Na het derde seizoen is het afgelopen met de vrolijke komedieserie Happy Endings over een New Yorkse vriendengroep die lief en leed met elkaar deelt. Luiheid, dommigheid, jaloezie, mislukte relaties, dwangneuroses, je kunt het zo gek niet bedenken of de vriendengroep heeft er last van. Maar het blijft altijd vrolijk en grappig. Jammer dus, dat er geen verlenging is met een vierde seizoen.
Category Archives: komedie
Hart of Dixie, seizoen 2 (22 afl.)
Ook het tweede seizoen van Hart of Dixie draait om de liefdesperikelen van de New Yorkse dokter Zoey Hart die in Alabama in een klein dorp de dokterspraktijk van haar biologische vader over heeft genomen. Ze denkt verliefd te zijn op George Tucker, maar krijgt een relatie met buurman Wade Kinsella. En daar houden de perikelen niet op: ook haar huurbaas Lavon Hayes verandert elke paar afleveringen van relatie: of het nu Lemon, Ruby of Anna Beth is… Ik vond de serie halverwege seizoen twee door een dipje gaan, maar het einde is weer leuk, grappig en soms triest. Ik kan het alleen niet uitstaan, dat het een érg open einde heeft. Dat wordt wachten op seizoen 3 dus!
Modern Family, seizoen 4 (24 afl.)
Modern Family weet in het vierde seizoen nog steeds met bizarre situatie te komen waarin een samengestelde familie zich kan bevinden: of het nu de patriarch met de veel jongere stoot van een vrouw is, de homo zoon met geadopteerde baby of de dochter met een sukkelige echtgenoot en kinderen die een uitdaging vormen. Lekker eenvoudige humor maar eigenlijk altijd grappig, met een hoog feelgood gehalte. Aanrader!
2 Broke Girls, seizoen 2 (24 afl.)
Tijdens het tweede seizoen heb ik af en toe even getwijfeld of ik de serie over twee serveersters in een typisch Amerikaanse diner wel zou blijven volgen: de humor werd soms wel heel simpel en platvloers. Maar uiteindelijk heb ik de serie toch maar uit gekeken. Het brengt niet heel veel nieuws: de ene komt van white trash, de ander is een society dametje die aan lager wal raakt als haar vader gefraudeerd heeft en ze werken om te overleven in een ranzige diner, intussen druk bezig met hun grote ambitie: een eigen cupcakebedrijf. Niet onaardig, maar zeker geen hoogstaande humor!
Go On, seizoen 1 (22 afl.)
Matthew Perry speelt in de romantische komedie Go On Ryan, een presentator van een radioshow die zijn vrouw recentelijk verloren is en zich daarom aansluit bij een grief support group. De groep is een bij elkaar geraapt zootje van rare mensen, onder leiding van de niet zo ervaren Lauren. Langzaamaan worden de leden van de groep vrienden. Een heel aardige komedie met een leuke rol van Perry.
Whitney, seizoen 2 (16 afleveringen)
In de Verenigde Staten heeft de komische serie Whitney, over de aan bindingsangst en neuroses lijdende Whitney, zoveel commentaar gekregen, dat er geen derde seizoen volgt. Waar de Amerikanen vinden dat de hoofdrolspeelster, schrijfster en producer van deze komedie, Whitney Cummings, haar emotionele littekens probeert te verbergen door een grote mond en recht-voor-zijn-raap humor, vind ik dat juist de beste aspecten aan de serie: ongeneerd, cynisch, sarcastisch… Zalig! De hele bizarre vriendengroep lijdt aan eigenaardigheden, de een nog grappiger dan de ander. En zeker vergeleken met 2 Broke Girls (ook van de hand van Cummings), vind ik de humor veel genuanceerder en zeker minder platvloers. Maar wie ben ik?
Cougar Town, seizoen 4 (15 afl.)
De wijnslurpende vriendengroep aan de cul-de-sac zet hun niet-werkende, doorlopend bij elkaar in huis rondhangende bestaan door in seizoen 4. Grayson moet herhaaldelijk zien dat Jules en Ellie elkaar beter kennen dan hij zijn vrouw kent, Bobby ontwikkelt een nieuwe vriendschap die Andy vreselijk jaloers maakt, Trav probeert vrouwenversierder te worden (en faalt daarbij jammerlijk) terwijl Laurie tegen problemen in haar relatie aanloopt. Weinig nieuws, niet meer zo origineel als in het begin, maar nog steeds een leuke serie om bij te houden. (Blijven) kijken dus.
