De Indiase Atul Dodiya is een pionier van hedendaagse Indiase kunst. Met z’n werken overbrugt hij de kloof tussen de geschiedenis van India en westerse kunst . Zijn werken lijken oude westerse schilderijen, net niet helemaal scherp, zoals oude polaroids zijn, maar dan heel veel groter.
Category Archives: klassiek
I know you. I do. O’stranger. Atul Dodya – Templon Galerie, Parijs, Frankrijk
Beeldentuin van het Kröller Muller Museum – Park Hoge Veluwe, Otterlo
De beeldentuin van het Kröller Muller wordt op de website van het museum omschreven als ‘een van de grootste beeldentuinen van Europa’. En als je er rond loopt, dan geloof je dat meteen. Al als je bij het museum komt aanlopen, vind je de eerste sculpturen in de voortuin. Maar de echte verrassing ligt aan de andere kant van het museum. Tusen de sculpturen liggen en zitten mensen in de stralende zon op het groene gazon. De eerste blikvanger is de goudgele Arp. Maar ook het witte werk in de vijver van Marta Pan is een eye-catcher. En hoe meer je rondloopt, hoe meer moois je ontdekt. Mijn favoriet is toch wel de Jardin d’emails van Jean Dubuffet. Het immense kunstwerk straalt glanzend wit in de hete zon. Via een smal trappetje kun je het werk binnen gaan en belanden midden in de tuin van emaille. De sculptuur wordt weliswaar flink gerestaureerd maar is nog steeds toegankelijk. Erg mooi. Maar mooi zijn ook de werken van een andere orde, zoals bijvoorbeeld dat van Maillol of de kleine gehurkte Rodin achter de vijver. Zeker een aanrader, dit park én dit museum!
Van Arp bis Picasso. Die Sammlung der Fondation des Treilles – Picasso Museum, Münster, Duitsland
Omdat de expositie Von Arp bis Picasso. Die Sammlung der Fondation des Treilles de laatste week in gaat, rij ik gauw nog naar Duitsland. De expositie omvat een aantal mooie werken van onder andere Picasso zelf (lijntekeningen vooral), twee werken van Arp (dat aantal viel een beetje tegen). Maar ook Brauner (zie afbeelding), Léger, Dubuffet, Ernst en meer kunstenaars zijn in de tentoonstelling terug te vinden. Er hing zelfs een heel eenvoudige Klee. De expositie Giganten, die tegelijkertijd te zien is, is ook interessant. Niet zo zeer vanwege de klassieke werken of de Afrikaanse maskers, maar vanwege de lijntekeningen met Picasso’s interpretaties en settings. Weer de moeite waard!
National Museum of Western Art – Tokyo, Japan
Vlakbij mijn hotel in Ueno, Tokyo zie ik bordjes wijzen naar het National Museum of Western Art. Als ik op het internet lees dat het museum vooral impressionistische schilders in huis heeft én het de volgende dag weer blijkt te regenen, is de keuze snel gemaakt: ik ga! En de collectie is indrukwekkend. Buiten op het plein voor het museum vind je al een aantal mooie sculpturen van Rodin. Je komt binnen bij 17e tot 19e eeuwse schilders, waaronder een heel groot aantal oude Nederlandse meesters maar die hebben niet direct mijn interesse. Maar als ik dan bij de laat 19e eeuwse en 20e eeuwse schilders kom, ben ik blij verrast. Schitterende werken van Manet, Monet, Derain, Bernard, Toulouse-Lautrec, Picasso. Geweldig. Maar het meest ben ik nog verrast door het feit dat er twee Kees van Dongen’s hangen, waarvan de vrouw met tulband heel erg fraai is. Een absolute aanrader, hoe bizar het ook lijkt om dit museum op deze plek te bekijken.
National Institute and Museum Bitola – Bitola, Macedonië
Het National Institute and Museum Bitola is, op zijn vriendelijkst gezegd, een eclectisch geheel. De collectie loopt van een paar schilderijen van lokale kunstenaars tot filigrijngouden hangers en van oorlogsparafernalia uit eerste en tweede wereldoorlog tot opgravingen uit de regio. Omdat dit gedeelte van het museum mijn aandacht niet lang kon vasthouden, ging ik naar de ruimte die een expositie over Mustafa Kemal Atatürk huist. De eerste aanblik was veelbelovend maar de expositie stelde erg teleur. En uiteindelijk heeft Atatürk ook niet langer dan een jaar of drie in Bitola gestudeerd, dus echt veel is er ook niet, anders dan wat oude foto’s. Teleurstellend.
Heraclea Lyncestis – Bitola, Macedonië
Net buiten Macedonië’s tweede stad Bitola liggen de archeologische opgravingen van Heraclea Lyncestis. Naast de schitterende mozaïeken, de belangrijkste reden voor mijn bezoek, zijn er ook Romeinse baden en een oud theater te vinden, alles volgens mij redelijk rigoreus gerestaureerd maar desalniettemin mooi. Er liggen nog een flink aantal materialen her en der neergeplofd rondom de opgravingen en het is onvoorstelbaar maar er mag tussen en over alle archeologische vondsten gelopen worden.
