Een veelgelezen klacht bij de verzamelde columns van Sylvia Witteman is dat mensen de columns al elders hebben gelezen, voor ze in de boekjes terecht komen. En dat kan natuurlijk, maar in Er speelde nog nét geen draaiorgel uit 2018 stonden er maar twee die ik al gelezen had. Dus gewoon 189 pagina’s nieuwe verhaaltjes. Over én uit Amsterdam. Zalig om met mijn snipverkouden hoofd mee op de bank te hangen. Op zich was het al bijzonder trouwens, dat ik helemaal gemist had dat dit boekje er was. En in oktober komt er alweer een nieuwe bundel.
Category Archives: columns
Typisch Russisch – Derk Sauer (2003)
Een fijne verzameling van columns van mediamagnaat Derk Sauer, over hoe hij zijn media-imperium in Rusland opzette. De avonturen, de gevaren en de geneugten van Rusland net na de val van de Sovjet-Unie: van het leven in datsja’s, de politieke valkuilen, wel of niet betalen aan corrupte overheidsorganen, de aanslagen op journalisten die ook zijn medewerkers raken maar ook de verhoudingen tot de Russen, hun gastvrijheid en bijzonderheden.
Iets om naar uit te kijken – Georgina Verbaan (2018)
Het hoofd van Georgina Verbaan houdt nooit op, als ik haar verzamelde columns in Iets om naar uit te kijken mag geloven. Of het nu angsten zijn, of irrationele gedachten, een drempel om met mensen te interacteren, alles moet door een haag aan emoties, gedachten en overwegingen. Ze beschrijft dit op bijzondere en vaak ook humoristische wijze maar ik ontkom er niet aan dat ik soms denk: met al dat gedoe wordt je leven wel heel complex, wat zielig! Maar ook deze tweede bundeling is het lezen wel waard.
Ik ben (s)normaal – Marcel van Roosmalen (2014)
Alweer een boek met columns. En dat is best handig als je niet lang achter elkaar door kunt lezen. Ik ben (s)normaal van Marcel an Roosmalen’s bundel van columns staat vol met leuke verhalen over hoe de wereld van een columnschrijver eruit ziet: de zinnige en onzinnige klussen die op Van Roosmalen afkomen en zijn ontmoetingen met altijd een wat cynische of sarcastische ondertoon. En dat leest lekker weg.
Het wonder dat niet omvalt – Ernest van der Kwast (2016)
Ernest van der Kwast schrijft lekker. Of het nu zijn Mama Tandoori is, of zijn romans over Italië. Of deze bundeling van columns over alledaagse Rotterdammers, die in elk van zijn verhaaltjes helden worden. Hij houdt je in de greep met zijn fijne manier van schrijven. Van een politieagent die op straat mensen aan zijn tafeltje ontvangt of een messenmaker die bijzondere messen maakt. Of de fietsenmaker die geen opvolger meer heeft. Maar ook de twee marktkramen waarbij de ene broer vrolijk en blij lijkt en de ander een stuk minder gelukkig. Het leest lekker weg! Zeker als je telkens maar kort de tijd hebt om je boek even op te pakken.
De poncho must go on – Tosca Niterink (2018)
Eerder dit jaar zat ik in een theater te kijken naar een ladderzatte Tosca Niterink die verhaalde over haar bedevaartsreizen samen met haar partner Annie. Gelukkig bleek het boek dat ze schreef over hetzelfde onderwerp veel grappiger en samenhangender, nou goed: een beetje samenhangender. Ook de columns van het NRC, die in het boek De poncho must go on, over bedevaartsreizen door Spanje, Chili, Nederland en Korea zijn van de variatie ‘niet iets te hilarisch beschreven’ maar tussen de bedrijven door herken je het gevoel van reizen, van het observeren van andere culturen. Dus al met al is ook dit boek voor de reiziger weer vol met herkenning en weer vermakelijk genoeg!