Last man standing, seizoen 2 (18 afl.)
Ook seizoen twee van Tim Allen’s Last man standing is weer grappig. De show pakt wat meer politiek gevoelige onderwerpen bij de kop, zonder het doel (komedie) uit het oog te verliezen. Of het nu gaat om de verkiezingen waarbij de Mandy allerlei domme argumenten aanhaalt, de relatie van Mandy met Kirsten’s ex Kyle of de prestatiedrang die de jongste van haar vader geërfd heeft. Leuke serie, met een betere rol van Tim Allen dan de shows waar ie bekend mee is geworden, vind ik persoonlijk.
Up All Night, seizoen 1 (24 afl.)
Doordat ik wel gecharmeerd was van Samantha Who? dacht ik Up All Night van Christina Applegate ook erg leuk te vinden, maar dat valt nogal tegen. Niet vanwege Christina maar haar tegenspeelster, Maya Rudolph, vind ik erg irritant en ook Will Arnett behoort niet tot mijn favorieten. Maar desalniettemin heb ik de 24 afleveringen van seizoen 1 gekeken. En eigenlijk denk ik nog steeds: mwoah…matig!
The Game, seizoen 2 (20 afl.)
The Game, net als de serie Girlfriends een productie van Kelsey Grammer (Frasier), gaat over een groep vrouwen die getrouwd is met professionele football spelers. En natuurlijk zijn er bij zulke hoeveelheden testosteron de nodige perikelen: mannen die vreemdgaan, de dwang om altijd te moeten presteren, doping of geen doping, de gold diggers die om het team heen hangen, de managers die van ze profiteren, maar bovenal de eigenaardigheden van de vrouwelijke hoofdpersonen zelf. Ook in seizoen twee is het weer een erg leuke komedie met simpele verhaallijnen, altijd weer grappig! Wat wil je nog meer van een komedie?!
Guys with kids, seizoen 1 (17 afl.)
Een eenvoudige komedie, over 3 mannen die in hetzelfde flatgebouw wonen en voor hun kinderen zorgen, op een manier waar de moeders niet altijd achter staan. De een is recent gescheiden en ligt continu overhoop met zijn ex, de ander heeft 4 kinderen en is een stay at home dad. Nummer 3 is de nonchalante. Geen hoogdravende verhaallijnen, gewoon simpel vermaak. En (dus) best aardig.
Happily divorced, seizoen 2 (24 afl.)
In seizoen twee zijn Fran en Peter gescheiden maar wonen nog steeds in hetzelfde huis, samen. Fran ontmoet een leuke man, maar dat werkt niet. En nog een leuke man, maar ook dat werkt niet. Ook Peter blijft op zoek naar een partner, maar heeft weinig succes. En daarom bemoeien ze zich bij voorkeur ook met de levens van de vrienden om hen heen. En dat kan natuurlijk niet goed gaan. De serie is, in bescheiden doses, best aardig, hoewel de stem van Fran Drescher flink op je zenuwen kan werken, zeker als ze een paar actrices invliegen die net zo irritant nasaal dreinen. Aan het einde van dit tweede seizoen lijkt alles goed te komen voor zowel Fran als Peter, maar blijft dat zo?
The Spa, aflevering 1
De Engelse komedie The Spa slaat bij mij niet aan. De serie gaat over een schoonheidscentrum waar de medewerkers meer gevaar dan ontspanning voor de gasten opleveren. De personages zijn te zwaar aangezette karikaturen en de humor is lomp en nogal simplistisch. Nou is dat niet per se een slechte combinatie maar in deze serie komt het (de humor) er gewoon niet uit. Ik haalde het einde van de eerste aflevering niet eens. Niet kijken dus, wat mij betreft.
Zambezia. De verborgen vogelstad (2013)
Een film vol vrolijke kleuren en een leuk maar zwaar moralistisch verhaal zijn de basis voor Zambezia, de verborgen vogelstad. Een goed uitje als je je huis uit moet voor een bezichtiging. En misschien krijgen de kinderen zo stiekem mee dat xenofobie niet kán, dat je niet in boosheid weg moet gaan, dat je je vrienden moet steunen en dat je soms meer bereikt als je de regeltjes naar je hand zet. Maar voor de kinderen gaat ‘t natuurlijk vooral om de kleurrijke beelden en de heldendaden van slechtvalk Kai. Leuke film, al met al.
Death in Paradise, seizoen 1 (8 afl.)
