Het is een bizarre film, The Grand Budapest Hotel. Niet alleen verwachtte ik op basis van de titel een wat romantische, komische film waardoor de gortdroge, langzaamlopende scenes nogal een verrassing waren. De onverwacht gewelddadige onderdelen brengen iets leven in de brouwerij maar over het algemeen is het verhaal, door een verteller toegelicht, over meneer Gustave en zijn lobby boy Zero traag en redelijk saai. Als je ‘m overslaat, mis je niet veel.
Author Archives: Danielle
The Mekong River with Sue Perkins (4 afl.)
“I wonder why they asked me? I guess Michael Palin was busy” is een van de eerste opmerkingen van Sue Perkins. En dat zet wel een beetje de toon voor de rest van het programma. Met hier een daar een kritische noot en vooral veel verwondering en humor reist de presentatrice van de monding van de Mekong in Vietnam, via Cambodja en Laos naar de Tibetaanse bron van de rivier. Het is schokkend te zien hoeveel er veranderd is, verwoest zelfs, in de 9 jaar sinds ik er was. Maar dat maakt de serie niet minder leuk.
Crossing Lines, seizoen 2 (12 afl.)
De spannende politieserie Crossing Lines gaat over een internationaal team van politieagenten die criminele activiteiten onderzoekt die de landsgrenzen overstijgen. Vanuit Den Haag onderzoeken ze zaken over heel Europa, met af en toe een link naar Amerika. De aan één hand gehandicapte Hickman jaagt tegelijkertijd op de man die hem zijn invalide arm bezorgd heeft. In het eerste seizoen sneuvelden zonder pardon agenten uit het team, dus in het tweede seizoen ben je voorbereid op redelijk abrupte schietpartijen, maar toch blijft het spannend of het team dit seizoen ‘overleeft’ of niet. Het tweede seizoen is beduidend beter dan het eerste, benieuwd dus of er een derde seizoen volgt.
Geisha – Rijksmuseum Volkenkunde, Leiden
De expositie Geisha, over het Japanse stijlicoon, de getrainde gezelschapsdame met het spierwitte gezicht, beschrijft wat het inhoud een geisha te zijn en welke bezigheden bij die rol horen. De expositie is fraai ingericht, tegen de achtergrond van wat sowieso een mooi museum is, met mooie oude prenten, een film, een tentoonstelling van kimono’s en beschrijvingen van het traject van meiko naar geisha. Als je, net zoals ik naar Japan gaat, of anders geïnteresseerd bent in Japan, is dit zeker een aanrader.
De Deeldeliers – De Kleine Willem
De voorstelling van De Deeldeliers wordt verplaatst van het Wilminktheater naar De Kleine Willem, de zaal in de oude schouwburg die op dat moment net 4 dagen geopend is na een renovatie. Er zijn maar een man of 40 aanwezig bij de voorstelling, wat het een intiem optreden maakt. Deelder, een drummer, Bas van Lier en Boris van der Lek verzorgen samen een ietwat knullig aandoende show, die daardoor des te charmanter is. Jules Deelder lijkt een vertraging van een seconde te hebben, in zijn reacties: alsof je een ouderwetse internationale telefoonverbinding hebt. Maar hij is inmiddels 70, dus dat is niet verwonderlijk. Al met al een bijzondere, leuke voorstelling die absoluut aan te raden is.
The Other Woman (2014)
Een romantische komedie. Een leuke romantische komedie. Over een vrouw (Cameron Diaz) die tot de ontdekking komt dat haar vriend getrouwd is. Ze wordt vriendinnen met de echtgenote en komen er achter dat er nog een derde vrouw (Kate Upton) in ‘t spel is. Dan spannen de drie vrouwen samen om de man een hak te zetten. En dat is grappig, soms zelfs hardop-lachen-grappig.
Bounty Killer (2013)
Een slechte kopie van een Tarantino-film is het eerste wat in me opkomt, als ik Bounty Killer kijk. In een toekomstige post-apocalyptische wereld worden bounty killers ingezet om witteboordencriminelen te vermoorden. Een koelbloedige, mooie vrouwelijke bounty killer en een stoere mannelijke bounty killer komen tegenover elkaar te staan, terwijl ze eigenlijk van elkaar houden. En passant moeten ze zichzelf ook nog verdedigen tegen de gypsies, een moordlustig volk en de witteboordencriminelen die achter hen aanzitten. En dat alles met veel bloed, viezigheid, grafische beelden van gespleten hoofden, ontploffende lichamen en wat dies meer zij… Maar dan net niet op het niveau dat zo’n film goed maakt. En dat is jammer, want de eerste minuten waren veelbelovend. Teleurstellend, dus.