Permeke en de Vlaamse expressionisten – Rijksmuseum Twenthe, Enschede
De expositie in het Rijksmuseum Twenthe ‘Permeke en de Vlaamse expressionisten’ is kleiner dan ik verwachtte maar daarom niet minder interessant. De schilderijen van Permeke’s tijdgenoot De Smet spreken me meer aan dan van Permeke zelf. Beiden maakten gebruik van grillige, ruwe vormen voor de personen, veelal vissers, die zij schilderden. Donkere kleuren hebben de overhand, ook in de landschappen en stillevens. Een heel andere ontwikkeling dan bijvoorbeeld de Duitse expressionisten hebben doorgemaakt. Al met al een mooie maar sombere expositie. In het museum is ook nog steeds Paden naar het Paradijs te zien. Ik kan het niet anders betitelen dan ‘een eclectisch geheel’ maar dat komt misschien meer door het feit dat ik me niet voldoende kon focussen op de verbindende verhalen. De mooiste schilderijen vond ik, door het gehele museum heen, de schilderijen van Jan Sluijters. Maar ook zag ik er een mooie Monet. Absolute favoriet is Breitners ‘andere’ Meisje in witte kimono. Zie ook mijn post over Breitner in het Rijksmuseum Amsterdam https://cultuurbarbaar.daniellefrek.nl/?p=1082 .
Rijksmuseum – Amsterdam
Zo’n 31 jaar geleden moest ik onder dwang van mijn vader naar het Rijksmuseum om De Nachtwacht van Rembrandt te bekijken. Omdat het museum recentelijk heropend is, kon een bezoek natuurlijk niet uitblijven, ook al ben ik geen liefhebber van kunst van ca. 1400 tot net voor 1900. En dat was een goede inschatting: 90% van de werken en kunstvoorwerpen kon me niet boeien: donkere schilderijen van adel of oorlog, lopen van kanonnen, ambtskettingen en porselein… Maar gelukkig zaten er hier en daar ook wat stukken tussen die ik wel erg mooi vond: een achttal werken van Cobra (in dit geval Jorn en Appel), maar ook een Breitner (Meisje in witte kimono), een Monet en zelfs een verdwaalde Van Gogh. Dus in hoog tempo langs alles wat me niet aansprak, en net even wat meer tijd voor werken die me wel aanstonden. En natuurlijk nog een momentje om even goed naar De Nachtwacht te kijken.
Lviv National Art Gallery – Lviv, Oekraïne
In het centrum van Lviv, in het Potocki Palace is de Lviv Art Gallery gevestigd. Normaliter vind ik veertiende tot achttiende eeuwse kunst niet het meest interessant maar ik wilde het museum toch gezien hebben. Het Potocki Palace is oud en niet goed onderhouden, maar geeft wel een goed idee van hoe het er in het verleden heeft uitgezien. Niet alleen is de luchtbevochtiging erg primitief (schalen water en hier een daar een simpel apparaatje), de schilderijen zijn ook nog op knullige wijze voorzien van informatiekaartjes die ze tussen schilderij en lijst drukken, waarop heel erg vaak ‘unknown artist’ staat. Maar niet alle schilders zijn onbekend, in de zaal met Nederlandse en Vlaamse schilders hangt bijvoorbeeld een Hieronymous Bosch, die ik dan weer wel ken. En natuurlijk een Jan van Kessel en werken van Abraham en Jan Brueghel. Ook al is de periode van de kunst niet helemaal je smaak, het is interessant genoeg om een uurtje aan dit museum te spenderen.
Museu Calouste Gulbenkian – Lissabon, Portugal
Ook dit museum is op zondagochtend gratis. Het museum heeft een indrukwekkende collectie. Van Egyptische en Europese kunst tot Oosterse-Islamitische en Armeense kunst. Van schalen, wand- en vloerkleden tot mozaïeken en Engelse en Frans impressionistische schilderijen. Ook is er een collectie haarspelden en meer van Lalique (een negenhoofdig serpent de meest enge). Maar uiteindelijk kwam ik voor de expositie Islamic Heritage in Portugal, hoewel ik ook een mooi impressionistisch schilderij niet oversla. Niet alles in het museum is even interessant maar het museum is een bezoek meer dan waard, zelfs als je selectief komt kijken.
Museum de Fundatie – Zwolle
Museum de Fundatie is op 31 mei heropend, met ‘De Wolk’ als nieuwe aanbouw. Van verre is de reflecterende bolvorm te zien. En de collectie is net zo bijzonder: nogal eclectisch, met mooie werken van Monet, Mondriaan (voor zijn kubistische periode), Lucebert, Rodin, Derain, Jorn en vele anderen. Van 19e eeuwse Engelse landschappen (Turner) tot kubistische werken. Van een kleurrijke schaal van Picasso, zoals ik die ook in zijn museum in Barcelona zag, tot grimmige Duitse werken waar je ‘t liefst meteen bij wegloopt. Ook bijzonder was de expositie van werken van Jeroen Krabbé, met schilderijen rond tekeningen die hij als jong jongetje maakte. De moeite van een bezoek waard!
Museum Boijmans Van Beuningen, Rotterdam
Het Museum Boijmans van Beuningen stond al een tijdje op mijn verlanglijstje vanwege het simpele feit dat ik er nog nooit geweest was. De werken in het Boijmans lopen van de vroege middeleeuwen tot de huidige tijd. De eerste paar honderd jaar geschiedenis van de Nederlandse en Europese kunst spreken me niet echt aan, zeker niet omdat de vaste collectie begint met religieuze werken. Maar gaandeweg worden de schilderijen interessanter en komen de namen van de halve Pijp in Amsterdam langs: Gerard Dou, Frans Hals, Albert Cuijp. Het jongetje van Rembrandt, Titus aan de lezenaar, is natuurlijk wel interessant omdat je daar zoveel reproducties van ziet/zag. Maar uiteindelijk maken de schitterende schilderijen van de impressionisten het bezoek alleen al de moeite waard. En de expositie Renilde Hammacher heeft, als toefje slagroom op de taart, ook nog eens een Lichtenstein hangen (Mirror #4) en een schitterende Rothko (Grey, Orange on Maroon # 8). De afsluiter is het Baroque Egg with Bow van Koons. Heel aardig, na het gepolijste broertje (Smooth Egg with Bow) bij het Samsung Leeum Museum of Art in Seoul.