Het is weer een grimmig verhaal, Treasure van Oyinkan Braithwaite. Een Afrikaanse Instagramster die gaat voor de volgers komt al gauw terecht in een drama: stalker, wapens, leugens… Een leuke short story die Braithwaites voorkeur voor dit soort nare ontwikkelingen laat zien.

Het nieuwe boek van Alex Kava, Hidden Creed is het 21 boek van de auteur en de zesde in de Creed reeks maar ze blijven geweldig. Ook nu weer komen Ryder en zijn K9 organisatie samen te werken met FBI-agente Maggie O’Dell. Als Ryder’s lang verloren gewaande zus in het bos een gruwelijke ontdekking doet, blijkt het kwaad in hun achtertuin te wonen. Maar zo snel laten ze het kwaad niet winnen.

Uit puur chagrijn dat mijn tripje naar Amsterdam ook al niet doorgaat, trakteerde ik me op The Silent Wife van Karin Slaughter. Het is weer een mooi boek, dat ook de nodige maatschappelijke thema’s aanspreekt, zoals geweld tegen vrouwen en de strijd die het voor vrouwen is om hun leven na (seksueel) geweld weer op te bouwen. Of de corruptie van agenten en de wijze waarop het gevangenisstelsel zieke mensen aan hun lot over laat.
In het boek worden het verleden van Sara en Jeffrey, vervlochten met het heden van Sara en Will jaren later. Een veroordeeld pedofiel die ook verdacht wordt van brute aanvallen en moorden op vrouwen, levert vanuit de gevangenis zelf het bewijs dat hij de dader van die laatste niet kan zijn.

Elk jaar verschijnt er een nieuwe Ian Hamilton in de Ava Lee-reeks, en elke keer is het alsof een oude vriend op bezoek is en je een avond of twee gezellig bezighoudt. De kracht van een goede schrijver: je leeft volop mee met de hoofdpersoon. Op basis van voorgaande verhalen over forensisch accountant Ava Lee die na het overlijden van Uncle uit die business is gestapt, verwachtte ik elk moment een knaller van fysiek geweld… en dat was er ook wel even maar wat overheerste was het ijzersterke verhaal en stiekem toch ook de evangelicals aan de schandpaal nagelen. Zalig.

Geënthousiasmeerd door zijn tv-programma’s pakte ik ook het boek De munt van Judea van Kefah Allush op. Maar het is een eigenaardig boek. Op de een of andere manier is het boek niet ‘vloeiend’. De personages worden vrij uitgebreid opgevoerd maar ik voel er geen diepgang bij en datzelfde gevoel heb ik ook bij de verhaallijn: het heeft potentie maar het is het net niet. En dat terwijl het verhaal speelt in interessante steden als Jerusalem en Amman, de bezienswaardigheden heb ik zelf bezocht, straatnamen klinken bekend, de schets van de drukte en de omgeving maken oude herinneringen los. En toch is het lezen een formaliteit, niet de dringende behoefte een spannend verhaal zo snel mogelijk tot je te nemen. Jammer.

When the music’s over is het eerste boek dat ik lees van Peter Robinson, terwijl ik er destijds een stuk of 10 kocht. Ik kwam er gewoon nooit aan toe. En met 480 pagina’s is het ook een behoorlijke pil. Het verhaal is interessant en er lopen 2 zaken door elkaar bij het team van Banks maar het komt wat langzaam op gang. Maar eenmaal over de helft komt de vaart er iets meer in en is het boek spannend. Maar eens kijken of ik nu in de reeks terug ga of misschien eerst nog recentere boeken ga lezen.