Battle Royale (2000)
De Japanse film Battle Royale is bizar, en dat is dan nog een understatement. Niet alleen de verhaallijn, een gepeste leraar plaatst 42 leerlingen op een eiland, geeft ze een exploderende halsband en laat ze elkaar uitmoorden tot er maar een overblijft, maar ook de gesprekken zijn ridicuul, net als de overtrokken bewegingen van de acteurs. Maar… de film is toch best vermakelijk en het leukst van alles is dat ik al best een aantal woorden en uitdrukkingen in het Japans versta!
The hundred-foot journey (2014)
The hundred-foot journey is een feelgood movie zonder echte highlights: een Indiase familie, verjaagd uit India, komt terecht in Frankrijk en begint daar een restaurant tegenover een restaurant met een Michelin-ster. En dat kan natuurlijk niet goed gaan. De zoon met het meeste gevoel voor eten in de familie zwaait de scepter in de keuken, maar is niet meer tevreden met alleen Indiaas koken. Hij krijgt hulp van een sous-chef uit het restaurant aan de overkant van de straat. Het is jammer dat er niet meer op het eten en het koken ingezoomd wordt. De film blijft nu steken op het niveau van een luie, romantische film en volgens mij had de film meer potentie. Aardig tijdverdrijf, maar ook niet meer dan dat.
Die Verführung der Linie. Klimt, Schiele, Kokoschka – Picasso Museum, Münster, Duitsland
Hij is bijzonder mooi, de expositie met grafische werken, lijntekeningen vooral, van Klimt (favoriet), Schiele en Kokoschka bij het Picasso Museum. Een mooie selectie van schetsen van de kunstenaars. En de telkens wisselende expositie van Picasso op de bovenste verdieping was ook dit keer weer de moeite waard. Aanrader!
Das Nackte Leben. LWL-Museum für Kunst und Kultur – Münster, Duitsland
Het gloednieuwe LWL-Museum für Kunst und Kultur in Münster is indrukwekkend: het nieuwe gebouw is fraai en verbindt het oude gebouw met de nieuwsbouw op vloeiende wijze. De expositie Das Nacktes Leben, met drie werken van Hockey en beduidend meer van Bacon, Freud, Uglow, veel (sombere, donkere, dikke werken ) van Auerbach en nog enkele andere kunstenaars is mooi maar niet helemaal mijn smaak. De kamers met werken van Macke en de ‘Moderne’, met onder andere Kirchner, Pechstein en Jawlensky spreken me veel meer aan. Er hangt zelfs een verdwaalde Stella en gecombineerd maken ze dit een museum dat een bezoek zeker waard is!
Kunsthaus Kannen – Münster Duitsland
Bij de 17e jaartentoonstelling van het atelier van de inrichting Alexianer Krankenhaus, Kunsthaus Kannen, hangen dit jaar minder interessante werken dan het voorgaande jaar. Maar er zijn wel bijzondere stukken te vinden, veelal kleurrijk en eenvoudig maar ook enkele enorm gedetailleerde en nauwkeurige werken: het bijzondere van naieve kunst. Als ik vraag of de kunstenaar van mijn favoriete werk andere stukken voorradig heeft, mag ik in het archief neuzen en vindt daar… mijn favoriete werk. Nu nog op het verlossende mailtje wachten of het werk ook schilderij te koop is.
Flesh and Blood – Patricia Cornwell
In het begin van Flesh and Blood twijfelde ik door de insteek van een erg grote verhaallijn of ik het verhaal wel leuk zou vinden maar door de plezierige schrijfstijl van Cornwell zit je zo in het boek. Het verhaal is weliswaar ongeloofwaardig, er gebeurt feitelijk relatief weinig en dat brengt voldoende balans. Het boek eindigt met iets wat aandoet als een cliffhanger, maar of het dat ook echt is, daar moeten we voor wachten tot het volgende boek.
Men at Work, seizoen 3 (10 afl.)
