Miss Scarlet And The Duke, S01 (6 afl.)

Een Engelse crime-serie in Victoriaans Londen. Iedereen weet dat ik geen fan ben van kostuumdrama’s maar deze serie is erg leuk. Een dochter van een detective neemt zijn zaak over als haar vader overlijdt. Maar dat is in die tijd natuurlijk onacceptabel. Ze maakt het leven zuur van een vriend van de familie, politieagent bij Scotland Yard en sluit bijzondere vriendschappen. Vrrouwenemancipatie, intelligentie en zelfstandigheid verpakt in een romantische maar competitieve setting. Erg leuke serie!

Brassic, S02 (6 afl.)

Engelse komedie laat vaak een bruut harde realiteit zien. In de serie Brassic is een groep vrienden uit Lancashire op elkaar aangewezen bij hun criminele activiteiten. En verder dan kleine criminaliteit kwamen ze in het eerste seizoen niet. In het tweede seizoen, waarin de afleveringen ineens ook 45 minuten zijn in plaats van een klein half uurtje, is niet alleen ruimte voor de bekende humor, maar ook voor het (emotionele) drama achter een leven als een groep losers.

My left nut, S01 (3 afl.)

Een korte serie van maar drie afleveringen, My Left Nut. Een jonge jongen ontdekt ineens dat een van zijn ballen heel veel groter is dan de ander. En dat is niet handig, als hij net een leuk meisje heeft ontmoet en hij op school ineens de bijnaam Big Dick Mick krijgt. Maar erger nog is dat zijn vader niet lang ervoor is overleden aan kanker. De angst en onzekerheid worden schitterend neergezet, in een echt Engelse ‘kaalheid’. En tegelijkertijd weten ze de serie ook grappig te maken. Mooi.

68 Whiskey, S01 (10 afl.)

Normaliter ben ik niet zo gek op militaire series maar 68 Whiskey is een uitzondering. Een nogal recalcitrante verpleger heeft een stiekeme relatie op de basis en met zijn twee vriendin komt hij continu in de problemen. En om problemen op te lossen… maak je nog grotere problemen. Maar moraal van het verhaal, hij heeft een goed hart en probeert altijd zijn vrienden te helpen. Of dat nou met brutale geiten, een huwelijk voor een verblijfsvergunning of een illegaal handeltje in Perzische tapijten is. Leuk!

Almost Family, S01 (13 afl.)

Een arts in een zwangerschapskliniek blijkt alle baby’s met zijn eigen zaad te hebben verwekt. Als dat uitkomt, de man aangeklaagt wordt, en er tientallen broers en zussen oppoppen, is zijn dochter het gauw zat maar ze kan de familiebanden met haar vader niet zomaar doorknippen. Haar beste vriendin blijkt een halfzus en een voormalige turnster ook, en samen moeten ze heel wat doorstaan. Het begint best aardig maar richting het eind wat kwezelig en veel drama.

The Tuckers, S01 (7 afl.)

De Tuckers zijn een Travellers-familie die in een gewone woonwijk wonen. Oma, vader en twee zoons wonen in één huis, met de bijna ex-vrouw van Bobby en hun dochter ernaast. De Tuckers hangen van foute klusjes en kleine criminaliteit aan elkaar maar gaan voor elkaar door het vuur, hoewel ze elkaar ook constant uitschelden. Ze hebben een cateringbedrijf, terwijl ze zo ranzig zijn dat je niks van ze zou durven eten, handelen constant in gestolen waar maar rijk worden doen ze niet want het gaat áltijd mis. En de politie staat altijd meteen bij hen op de stoep.

Guardians of the Glades, S02 (8 afl.)

Met 8 afleveringen is het tweede seizoen van Guardians of the Glade net 2 afleveringen langer dan het eerste. En dat is fijn want het is een zalig programma om met het multitasken te kijken. Pythons vangen in de Everglades, en op de hucklebuck manier dan natuurlijk. En de ouwe rotten in het vak leiden ook een nieuwe generatie op om het vaak gevaarlijke werk voort te zetten. Lekker simpel vermaak.

