Category Archives: non-fictie
Eigen welzijn eerst – Roxane van Iperen (2023)
Een jihad van liefde – Mohamed El Bachiri (2017)
Het eerste boek van Mohamed El Bachiri waarin zijn overpeinzingen zijn opgetekend over het leven na zijn vrouw is omgekomen bij de aanslagen in België. De korte teksten geven aan hoe hij omgaat met zijn gevoelens, hoe hij niet wil leven met boosheid en wraak. Hij praat over verdraagzaamheid en liefde voor mensen die anders denken of een ander(e vorm) van geloof aanhangen. Dit eerste boek is iets meer homogeen qua verhalen dan zijn tweede, maar het blijft ongelooflijk hoe hij deze levenshouding kan hebben na wat hem is overkomen.
Laura H. Het kalifaatmeisje uit Zoetermeer – Thomas Rueb (2018)
500 plus pagina’s beschrijft Thomas Rueb het leven van Laura Hansen, een Zoetermeerse die naar het IS-kalifaat vertrekt. Haar leven is een opeenstapeling van rampzalige keuzes. Ze ontspoort al op 11-jarige leeftijd. Ze wordt bizar jong moeder, woont in opvanghuizen en laat zich de slachtofferrol goed passen. Hoewel Rueb haar neerzet als misleid en wat zielig, lijkt er een manipulatieve geest aanwezig. De mengeling van slachtoffer en intrigante is te verknipt, lijkt het. Maar goed, de waarheid weet alleen zij.
De Odyssee van Mohamed – Mohamed el Bachiri (2019)
In De Odyssee van Mohamed zijn teksten opgetekend van Mohamed el Bachiri, echtgenoot van één van de slachtoffers van de aanslagen in Brussel een aantal jaren terug. In plaats van wrok of haat, verspreid el Bachiri met deze teksten verdraagzaamheid, saamhorigheid én schets hoe ondermijnend, hoe destructief systematische discriminatie is voor het menselijk gevoel van eigenwaarde. Een mooi boekje dat veel mensen eens zouden moeten lezen!
Dino – Jandino Asporaat (2019)
In voorbereiding op mijn vakantie kocht ik Dino van Jandino Asporaat, maar eenmaal op mijn ebookreader begon ik eraan en heb ‘m in één dag uitgelezen. Het leven van Jandino, van zijn eenvoudige en arme afkomst in Curacao tot waar hij nu staat in het leven. Een weg van strijd, van kracht, van hoop en hard werken. Het boek is eenvoudig geschreven, waardoor je het in no time uit kunt lezen. Geen literatuur natuurlijk maar een mooi boek dat tegelijkertijd tot doel heeft anderen te inspireren ‘to do better’!
I’m judging you. The do-better manual. – Luvvie Ajayi (2016)
Luvvie Ajayi’s boek I’m judging you wordt de hemel in geprezen voor haar scherpe kritiek op alles van feminisme tot rape-culture en van slechte vrienden tot aan white privilege. En inderdaad de teksten zijn scherp en geven nieuwe invalshoeken waardoor je bepaalde onderwerpen ineens in een nieuw licht ziet. Maar over het algemeen vind ik haar teksten behoorlijk lang van stof. Standpunten worden minstens 2 tot 3x herhaald, weliswaar in andere bewoordingen maar dat maakt de teksten langdradig en niet doelgericht. Dus: goede insteek, uitvoering had korter en krachtiger gemogen. (See what I did here?)
Kunnen we praten – Joris Luyendijk (2017)
Naar aanleiding van de verkiezingen probeert Luyendijk ‘de waarheid’ over politiek en democratie boven water te halen, in een wereld waar de EU regeert
, het immigratievraagstuk een belangrijke rol speelt in het bespelen van de inwoners van de EU en ga zo maar door. Net als zijn boek over de bankierswereld een nogal somber stemmend verhaal maar tegelijkertijd ook een boekje dat je de ogen opent voor vraagstukken die normaliter niet eens benoemd worden. Net als alle andere werken van Luyendijk enorm interessant en tot denken aanzettend!