Het derde seizoen van Men at Work, de serie over vier vrienden die werken bij een tijdschrift maar feitelijk nooit aan het werk zijn, vond ik de leukste uit de reeks. De personages komen beter tot hun recht dan in de eerdere seizoenen en de humor heeft zich ook leuk ontwikkeld. Jammer dus dat er geen vierde seizoen is.
De belofte van Pisa – Mano Bouzamour
De belofte van Pisa is een mooi geschreven, uiterst leesbaar boek. Het debuut van Mano Bouzamour, ook columnist bij het Parool, gaat over de Marokaans-Nederlandse Sam die het lyceum doet terwijl hij kampt met een geheel onbekende, nieuwe omgeving, ongeïnteresseerde analfabete ouders en zijn oudere broer, zijn grote steun en toeverlaat, die de gevangenis indraait op een moment dat hij zijn broer juist nodig heeft. Maar Sam slaat zich overal heldhaftig doorheen, tegelijkertijd stereotypes bevestigend maar ook afbrekend. Giet daar overheen een flinke dosis hormonen en jongensfantasie en je hebt een lekker leesbare roman.
Welcome to Sweden, seizoen 1 (10 afl.)
In het begin leek de komedie Welcome to Sweden wel aardig te zijn, maar uiteindelijk, na het eerste seizoen moet ik toch concluderen dat de serie niet echt grappig is. Met volop stereotypes, of ‘t nu Amerikaans of Zweeds is, kom je er niet als komedieserie. En de serie biedt eigenlijk niet mee dan dat. Het verhaal is eenvoudig: Bruce gaat met zijn vriendin mee naar Zweden en komt daar niet aan het werk, komt terecht in sauna’s en zuippartijen, gaat onbegrepen door het leven en dat doet de relatie geen goed. Flauw en te weinig verhaal.
Sirens, seizoen 1 (10 afl.)
Ik vond ‘m grappig, de komedieserie Sirens. Een ambulanceteam in Chicago bestaat uit een stoere promiscue gay, een door bindingsangst geregeerde verliefde man en een bij zijn moeder wonende nerd. Samen met de andere ambulanceteams en een politieteam doen en beleven ze de meest bizarre dingen.
Shark’s Fin and Sichuan Pepper A sweet-sour memoir of eating in China – Fuchsia Dunlop
Shark’s Fin and Sichuan Pepper is een fantastisch boek over de fascinatie van een Engelse voor Chinees eten. Over een periode van meer dan 10 jaar studeert ze aan een kookschool, bereist ze allerlei regio’s in China en probeert daar de meest uiteenlopende gerechten. Die gerechten staan vaak garant voor de nodige rillingen, of het nu hond is, gestoomde pezen, kraakbeen of beschermde diersoorten zoals schildpad of civet kat: alles voor de eetsensaties waarbij ‘mouthfeel’ een belangrijk aspect is. Tussen de gerechten door beschrijft ze een stuk geschiedenis en politiek, stipt ze aan de ecologische rampen die veroorzaakt worden door de enorme economische groei in China en hoe ze daardoor bijna haar liefde voor China kwijtraakt. Een bijzonder boek, erg interessant geschreven.
Jongens en Guillaume, aan tafel! – Guillaume Gallienne
Het verhaal van het boek(je) Jongens en Guillaume, aan tafel! wordt beschreven als ‘gevoelige-hetero’ coming-out: de worsteling om tegen de verwachtingen van zijn omgeving in hetero te zijn. Het autografische boek, ook als toneelstuk uitgevoerd en verfilmd, is wat van de hak-op-de-tak maar is vooral grappig en lekker leesbaar geschreven. Leuk!
Mocromaffia – Marijn Schrijver & Wouter Laumans
Vanwege de titel wilde ik dit boek lezen. Het geeft een amusant inkijkje in de Amsterdamse criminele wereld. Maar naarmate het boek vorderde, werd het ook minder interessant: telkens weer criminelen die elkaar naar het leven staan, mislukte drugssmokkel en veranderende loyaliteiten. Al met al leest het snel weg, in korte eenvoudige zinnetjes, maar daar zit meteen ook de crux: het niveau ontstijgt niet dat van de gemiddelde Panorama en Revu, de bladen waar de auteurs normaliter voor schrijven. Absoluut niet, zelfs. Om een collega te citeren “het lijkt wel geschreven voor een achtjarige”.