De Engels-Caribische politieserie Death in Paradise speelt op het fictieve eiland Saint Marie maar is gefilmd op Guadeloupe. Een horkerige Engelsman Richard (Ben Miller) wordt de baas van een klein politiebureautje, onderwijl niets anders doend dan klagen over de warmte, het zand en zijn huishagedis die hij erft van zijn vermoorde voorganger. Hij wordt bijgestaan door de relaxte Dwayne (Danny John-Jules) en conscientieuze Fidel (Gary Carr). Tot zijn grote schrik wordt Richard ook nog eens opgezadeld met Camille (Sara Martins) een Frans-Caribische collega. Maar ondanks zijn houding, weet hij wel op bijzondere wijze de zaken op te lossen. Drie delen Engelse politieserie, één deel komedie en richting ‘t einde één deel romantiek in een jasje van zand, zon, palmbomen en mooie accenten. Een fijne mix voor een ‘gezellige’, relaxte politieserie. Leuk!
Fresh meat, seizoen 1 (8 afl.)
Hoe de Engelse komedie Fresh meat bedoeld is, is me na 8 afleveringen nog steeds niet duidelijk. Het begint als een ‘alternatieve’ serie die een beetje een Young ones-gevoel oproept en vooral probeert te choqueren met grove taal, drugs en sex maar naarmate de serie vordert komt er meer verhaal in en ontwikkelen de personages zich. Of ik de serie over 6 studenten in een studentenhuis die hun positie in de groep proberen te bepalen leuk vindt, heb ik nog steeds niet besloten.
Me and Mrs. Jones (seizoen 1, 6 afl.)
Met een erg bijzondere cast bestaande uit Gemma (Sarah Alexander uit Coupling), Tom (Nathaniel Parker uit Inspector Lynley) en Jason (Neil Morrissey uit Men behaving badly) weet je niet wat je moet verwachten. Maar het viel alleszins mee. Het is nog net geen Coupling maar de serie is zo grappig dat ik regelmatig hardop heb zitten lachen. Sarah Alexander draagt de show met haar grappige, neurotische, chaotische personage. En dat is niet verwonderlijk want Gemma is een brave huismoeder die verliefd wordt op de beste vriend van haar zoon. ‘Inspector Lynley’ zet een geweldige dwangmatige sukkel neer die het tegenovergestelde is van Gemma en wanhopig z’n best doet om haar voor zich te winnen. En dan is de vraag: voor wie kiest Gemma? Erg jammer dat er maar 6 afleveringen zijn!
Playing for keeps (2013)
Goed, Dorien en ik hebben de gewoonte de slechtst mogelijke films uit te zoeken, maar dit was weer een toppertje. Een verhaallijn die in 5 minuten film getoond had kunnen worden: een voormalige voetbalspeler reist zijn ex-vrouw en zoontje achterna in de hoop hun harten terug te winnen. Hij is aan lager wal geraakt en gaat zijn zoontjes voetbalteam coachen. De soccer mums, niet de allerslechtste actrices die in dit geval jammer genoeg wel het belabberdste acteerwerk in tijden laten zien, vinden de nieuwe coach (een verlepte Gerard Butler) natuurlijk geweldig. Zelfs een Uma Thurman weet het niveau niet op te krikken, sterker nog, haar personage is zo plompverloren in de film gegooid dat je je afvraagt wat ze er doet. Tegelijkertijd staat ze wel garant voor ‘t enige stukje humor in de film dat wel tot zijn recht komt. Afrader dus! Gelukkig was ‘t gezelschap goed :-).
Partners (2012), seizoen 1 (6 afl.)
De serie Partners (2012), over twee beste vrienden die samen een architectenbureau hebben en hun relaties telkens net niet op de rit hebben, is na zes afleveringen gecancelled. Jammer, want ook al is de eerste aflevering niet echt sterk, de serie werd leuker hoe meer afleveringen er kwamen.
Not going out, seizoen 5 (6 afl.)
Om het nieuwe jaar goed te beginnen het laatste seizoen van Not going out gekeken. De Engelse komedie draait om Lee, die inwoont bij Lucy, de mooie zus van zijn beste vriend Tim. Hij is behoorlijk sociaal-onaangepast, lui en gemakzuchtig. En hij heeft een oogje op Lucy. Seizoen 5 begint erg zwak: het hele concept van een domme opportunist die verliefd is op een succesvolle mooie vrouw is inmiddels redelijk uitgemolken. De humor is nogal platvloers. Maar richting einde van het seizoen is er toch nog een opleving en de humor van de vorige seizoen schemert weer even door. En daarvoor blijf je natuurlijk kijken.