Grillroom Jeruzalem – P.F. Thomése (2011)
Een delegatie van Nederlandse schrijvers en een priester bezochten in 2010 voor de NCRV Israël en de Palestijnse gebieden. P.F Thomése schreef daarover een boek, dat de schrijnende situatie helder uiteen zet. Een indringend boek dat vijf, zes jaar later nog even herkenbaar is, in mijn beleving. In scherpe recht-voor-z’n-raap-bewoordingen beschrijft hij de verschillen tussen het leven van de Joodse bevolking en dat van de Palestijnen. Het is jammer dat hij zich bijzonder ongenuanceerd uitspreekt over zijn ervaringen en vooral gevoelens bij de Palestijnse gebieden, hoewel hij zelf ook aangeeft dat de ernst van de situatie niet volledig tot hem doordringt en dat zijn mening gekleurd wordt door zijn gevoelsmatige bondgenootschap met de Israëli’s.
Oorlog en kermis – Olaf Koens (2015)
Mijn eerste kennismaking met de boeken van Olaf Koens, Oorlog en kermis, is meteen een flinke pil van 275 pagina’s vol met Russische plaatsnamen die je eerst drie keer moet lezen om ze fatsoenlijk uit te kunnen spreken. Maar dat weerhoud me er niet van het boek praktisch in één ruk uit te lezen. De realistische verhalen over de ontwikkelingen in Oekraïene net nadat ik er geweest ben, van protesten tot burgeroorlog, de Russische inmenging, de rellen in Rusland maar ook de schetsen van verlaten Siberische vlaktes met goelags en verder niets, zijn bijzonder indrukwekkend. Ik ga meteen zijn vorige boek maar bestellen!
Neem een geit – Claudia de Breij
Claudia de Breij verkent in Neem een geit, een soort van zelfhulpboek, de onzekerheden in het leven, en hoe je daarmee omgaat. Hoe doe je het goede, hoe maak je de goede keuzes? Ben je een goede ouder? In het boek vraagt ze oudere BN’ers om tips aan te reiken, op basis van hun levenservaringen.
Dit kan niet waar zijn. Onder bankiers – Joris Luyendijk
Joris Luyendijk’s schrijfstijl vind ik al vanaf het eerste boek dat ik van hem las bijzonder goed: hij weet situaties krachtig neer te zetten, dringt door tot de kern van de zaak. Of het nu gaat over correspondent zijn in het Midden-Oosten, de Nederlandse politiek op het Binnenhof of zoals in dit geval de wereld van de banken na de crash van 2008, op indringende wijze ontleed hij verhoudingen, menselijke motieven en structurele problemen. En het beeld dat hij schetst is indringend en angstaanjagend! Een absolute aanrader, dit inkijkje in het bankwezen.
Mocromaffia – Marijn Schrijver & Wouter Laumans
Vanwege de titel wilde ik dit boek lezen. Het geeft een amusant inkijkje in de Amsterdamse criminele wereld. Maar naarmate het boek vorderde, werd het ook minder interessant: telkens weer criminelen die elkaar naar het leven staan, mislukte drugssmokkel en veranderende loyaliteiten. Al met al leest het snel weg, in korte eenvoudige zinnetjes, maar daar zit meteen ook de crux: het niveau ontstijgt niet dat van de gemiddelde Panorama en Revu, de bladen waar de auteurs normaliter voor schrijven. Absoluut niet, zelfs. Om een collega te citeren “het lijkt wel geschreven voor een achtjarige”.
Mom & Me & Mom – Maya Angelou
Maya Angelou schreef 7 indrukwekkende autobiografische boeken. Aanvullend beschrijft ze in het boek Me & Mom & Me haar band met haar moeder. Als jong meisje wordt ze door haar moeder naar haar oma van vaders kant gestuurd en ze komt pas terug als ze een tiener is. Haar relatie met haar moeder moet zich dan nog ontwikkelen. Het boek flitst door decennia van een indrukwekkend leven. Aanrader!
Een slavin in Parijs – Henriette Akofa
De vijftienjarige Togolese Henriette denkt in Parijs te kunnen ontsnappen aan het verlies van haar broer en zus en de moeilijke situatie thuis. Ze kijkt uit naar de haar beloofde opleiding maar blijkt door de zus van één van haar vaders vrouwen onder valse voorwendselen meegenomen te zijn en moet als dienstmeid werken. Als ze vervolgens ook nog naar een ander gezin wordt gestuurd, is de ellende compleet en is ze een ‘esclave moderne’: door leugens vervreemdt ze van haar familie, ze wordt constant in de gaten gehouden en ze wordt uitgebuit. Het duurt jaren voor ze met de hulp van buurvrouwen weet te ontsnappen aan de tirannie. Het boek voelt hier een daar ‘gedramatiseerd’ en geforceerd, de reden dat ik dit genre boeken normaal oversla, maar valt uiteindelijk alleszins mee. Niet onaardig en je leest het in een zitting uit.