen: hij krijgt te maken met dealers die steeds hoger op de ladder staan en dan is de DEA nog niet tevreden! Voor een actiefilm is het verhaal redelijk en de actie minimaal. Je moet zelfs wachten tot de laatste 10 minuten voor enig knokken en schieten voorbij komt, maar de film is de moeite waard. Goed!
Seven Psychopaths
Een steengoede film, een beetje in de traditie van Tarantino: een absurde verhaallijn, met keihard nodeloos geweld en acteurs die dat probleemloos neerzetten. De scenarioschrijver Marty is op zoek naar een verhaal, dat volgens hem moet gaan over zeven psychopatische moordenaars. In flarden zie je het basisverhaal, onderbroken door stukken invulling over de psychopaten door Marty zelf, door zijn psychopatische vriend Billy en de psycho-killer Hans (Christopher Walken die eruit ziet als death warmed over). Ook Tom Waits maakt zijn opwachting als een psychopaat die rondloopt met een spierwit konijn. Maar de sterkste rol is wat mij betreft die van Woody Harrelson, die een criminele maffiabaas speelt die op zoek is naar zijn ontvoerde hondje. Hilarisch! Zeker kijken!