Taal voor de leuk – Paulien Cornelisse (2018)
Lekker, eindelijk weer eens een nieuwe Paulien Cornelisse over taal. Woordspelingen, rare connotaties, observaties… Cornelisse weet er altijd een mooie draai aan te geven. En daardoor word je zelf alerter op de bijzonderheden van de Nederlandse taal (of de Engelse, for that matter). Het boek is (op)gevuld met illustrerende tekeningetjes van haar eigen hand. Dit is toch echt Cornelisse’s kracht!
We zijn hier niet in China – Sylvia Witteman (2018)
Het boek We zijn hier niet in China van Sylvia Witteman is de gebruikelijke verzameling columns. En dat is fijn! Precies wat je verwacht: columns over de observaties van Witteman in Amsterdam of een naargeestig vakantiepark in het zuiden van het land. Observaties om om te lachen of om kromme tenen van te krijgen. Maar altijd met de Witteman-twist. Nu laat ik me met regelmaat verleiden om haar columns op de Volkskrantsite te lezen, en dat is een beetje jammer omdat je in het boek dan veel bekends tegenkomt. But you can’t have it both ways…
I’m judging you. The do-better manual. – Luvvie Ajayi (2016)
Luvvie Ajayi’s boek I’m judging you wordt de hemel in geprezen voor haar scherpe kritiek op alles van feminisme tot rape-culture en van slechte vrienden tot aan white privilege. En inderdaad de teksten zijn scherp en geven nieuwe invalshoeken waardoor je bepaalde onderwerpen ineens in een nieuw licht ziet. Maar over het algemeen vind ik haar teksten behoorlijk lang van stof. Standpunten worden minstens 2 tot 3x herhaald, weliswaar in andere bewoordingen maar dat maakt de teksten langdradig en niet doelgericht. Dus: goede insteek, uitvoering had korter en krachtiger gemogen. (See what I did here?)
Honorair Kozak – Tommy Wieringa (2015)
Enthousiast geraakt door de verhalenbundel Ik was nooit in Isfahaan van Wieringa, las ik ook Honorair Kozak. En dit boek stelt niet teleur. Mooie verhalen over reizen naar verre en minder verre oorden die altijd bezien worden door een verbaasd oog, details bemerkend die je zelf niet zou zien. Auteurs worden verbonden aan plaatsen en ervaringen waardoor je de behoefte voelt om ook eens een boek van hen te lezen. Terwijl ik van tevoren redelijk kan inschatten dat ze me niet aanspreken, maar ‘t enthousiasme van Wieringa maakt het tastbaar. Een mooi boek!
Jullie zijn zelf gek – Sylvia Witteman (2017)
Een week nadat Jullie zijn zelf gek is uitgekomen, zie ik pas dat het nieuwste boek van Sylvia Witteman er is. Meteen naar de boekhandel dus om een avondje lekker te genieten van haar columns. Meestentijds lees ik haar columns in de Volkskrant niet, zodat ik één keer in de zoveel tijd van het verzameld werk kan genieten. In een riedeltje na elkaar zijn haar observaties en kritische pen voor mij namelijk nog leuker. Jammer dat het boek, ondanks de kleine 200 pagina’s, alweer uit is!
Loze ruimte – Georgina Verbaan (2016)
Dat Georgina Verbaan schrijft, had ik al eens ergens gezien maar daar hield het dan ook mee op. Dankzij een tweet stuitte ik op de titel van haar boek: Loze ruimte, waarin columns en een aantal verhalen verzameld zijn. Verbaan schrijft bijzondere verhalen: hersenschimmen en realiteit lopen door elkaar waarbij je je af en toe afvraagt of het in haar eigen hoofd echt zo verloopt (want dat is dan best zorgwekkend, haha). Maar tegelijkertijd ben ik ook aangenaam verrast dat uit haar bewoordingen, keuzes en interesses een verre van onnozel persoon naar voren komt. Loze ruimte is lekker leesbaar en (dus) zo uit!
Sara Kroos rekent af – Sara Kroos (2008)
Bij de lokale kringloopwinkel kocht ik de verzamelde columns van Sara Kroos voor 50 cent. Een goed bestede 50 cent. De columns die voor Viva geschreven zijn amusant: of het nu gaat over het feit dat ze moeilijk is om mee samen te leven, haar onzekerheden, haar biseksualiteit of de excessen in haar leven, ze zet het allemaal op een mooie toon neer. Grappig waar het grappig moet zijn, confronterend als dat nodig is. Een leuk boek!