Man Like Mobeen, seizoen 3 (5 afl.)

Man like Mobeen is een geweldige serie die niet alleen grappig (of in seizoen 3 veel meer drama) is, maar de serie benoemt ook allerlei maatschappelijke problemen zonder zwaar op de hand te worden. Als altijd zet Guz Khan een mooie rol neer, Tez Iliyas speelt de vriend ‘die acht keer in één week op zijn hoofd gevallen is als baby’ en deze keer is er ook een rol voor Nikesh Patel, die in de tv-serie Four Weddings and a Funeral een hoofdrol had. De verhaallijn wordt wat somberder, maar de serie blijft sterk!

The Sinner, seizoen 1 (8 afl.)

Het eerste seizoen van The Sinner is nog beter dan de tweede. Hoewel nog steeds naargeestig, is het verhaal sterk en de stapsgewijze onthulling van het onderliggende trauma van een moordenares minder luguber dan dat van het tweede seizoen én minder naargeestig dan het had kunnen zijn. De moeder van een klein jongetje, Cora, gaat bij een dagje op het strand door het lint en steekt een jonge man dood met haar fruitmesje. Een lange weg van ontdekkingen volgt. Mooie serie!

The Sinner, seizoen 2 (8 afl.)

Een heel indringende crimeserie: The Sinner. Ik begin (door Netflix) bij het tweede seizoen en het is redelijk naargeestig. Een jongen is op roadtrip mijn zijn ouders en tijdens panne met de auto worden de ouders vermoord. Maar niets is wat het lijkt en er ontspint zich een lange zoektocht naar de waarheid, die leidt langs sektes, moederschap, wanhoop en uitzichtloosheid. Een heel mooie serie maar wel zware kost.

The Missing, seizoen 2 (8 afl.)

Baptiste is betrokken geweest bij de vermissing van een Frans meisje jaren terug. Als een ontvoerd Duits meisje na 12 jaar vermissing uit een bos tevoorschijn komt, is de naam van het Franse meisje het enige dat ze zegt. Baptiste zelf heeft het zwaar door een hersentumor die hij probeert te negeren. Te midden van zijn onderzoek naar het Duitse meisje, waarvan Baptiste niet gelooft dat ze de Duitse is, komt hij terecht in Irak, raakt gebrouilleerd met zijn vrouw, heeft hij visioenen en verliest hij zijn geloofwaardigheid.

The Missing, seizoen 1 (8 afl.)

Ik begon bij wat eigenlijk seizoen 3 is van The Missing. Maar dat hoorde ik pas later. Dus pakte ik seizoen 1 op. Het is een ontzettend indringende serie over een Engelse vader en moeder op vakantie in Frankrijk met hun 5 jarige zoontje. Als ze stranden in een klein plaatsje, wordt hun zoontje ontvoerd. Dat is het begin van een benauwende zoektocht. Eigenlijk wil je heel vroeg in de serie niet meer verder kijken maar tegelijkertijd kun je er niet mee ophouden.

Flack, seizoen 1 (6 afl.)

Flack is een mooie, harde, grappige dramaserie over een fixer die de problemen van de rijke sterren moet oplossen. Of het nou de seksuele escapades van een topvoetballer zijn of een anti-botoxblogger die haar gezicht liet verbouwen, ze krijgt alle levens met enige moeite wel weer op de rit. Alleen haar eigen leven, daar heeft ze geen grip op. Jammer dat het maar 6 afleveringen zijn.

Damned, seizoen 2 (6 afl.)

Weer een goed seizoen, het tweede seizoen van Damned. Alan Davies en Jo Brand spelen maatschappelijk werkers bij jeugdzorg. Een zware, veeleisende baan waar weinig fut uit te halen is, collega’s die niet te harden zijn. De rare zaken die ze op hun bordje krijgen zijn vaak schrijnend. En toch houden ze de lol erin, in het werk. Maar Al (Davies) zoekt een andere baan en Rose heeft het vooral druk met haar ontregelende privéleven. Weer een mooi seizoen van deze tragikomische serie.

