In de Boekenweek is Arctisch dagboek voor 2,50 te koop. Na op twee adressen ‘uitverkocht’ te horen te krijgen, weet ik er toch nog een te scoren. Het is natuurlijk een dun boekje, dus het is zo uit. En dat is dan weer jammer want hij zet hij net zo gemakkelijk de verveling op een cruiseschip neer als een desolaat dorp boven de poolcirkel, met dezelfde nonchalante gelatenheid maar toch met een kritische ondertoon.
Category Archives: short stories
Van Moskou tot Medan
Het laatste boek van Jelle Brandt Corstius dat ik nog niet gelezen had, Van Moskou tot Medan, was ook weer veel te snel uit. Vermakelijke, kritische verhalen en een scherp kantje humor over Rusland, Indonesië en Ethiopie, gelardeerd met hier en daar een verhaal over Nederland en buitenlandse bezoekers. Ik blijf genieten van de columns. Wat jammer is, is dat ik nu alle boeken van Jelle Brandt Corstius gelezen heb en moet wachten op nieuwe. Aanrader(s)!
Rusland voor gevorderden – Jelle Brandt Corstius
Door het boek Van Bakoe tot Batoemi was de interesse gewekt, en dus heb ik praktisch meteen Rusland voor gevorderden erachteraan gelezen. Genieten van gruwelverhalen over de Russische provincies, met naar en vies eten, teveel drank en ellende onder de lokale bevolking. Jelle Brandt Corstius weet ‘t zo te brengen, dat je er eigenlijk zelf ook wel naartoe zou willen. Tot je er even over nadenkt en beseft dat het zijn humor is die het mooi maakt, niet de belevenis an sich!
Van Bakoe tot Batoemi. Een gids voor de Kaukasus – Jelle Brandt Corstius
Het tweede boek dat ik van Jelle Brandt Corstius lees, Van Bakoe tot Batoemi, is een verzameling van reisverhalen die hij in de loop der jaren schreef over de landen en volkeren in de Kaukasus, eerder uitgebracht als Kleine landjes. Het is even doorbijten op de bijzondere namen als Karatsjaj-Tsjerkessië, Kalmukkië, Abchazië en Obozijnen, maar eenmaal daaraan gewend leest het boek makkelijk weg. Nuchter, hier en daar sarcastisch, maar vooral beeldend beschreven waardoor je het liefst meteen naar die contreien vertrekt.
Timur Lenk, die ik in Oezbekistan straks vaak zal tegenkomen, maakt nog even zijn opwachting bij de beschrijvingen van overmeesteringen en deportaties. Bij Brandt Corstius’ beeldende beschrijvingen van Armenië schoot ik hardop in de lach: ‘Ik ken geen Armeens, en ga er ook niet aan beginnen, het heeft een schrift met 38 letters’. Exact wat ik dacht bij het zien van het alfabet! Maar grapppiger nog is zijn ervaring in een vliegtuig vol Armeniërs: ‘Voor ik het wist zat ik in een Iljoesjin (vliegtuig), bomvol met Armeense mannen… De lucht in het vliegtuig was niet te harden… Het hielp niet dat mijn buurman een literfles wodka tevoorschijn haalde (het was dus halfacht ‘s ochtends)’. Treffender had hij het niet kunnen verwoorden!
The truth about pretty girls – Karin Slaughter
Tja, wat kan ik zeggen over de digitale short story The truth about pretty girls? Dat het een digitaal boek is van 20 pagina’s, dat het gaat over een vrouw die haar leeftijd en de fouten die ze in haar leven heeft gemaakt, moet accepteren. En veel meer dan dat is er niet. Geen crime, geen spanning. Jammer, ik had meer verwacht van Karin Slaughter! Weer een paar minuten en een euro die ik niet terug krijg.
Going to meet the man – James Baldwin
De verzameling korte verhalen in Going to meet the man is best taai, de tijdgeest (jaren 60) pijnlijk aanwezig en racisme altijd sterk voelbaar in de achtergrond: of het nu gaat om mixed race relaties, moeilijke familieverhoudingen of vriendschappen, het zijn grotendeels verhalen die je met een naar gevoel laten zitten. Het titelverhaal is, waarschijnlijk niet onbewust, tot het laatst bewaard. En niet onterecht. Ik heb bij het laatste korte verhaal het boek 3x weggelegd en weer opgepakt: pure haat, onomwonden racisme en een ‘gezellige’ familie picknick gevuld met bruut geweld. Naargeestig en confronterend. Een blik op een ‘andere wereld’, nog niet eens zo heel lang geleden.
The Elephant – Aravind Adiga
De korte verhalen van Aravind Adiga die ik gelezen heb, belichten altijd de schrijnende leefomstandigheden of de schrijnende levens van Indiase mensen. In dit korte verhaal wordt de uitzichtloze situatie van Chennaya, een fietsriksha verteld: zo arm dat hij afhankelijk is van het eten dat de baas van een meubelzaak hem geeft, geen ontsnapping mogelijk… Erg herkenbaar, als je in India geweest bent.