Thuis mag ik niet meer zeuren – Sylvia Witteman (2016)
Ik kan altijd enorm genieten van de verzamelde columns van Sylvia Witteman. Ik lees ze bewust niet in de Volkskrant, zodat ik een keer in de zoveel tijd in één ruk het boek uit kan lezen. En ook deze keer stelt ‘ie niet teleur. Soms wordt er schamper gedaan over Witteman als columniste (of stukjesschrijver, zoals ze het zelf noemt) maar ik kan genieten van de observaties: vaak scherp, hier en daar flink overtrokken, grappig, aanzettend tot nadenken en soms gewoon lekker simpel vermaak. Het is alleen een beetje jammer dat Witteman ‘gewoon’ in Amsterdam woont, haar boeken met de columns uit verschillende buitenlanden waren namelijk óók erg leuk!
Mijn achterlijke kat Lola – Sylvia Witteman (2016)
Ik ben een fan van Sylvia Witteman’s boeken, géén fan van kattenverhalen. Maar desalniettemin kan een nieuw boek niet overgeslagen worden. En het is weer een leuk boek, met de kat als rode draad maar zeker niet als enig onderwerp in deze bundeling van columns en verhalen. De foto’s van de katten had ze achterwege mogen laten, wat mij betreft maar tóch een leuk boek om te lezen.
Dingen die fijn zijn – Claudia de Breij (2010)
In een bundel van korte verhalen, columns bijna, vertelt Claudia de Breij over dingen die fijn zijn: vakanties van vroeger, complimentjes geven, vriendschappen en ga zo maar door. Weer een lekker leesbaar, toegankelijk en humoristisch boek. Leuk!
Iemand moet het doen – Sylvia Witteman
Het is altijd lang wachten op de nieuwste verzameling columns van Sylvia Witteman maar het wachten werd ook nu weer beloond met een lekker boek. Columns over zoveel uiteenlopende onderwerpen, en als altijd zie je de typetjes die Witteman in een paar rake woorden neerzet, ook echt voor je. Het is weliswaar geen hoogdravende literatuur, maar juist wel daardoor zijn haar boeken ook altijd weer zo gelezen! Lekker!
Zestig – Bart Chabot
Ik ben een fan van Bart Chabot’s werken over Herman Brood en ook het boek FC Dood over de Golden Earring las lekker weg. En al is het boek Zestig dan een verzameling van verhalen waarvan ik een flink deel al in andere uitgaven heb gelezen, toch kon ik het boek niet weerstaan. En ook nu stelt het boek niet teleur: gedichten, verhalen, allemaal op de Chabot eigen manier. Leuk!
Puur en eerlijk – Teun van de Keuken
De verzamelde columns van Teun van de Keuken in Puur en eerlijk lezen lekker weg, binnen no time zijn de 191 bladzijden gelezen en de schellen weer iets meer van de ogen gevallen. Maatschappijkritisch met een kwinkslag. Of het nu gaat om met water ingespoten vlees, knuffelvarkens of fobieën voor praten met een kapper, allerlei zaken komen aan bod en zetten je aan het denken. Een aanrader!
Van je familie moet je het hebben – David Sedaris
Na op Twitter Sylvia Witteman weer enthousiast over Sedaris te horen praten, heb ik het boek Van je familie moet je het hebben weer opgepakt maar echt enthousiast kan ik er niet over zijn. Goed, sommige verhalen zijn leuk, sommige net niets leuker, maar andere ook helemaal niet. Het ontbreken van enthousiasme kan natuurlijk voortkomen uit het feit dat ik een Nederlandse vertaling lees, en dan ook nog eentje waar je het Engels bijna letterlijk in terugvindt, maar daar is het niet in zijn geheel aan te wijten. Misschien binnenkort nog maar eens een poging doen met een andere titel. Voor nu was het even genoeg.