In de herfstvakantie is het weer tijd voor een middagje bios. De keuze tussen Dummie de Mummie en Boxtrollen wordt beslecht door de starttijd. De film, over ondergronds levende trollen in dozen met in hun midden een jongetje dat al van jongs af aan bij hen woont, is een mooie metafoor voor vreemdelingenhaat. Het is alleen jammer dat ik de film niet bijzonder spannend of leuk vindt. Maar de andere helft van het gezelschap vindt de film wel erg leuk, en dat is waar het om gaat natuurlijk.

Op een zaterdagmiddag met Bart Koemba: de zebra die zijn strepen kwijt is. Een betere tijdsbesteding kan ik niet bedenken! De film begint meteen met de kern van het verhaal: Koemba is anders en wordt door de rest van de kudde niet geaccepteerd. En passant gaat zijn moeder dood, komt Koemba door een goede daad voor een ander in de problemen en blijkt de buitenwereld best eng. Maar uiteindelijk komt het natuurlijk allemaal goed. De moraal van het verhaal is dat je jezelf niet hoeft aan te passen aan anderen maar dat je bent zoals je bent. En dat allemaal verpakt in grappige beestjes, vriendschappen en een vrolijke Afrikaanse beat. Leuke film!

Wat is er beter dan een feelgood familiefilm op een zondagmiddag vóór de kerst. En Niko 2 is precies dat: Niko’s moeder heeft een nieuw rendier ontmoet. Een rendier met een kleintje. Niko wil geen nieuw broertje maar als hij ‘t kleintje kwijtraakt aan de boosaardige adelaars komt hij toch in actie. Samen met een oud rendier moeten ze de vliegende brigade ook nog te hulp komen en uiteindelijk, zoals het een goed verhaal met een moraal betreft, accepteert Niko Jonni als zijn broertje.