The white tiger – Aravind Adiga

whitetigerDe indringende roman The white tiger van Aravind Adiga won in 2008 the Man Booker Prize. En niet zonder reden. De wijze waarop Adiga de hoofdpersoon door een aan een Chinese eerste minister gerichte brief de maatschappelijke misstanden in India blootlegt is bijzonder. De vrijwel niet te wijzigen maatschappelijke positie, bepaald door de kaste waarin je geboren wordt, de wijze waarop de onderdrukten de onderdrukking zelf in stand houden, de wijze waarop familie haar familieleden exploiteert; allemaal schrijnende situaties. Situaties die des te meer indruk maken op een moment waarop een groepsverkrachting in India het wereldnieuws haalt en de rechten van vrouwen binnen de Indiase maatschappij bespreekbaar moeten maken. Er is nog een lange weg te gaan…

Een slavin in Parijs – Henriette Akofa

De vijftienjarige Togolese Henriette denkt in Parijs te kunnen ontsnappen aan het verlies van haar broer en zus en de moeilijke situatie thuis. Ze kijkt uit naar de haar beloofde opleiding maar blijkt door de zus van één van haar vaders vrouwen onder valse voorwendselen meegenomen te zijn en moet als dienstmeid werken. Als ze vervolgens ook nog naar een ander gezin wordt gestuurd, is de ellende compleet en is ze een ‘esclave moderne’: door leugens vervreemdt ze van haar familie, ze wordt constant in de gaten gehouden en ze wordt uitgebuit. Het duurt jaren voor ze met de hulp van buurvrouwen weet te ontsnappen aan de tirannie. Het boek voelt hier een daar ‘gedramatiseerd’ en geforceerd, de reden dat ik dit genre boeken normaal oversla, maar valt uiteindelijk alleszins mee. Niet onaardig en je leest het in een zitting uit.