Damned, seizoen 1 (6 afl.)

De acteur met zijn lispelende, beetje kwezelige toontje, Alan Davies, speelt in een keur van programma’s. Ik ken ‘m vooral als goochelaar die met trucs allerlei misdaden oplost. Maar ook in Damned, waarin hij een gedesillusioneerde goedzak van een maatschappelijk werker bij jeugdzorg speelt, is hij erg goed. Met de rare en schrijnende zaken die over hun bureau komen is de serie bijna meer drama dan komedie. Zijn collega Jo Brand is ook goed, trouwens, in deze serie.

Brassic, seizoen 1 (6 afl.)

Een stel Lancashire vrienden willen en kunnen maar niet deugen: ze dealen in drugs en stelen wat los en vast zit. En ze komen overal mee in de problemen. En voor Dylan betekent dat dat hij zijn relatie op het spel zet, terwijl Vinnie een gevecht levert tegen zijn bipolair zijn. De serie wordt een komedie genoemd, maar het is eerder een tragikomedie, met levens die nergens naartoe lijken te gaan, behalve richting ellende. Een ijzersterke serie, met ook best een moraal van het verhaal, onder alle Engelse humoristische tragedie. Een aanrader!

Reef Break, seizoen 1 (13 afl.)

In de serie Reef Break zet Poppy Montgomery een voormalige dievegge neer die fixer wordt voor de gouverneur van een klein Amerikaans eiland. Ze moet allerlei onvoorziene ellende rondom die man oplossen. Poppy’s verleden drukt zijn stempel op alles wat ze doet: de FBI-agent waar ze nog net niet van gescheiden is, de politieagent waar ze een verhouding mee begint, de drugscriminelen die ze verlinkt heeft en die vanuit de gevangenis druk op haar uitoefent. Het is een chaos. Het verhaal is op zich best aardig maar voor het eerst vind ik dat ze bijzonder slecht acteert. En wat ook heel irritant is: dat ze beduidend voluptueuzer is dan voorheen en dat ze dat met rare outfits willen verbergen. En nog ongeloofwaardiger: het zogenaamde surfen… Maar goed, de serie is redelijk vermakelijk.

Turn up Charlie, seizoen 1 (8 afl.)

Op zoek naar een komedie, kwam ik Turn up Charlie tegen, met Idris Elba. Hij is een aan lager wal geraakte muzikant die door zijn succesvolle vriend gevraagd wordt zijn dochter te babysitten. En die dochter is natuurlijk een onuitstaanbaar kind dat van haar ouders te weinig aandacht krijgt. In ruil voor het oppassen bedingt Charlie dat de moeder, een beroemde dj (Piper Perabo), hem helpt met zijn carriere. Maar als hij succesvol wordt, ontspoort hij weer net als vroeger. Het is een niet onaardige serie, en natuurlijk helpt het dat Elba in de eerste aflevering al zonder shirt rondparadeert. Het grappige is trouwens, dat de serie veel ouder aanvoelt maar gewoon uit 2019 stamt.

Fleabag, seizoen 2 (6 afl.)

Het tweede seizoen van Fleabag is echt steengoed. De serie volgt de opzet van het eerste seizoen maar is minder geforceerd en zit vol emotie. Fleabag heeft eindelijk haar leven op de rit en het is de rest van de familie die er een chaos van maakt. Ze staakt haar seksuele escapades maar tot overmaat van ramp wordt ze echt verliefd. Op de meest ongeschikte man die er is.

Crashing, seizoen 1 (6 afl.)

Phoebe Waller Bridge, van Fleabag, speelde een paar jaar geleden in de serie Crashing. Die gewoon op Netflix bleek te staan. Het is de zoveelste coming of age serie uit Engeland, maar in dit geval weer eens eentje die me wel aanstaat. Een groep twintigers woont anti-kraak in een oud ziekenhuis. Hun levens zijn een zootje en iedereen zit overal telkens voor op de eerste rang. Als Lulu (Phoebe), de beste vriendin van Anthony, in het ziekenhuis komt wonen, lijkt alles tegelijkertijd te ontsporen.